11 χρόνια χωρίς τη Μαλβίνα

Σήμερα 7 Ιουνίου συμπληρώνονται 11 χρόνια από τη ημέρα που πέθανε η Μαλβίνα Κάραλη.

Είχα υποσχεθεί ότι δεν θα γράψω κείμενο/επικήδειο για τη Μαλβίνα. Η ίδια άλλωστε σιχαίνονταν τους επικήδειους και όταν έβλεπε κάποιον να βγαίνει στην τηλεόραση και να μιλάει για κάποιον φίλο/κολλητό πεθαμένο, μεταξύ αστείου και σοβαρού –τις καλές εποχές- έλεγε, μην τολμήσετε ποτέ και βγαίνετε στα κανάλια και μιλάτε για μένα όταν πεθάνω, να βάζετε μόνο φωτογραφίες που είμαι ωραία. Και γελάγαμε γιατί δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα έρθει αυτή η μέρα.

Την πρώτη φορά που τη γνώρισα ήταν το 1993. Εκείνη ήταν η ηρωίδα των παιδικών μου χρόνων –προτού την ανακαλύψει και την κατασπαράξει ο λαμπερός κόσμος του lifestyle- και εγώ ένα πιτσιρίκι, που όμως μου έδωσε σημασία, με πρόσεξε και τέλος με συμμάζεψε μαζί με κάτι άλλα ορφανά, γιατί έτσι ήταν η Μαβίνα. Το σπίτι ήταν ένα ανοιχτός χώρος που μαζευόμασταν όλοι σαν κουτάβια γύρω της κα εκείνη στη μέση μιλούσε, αγόρευε, μαγείρευε.
Αργότερα δούλεψα μαζί της στην εκπομπή του Seven X «Η Πόλις εάλω». Κάναμε γυρίσματα για 3 μήνες και τελικά προβλήθηκαν νομίζω μόνο 3 εκπομπές. Πολλά βράδια πήγαινα στο στις εκπομπές της στο ΣΚΑΙ, τότε που η Μαλβίνα ήταν ρόλος, ήταν η Ευδοκία ή αλλά ήταν και η κολλητή η τζιναβωτή φίλη.

Πώς πέρασαν 11 χρόνια; Θυμάμαι την τελευταία φορά που την είδα, μόλις ήρθε από την Αμερική, ήταν ήμασταν στο Bee της Ελένης Ψυχούλη στο Μοναστηράκι και ήταν περήφανη που είχαν μακρύνει τα μαλλιά της και αισθάνονταν όμορφη...

Δεν θα μιλήσω άλλο για τη Μαλβίνα. Θα αφήσω να μιλήσει ένας φίλος της, γιατί πολλοί μπορεί να λέμε ότι ήμασταν φίλοι της, αλλά ο Θανάσης Αλεξανδρής, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Θανάσης είναι ο φίλος της ο κολλητός της από τα παιδικά της χρόνια.
Θα γράψω ή μάλλον θα αντιγράψω ένα κείμενο που είχε γράψει ο Θανάσης και σήμερα μπορείτε να το βρείτε σε μια ειδική έκδοση για τη Μαλβίνα που κυκλοφορεί από την Οδό Πανός.

Για τη Μαλβίνα
«Εγώ σήμερα θα σας δείξω το κορίτσι των μαθητικών και νεανικών μου χρόνων, χρόνια πολλά πριν, σε μια άχαρη Χαλκίδα, όπου στα αβάσταχτα εφηβικά μας χρόνια απότελούσε αντικείμενο λατρείας. Η Μαίρη Σακκά η Μαλβίνα, ήταν η βασίλισσας της πόλης μας. Όταν τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της γέμιζαν λευκώματα με αποξηραμένα λουλούδια και καρδούλες, αυτή γρήγορα έχτιζε το θρύλο της σε μια εποχή που αν συναντούσες στο δρόμο σου παπά και δεν έτρεχες να του φιλήσεις ευλαβικά το χέρι, αποτελούσε ύστατη βλασφημία.

