Λίγο (προβλέψιμα) βραβεία Mad ακόμα...

Είδαμε, ναι, και την τηλεοπτική βράδια των βραβείων MAD. Ίσως να φταίει που εγώ μεγάλωσα, βάρυνα, βαρέθηκα! Προβλέψιμες βραβεύσεις, ίδια πρόσωπα, μπουζουκοντίβες και διασκεδάστριες να μιμούνται την Τζένιφερ Λοπέζ, που την θεωρούν πιο βατή στα ΣΟΣ, την Σακίρα και την Μπιγιονσέ.
Νεαρά αγόρια να απορούν σα να ζουν απ'την κάτω μεριά του Χάτσον Ρίβερ, προς το Νιου Τζερσει και να βάζουν σύνορο το ποτάμι με τις διαφορές τους στο Μανχάταν και όχι τα όμορα Περιστέρι και Μπουρνάζι.

Ατάκες και καλά αστείες των παρουσιαστών και όσων έδιναν τα βραβεία. Και ακόμα φράσεις «ψαγμένων» καλλιτεχνών για «καλή ενεργεία» και την ισχύ του που «είναι η αγάπη του λαού», όπως έλεγε και το εδώ στέμμα μια φορά και έναν καιρό. Μένοντας στις ατάκες, να δίνεται βραβείο, ως καλύτερη τέτοια, σε τραγούδι στο «Έχει ο καιρός γυρίσματα» με υποψηφιότητα «ένα και δυο πήδα τα κύματα» επειδή μάλλον είχαμε να την ακούσουμε καμιά 30αρια χρόνια.

Πες πως μόνη έκπληξη στη βραβεία ήταν που μίλησε ο συνήθως βουβός Φοίβος. Και κατά τα άλλα, ακκισμοί, πολλά γέλια τάχα ξεκαρδιστικά μεταξύ των σταρ, κομπλιμέντα, γλειψίματα, ο Ψινάκης μαυρισμένος ξανά σαν να ήρθε απ'το Μπαγκλαντές κατευθείαν για τα φανάρια, ο Σάκης να τον κοιτάζει σοβαρά απ τη θέση του, μετά ο Σάκης να παίρνει βραβείο και ο Ψινάκης να τον κοιτάζει σοβαρά απ'τη θέση του (και καλά η ίντριγκα της βραδεάς και της τελευταίας δεκαετίας).

Η Πάολα να κυλίεται στα πατώματα με σημαία της με φούστα, πλέι μπακ. Η Φουρέιρα με ίσιο μαλλί να χορεύει με τα πόδια ανοιχτό για να φανούν τα σκισίματα της φούστας και το λάδι που γυάλιζε το δέρμα. Η Μπεκατώρου να τραγουδάει γιατί κάποτε πηρέ μέρος σε ένα σόου στο Μέγκα και έφτασε στο τελικό, κάτι boys bands σαν βαλκάνια ποπ επί σιδηρούν παραπετάσματος. Όλοι φτωχοί συγγενείς ενός δυτικού κόσμου που συνεχίζει να νοιάζεται για την πρωτοτυπία και το στήσιμο της μουσικής του βιομηχανίας, όταν εδώ δεν έχει όχι βιοτεχνία, αλλά ούτε φασόν στο σπίτι.

Τα παιδιά φυσικά κάτω γλέντησαν, διασκεδαζαν, ούρλιαζαν προς τιμήν των ινδαλμάτων που είναι ίδια δεκαετίες τώρα και ζουν μεταξύ τους, γείτονες σε κακοφτιαγμένες Βερσαλλίες – μεζονέτες στα Βόρεια. Για αυτό σας λέω, ίσως φταίω εγώ. Μεγάλωσα, βάρυνα, βαρέθηκα... και γύρω η Αθήνα να αχνίζει από ζεστή και θυμό...