Όσοι βρίζαμε την ΕΡΤ τώρα θα μας λείψει

Αν κάποιοι από εσάς έχετε μεγαλώσει μόνο με την ΕΡΤ και την ΥΕΝΕΔ, με την κάρτα "Μας συγχωρείτε διακοπή" με την ελληνική ταινία της Κυριακής, με τον "Παραμυθά", το "Λούνα Παρκ", μπορείτε να αντιληφθείτε ότι αυτό που συνέβη είναι κυριολεκτικά το τέλος μια εποχής.

Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να πει κανείς για την ΕΡΤ, ειδικά όταν τις τελευταίες μέρες έχουν γραφτεί και ακουστεί τα πάντα. Από τη μία, το ένα στρατόπεδο πανηγυρίζει και ποστάρει λίστες με ονόματα δημοσιογράφων και παραγόντων με μισθούς πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ και από την άλλη πλήθος κόσμου που κοιτά με απορία και αγανάκτηση τη φασιστική απόφαση μιας κυβέρνησης που κατέβασε με το έτσι θέλω τον διακόπτη και έκλεισε σε μια νύχτα την ιστορική τηλεόραση.

Ναι, η ΕΡΤ ήταν μια απύθμενη δεξαμενή ψηφοφόρων του κάθε κόμματος που ήταν στην κυβέρνηση. Ναι, η ΕΡΤ ήταν μια μαύρη τρύπα που κατάπινε εκατομμύρια ευρώ φορολογούμενων Ελλήνων και ναι, η ΕΡΤ είχε στελέχη που πληρώνονταν χιλιάδες ευρώ και ίσως δεν πατούσαν ποτέ το πόδι στους στο Ραδιομέγαρο.

Συμφωνώ, δημοσιογράφος είμαι και εγώ, -έστω και του γλυκού νερού- αλλά ξέρω περιπτώσεις ανθρώπων που τα έπαιρναν και μάλιστα χοντρά.
Όμως πόσοι ήταν αυτοί; 100; 200; 300; Όλοι οι υπόλοιποι ήταν άνθρωποι κανονικοί, με απλούς μισθούς, που δούλευαν σαν δημοσιογράφοι, σαν ηχολήπτες, σαν καθαρίστριες, σαν φύλακες. Και αυτοί ήταν χιλιάδες και όχι καλοπληρωμένοι, όποτε ας μην βιαστούμε να τους κρίνουμε όλους επειδή μερικοί τα τσέπωναν.

Το ξαναζήσαμε αυτό. Όταν έκλεισε η Imako και οι εκδόσεις Λυμπέρης, μόνο πάρτι που δεν στήθηκε για το καταραμένο lifestyle και τα μαγαζιά με τους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους. Γιατί και εδώ, όπως και στην ΕΡΤ, έφυγαν όντως οι καλοπληρωμένοι, αλλά έφυγε και η πλειοψηφία των κανονικά αμειβόμενων εργαζομένων. Άνθρωποι με οικογένειες και υποχρεώσεις που βρέθηκαν στο δρόμο και μάλιστα κατηγορούμενοι ότι κατέστρεψαν τον κόσμο με το lifestyle.

Έτσι και στην ΕΡΤ, κάπου 3000 άνθρωποι βρέθηκαν στα αζήτητα και επειδή θα πάρουν αποζημιώσεις θα πρέπει να λένε και ευχαριστώ και να σκύψουν το κεφάλι. Το ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν πρόκειται να ξαναβρούν ποτέ δουλειά, ούτε λόγος. Κακά τα ψέματα, η κρατική τηλεόραση ήταν η φωλιά του κάθε κατεργάρη που την χρησιμοποιούσε σαν ένα δεύτερο καλό μισθό, αλλά ήταν και άλλα πολύ περισσότερα πράγματα.

'Ήταν το μοναδικό κανάλι που είχε έστω και υποτυπώδη εκπομπή για το θέατρο, για το βιβλίο, για τις τέχνες για τον πολιτισμό, για την ελληνική μουσική και παράδοση. Ήταν -έστω και στο ελάχιστο- αυτό που δεν θα γίνουν ποτέ τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια. Και τέλος η κρατική τηλεόραση ήταν η μόνη που εξέπεμπε σε ακριτικές περιοχές, εκεί που οι άνθρωποι είναι ξεχασμένοι απ᾽ όλους.

Έτσι, την επόμενη φορά που με ευκολία θα υποκύψουμε στην καταστροφολαγνεία και θα χορέψουμε πάνω από τα πτώματα, να προσέξουμε γιατί κοντεύουμε να καταλήξουμε σαν το σκυλί του Παβλόφ, που μόλις ακούσει μια είδηση για ένα media που έκλεισε, κουνάει την ουρά του χαρούμενο και χειροκροτεί.