Ήταν η αποφράδα ημέρα στο διαγώνισμα της ζωγραφικής με θέμα «ελεύθερο σχέδιο» και τίποτε δεν προμήνυε αυτό που θα έστελνε την κόλαση τη μισή πόλη. Η καθηγήτρια μαζεύει τις κόλλες με τα μπουκέτα και τα ηλιοβασιλέματα και όταν παίρνει στα χέρια της το χαρτί της Μαλβίνα σωριάζεται έντρομη. Η Αγία Παρασκευή, πολιούχος της πόλης, μεγάλη η χάρη της, ζωγραφισμένη ολόγυμνη. Συγκαλείται έκτακτο συμβούλιο, το σχολείο αναστατώνεται, η ίδια αποβάλλεται «αυτό το κορίτσι έχει το διάβολο μέσα του», αποφαίνονται οι παπάδες κα ετοιμάζουν το αφορισμό τους. Το γεγονός γίνεται πρώτο θέμα συζήτησης στο μεσημεριανό φαγητό και οι πρώτοι φαν αρχίζουν να προστίθενται μετά τη -μεγαλειώδη για μένα, επαίσχυντη για τους περισσότερους- πράξη από ένα κορίτσι που δεν ήταν 13 ετών...

...Περίπου στα 15 της γνωρίζει το Βαγγέλη Κάραλη, έναν εκπληκτικό παιδί, ιδιόκτητη του μεγαλύτερου χαρτοπωλείου της οδού Αβάντων και φίλο του αδερφού μου. Μένει αμέσως έγκυος και τον παντρεύεται. Με την κοιλιά ίσα μέχρι κει πάνω και την σχολική ποδιά 10 δάχτυλα από ψηλά από τις άλλες, συνεχίζει να ξαφνιάζει τους αυτόχθονες. Στην Άβατων, το πιο πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο σουλατσάρει όλη την ημέρα με στρατιωτικά, καυτά σορτς και κοθόρνους σπρώχνοντας ένα μαύρο καρότσι, στολισμένο με μαύρα μεταξωτά, με τη Μελίτα ως άλλο μωρό της Ρόζμαρι όπως έλεγε και η ίδια αργότερα, σατιρίζοντας τον εαυτό της.

Βρίζει τους περαστικούς, διαπληκτίζεται με όσους τολμούν να την κοιτάξουν λίγο παραπάνω και καλεί επιτόπου το 100 όταν κάποιος νομίζει ότι είναι σε θέση να της κάνει σχόλια.
Αυτό το υπέροχο πλάσμα που λάτρεψα στα μαθητικά μου ήταν σίγουρα γεννημένη σταρ...
...Θυμάμαι τη Μελέτα στα πρώτα της χρόνια να παίζει με κάτι ξύλινα αλογάκια γιατί όπως έλεγε η ίδια η Μαλβίνα, αντί για παραμύθια και χαρούμενες ιστοριούλες εκείνη της έλεγε Μελίτα, «αν δεις αστυνομικό να του φωνάξεις φασίστα, θα πεθάνεις». Μιλάμε για διδακτορία τώρα. Το μικρό προσπαθούσε αδέξια να αποστηθίσει, η μάνα μου σταυροκοπιόταν και εγώ υιοθετούσα ατάκες.

17 Νοέμβρη γεγονότα του Πολυτεχνείου και την επαύριον η μαλβίνα ανεβαίνει στην ταράτσα με μαύρη σημαία και στη διαπασών το "Πότε θα κάνει ξαστεριά" η πολυκατοικία αναστατώνεται, η ασφάλεια ειδοποιείται κάτω από την Αβάντων γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Τελικά η πράξη θεωρήθηκε ατόπημα μια νεαρής με «βεβαρημένο» παρελθόν και το γεγονός παραγράφηκε.

Κάποια στιγμή χωρίζει , φεύγει για το Παρίσι και πολύ αργότερα εγώ έρχομαι στην Αθήνα για σπουδές και συναντιόμαστε στο σπίτι της στην Πατησίων. Τώρα πλέον η Μαλβίνα μέσα από τα κείμενα της στο φανταζιο είναι μια πασίγνωστη δημοσιογράφος και καλόβολος όπως είμαι με τρέχει κα μένα στα ρεπορτάζ. Τι σε αδερφούς Μπαρμπούτσογλου με έτρεχε, τι σε τσοντάδικα, τι σε ακροάσεις τραγουδιστών , μέχρι και στα Bar της πλατείας Βάθη τη συνόδευσα, μεταμφιεσμένη σε κονσοματρις για να κάνει το ρεπορτάζ της. Μέχρι και γριά με έντυσε γιατί δεν έβρισκε άνθρωπο για το ρεπορτάζ.

Τα πρώτα τηλεοπτικά βήματα έγιναν στην κρατική τηλεόραση, κάπου το 1978, στην εκπομπή «Aγροτικοί Διάλογοι».
Στα χρόνια που πέρασαν η φήμη της που προοριζόταν κυρίως στους ανθρώπους του χώρου της, άρχισε να εξαπλώνεται. Η τηλεόραση δεν έκανε τίποτε παραπάνω από αυτό που ήταν προορισμένο για εκείνη: να γίνει διάσημη.
Ο πολύς κόσμος ανακάλυψε στο seven X ένα γλυκό κορίτσι με κοντά μαύρα μαλλιά και ωραίο χαμόγελο να μιλάει μπροστά στον καθρέφτη με την Παολα για Μποντλέρ, με τον Χρονά, για το μακιγιάζ της χήρας και με ένα νεκροθάφτη για το "πώς θα είσαι ένα ωραίο πτώμα"

Η υπέρβαση συνεχίζεται στον ίδιο σταθμό με την εκπομπή "Η πόλις εάλω". Εμένα με χρίζει διευθυντή παραγωγής, τι διευθυντής δηλαδή... όλη ημέρα κουβαλούσα φώτα και κασέτες. Και η συνεργασία μας συνεχίζεται .

Η Μαλβίνα σερβίρει πατσά στην κρεαταγορά, πουλάει λουλούδια στα μπουζουξίδικα, καθαρίζει τζάμια στα φανάρια, υποδύεται τη ρακοσυλλέκτρια.
Η εμφάνιση της στον Αντ1 την καταξιώνει στο ευρύ κοινό. Κατάμαυρη μες στις ξανθές μπούκλες του καναλιού, χωρίς να δείχνει χρωματιστά χείλη και πόδια, εντελώς αντιτηλεοπτική, αλλά μάλλον κινηματογραφική φιγούρα.

Η επόμενη συνεργασία μας ήταν στο "Όσο υπάρχουν Έλληνες". Η εκρηκτική επιτυχία της στο λαϊκό κοινό τη φοβίζει, σπάει το συμβόλαιο με ρήτρα εκατομμυρίων κα προχωρεί στο star με τους "Βίους άγιων". Αργότερα αρχίζουν τα ζωντανά ημίωρα, πρώτα στο ΣΚΑΪ και μετά στο Mega, όπου η Μαλβίνα αποκτά δύναμη και ισχύ με το μόνο πράγμα που ήξερε να διαχειρίζεται τόσο καλά: το κέιμενο...το λόγο.
Για μένα η καλύτερη στιγμή της ήταν στο ραδιόφωνο στου ΣΚΑΪ, πριν ακόμη γίνει λαϊκό είδωλο. Αιρετική, σαρκαστική, ανατρεπτική. Ο σταθμός δέχεται κάθε μέρα εκατοντάδες τηλεφωνήματα από ακροατές που φωνάζουν «διώξτε τη τρελή».
Τηλεφωνικές επικοινωνίες με σκυλάδικα της Ξάνθης και της Σπάρτης, αφιερώσεις σε στρατόπεδα, ναυτικές βάσεις, αεροπορίες και στους απανταχού ταξιτζήδες.

"Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου έπειτα από 10 χρόνια» τη ρώτησα. «Μια 50αρα με άσπρα άβαφτα μαλλιά, που θα γραφεί βιβλία και θα φτιάχνει σπιτικές μαρμελάδες. Δεν έχω καμιά διάθεση να παίξω τη νεάζουσα. Άλλωστε η ηλικία, ό,τι και αν κάνεις δεν κρύβεται. Είναι μάταιο»
Έφυγε καλοκαίρι και μισούσαμε και οι δυο πολύ το καλοκαίρι. Ήταν και αυτός ένα λόγος που με αγαπούσε πολύ και μου το είχε πει: «Είσαι παιδί από τη δική μου πάστα. Δεν αγαπάς το καλοκαίρι, δεν σου αρέσουν οι διακοπές, δεν οδηγείς, και δεν έχεις κινητό» Έφυγε καλοκαίρι...