Σοφία Φαραζή: «Η ανασφάλεια και το κυνήγι επιβίωσης έχουν φρενάρει τον αυθορμητισμό στον έρωτα»
Ανανεώθηκε:
«Η εποχή της Σταχτοπούτας και του Πρίγκιπα - σωτήρα έχει περάσει ανεπιστρεπτί» δηλώνει μιλώντας στο Queen.gr η ηθοποιός Σοφία Φαραζή, μιλώντας για τις σχέσεις, τις επαγγελματικές επιτυχίες αλλά και το ολικό και θεραπευτικό restart που έκανε στη ζωή της.
Η Σοφία Φαραζή μπήκε στην τηλεοπτική μας ζωή ως η γεμάτη όνειρα Λίτσα, αλλά στα 25 χρόνια που πέρασαν από τότε, η καριέρα της άνθισε, η ζωή της άλλαξε με τον γάμο της και την απόκτηση της κόρης της, αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε. Η αυτογνωσία και η διαρκής ανάγκη της να βελτιώνεται μας δίνει και μέσω αυτή της συνέντευξης στο Queen.gr, πολύ ιδιαίτερα μαθήματα. Η Σοφία είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που δεν πιστεύει σε δεδομένες πεποιθήσεις που η ίδια η ζωή τις ανατρέπει.
Η ηθοποιός μιλά για τον έρωτα, τις σχέσεις, το φλερτ, το κυνήγι του ιδανικού, τους γονείς της και την κόρη της, τους δύο αγαπημένους της φίλους (σχεδόν συγγενείς) Αντίνοο Αλμπάνη και Θανάση Αλευρά αλλά και για την τύχη της τηλεοπτικής της ηρωίδας, της Χρύσας και αδελφής της Άννας στη σειρά «Παγιδευμένοι». Η οποία μετά από την απογοήτευση και την προδοσία του πρώην σύζύγου της έβαλε πλώρη για έναν νέο έρωτα. Με αμφίβολο ωστόσο προορισμό και κατάληξη.
«Έγινα ηθοποιός για να αποκτήσω αυτοπεποίθηση με τους γύρω μου»
Με μία τόσο δυναμική μαμά, (παλαιότερα αεροσυνοδός, κλινική ψυχολόγος και νυν συγγραφέα) και έναν εξίσου δυναμικό μπαμπά επιχειρηματία και μοναδικό στο είδος του, σίγουρα θα έχεις επηρεαστεί. Ποιες επαγγελματικές αξίες που εκείνοι διαθέτουν, είναι και δικές σου;
Να είμαι εργατική, να είμαι δημιουργική και ανεξάρτητη οικονομικά. Μικρή τα καλοκαίρια ως παιδιά μαζί με τις αδελφές μου, βοηθούσαμε στη δουλειά του πατέρα μου ώστε να κερδίζουμε το χαρτζιλίκι μας. Ξεκινώντας από το κλείσιμο του σχολείου μέχρι τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Στόχος τους ήταν να μην επαναπαυτούμε σε μια ευμάρεια που κάποια χρονική στιγμή υπάρχει και σε κάποια άλλη δεν υπάρχει.
Είχες όταν ήσουν μικρή, ως πρότυπο τη μαμά σου; Στον τρόπο που φέρεται, που κινείται, που ντύνεται ως γυναίκα;
Η μητέρα μου υπήρξε και είναι ακόμη κοκέτα. Μεγαλώνοντας εγώ βλέπω ότι έχω πάρει κάποια δικά της στοιχεία. Τα τελευταία χρόνια προσέχω περισσότερο τον εαυτό μου. Όμως, όταν ήμουν μικρή ήμουν και το ακριβώς αντίθετο της. Ήμουν αγοροκόριτσο και κατά συνέπεια πιο «χύμα».
Γιατί έγινες ηθοποιός; Αυτό που αισθανόσουν τότε, σε δικαίωσε με το πέρασμα του χρόνου;
Έγινα ηθοποιός γιατί παίζοντας ρόλους, από μικρή ακόμη, γινόμουν πιο κοινωνική με τους γύρω μου. Με αυτόν τον τρόπο αποκτούσα θάρρος και αυτοπεποίθηση. Μετά από 22 χρόνια στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης, τώρα νιώθω ότι ήμουν από πάντα, φτιαγμένη για αυτή τη δουλειά.
Αντιμετώπισες με μία φυσιολογική αφέλεια και ρομαντισμό το ξεκίνημα σου;
Όχι καθόλου. Από πότε που φοιτούσα στη δραματική σχολή, γνώριζα τις δυσκολίες του χώρου και πως κάθε σεζόν ψάχνουμε για δουλειά. Και έβλεπα από άλλους συναδέλφους πόσο εύκολα μπορείς να μείνεις και εκτός του χώρου για μια ή και για παραπάνω σεζόν.
Το τηλεοπτικό Λιτσάκι από τη σειρά «Λίτσα. Com» θα είναι πάντα η πιο γλυκιά σου επαγγελματική ανάμνηση;
Οι δουλειές μου στη τηλεόραση είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός μου χεριού.
Όλες τις αγαπάω και έχουν ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Αλλά η Λίτσα είναι η σειρά που με έχρισε πρωταγωνίστρια και θα της είμαι για πάντα ευγνώμων.
«Τα παιδιά παρακολουθούν τις ζωές των άλλων αντί να ζουν τις δικές τους»
Τα κορίτσια εκείνης της εποχής αντιμετώπιζαν διαφορετικά τον έρωτα και τη ζωή τους. Τι διαφορές βλέπεις με το σήμερα; Αν έγραφες τώρα ένα παρόμοιο blog όπως η πρωταγωνίστρια σου, ποια θέματα των σχέσεων θα σε απασχολούσαν; Ποια standards έχουν αλλάξει;
Έχουν αλλάξει πολλά. Έχει χαθεί η αθωότητα του φλερτ. Και δε ξέρω αν φταίνε τα social media που περιορίζουν τη προσωπική επαφή ή η γενικότερη απομόνωση των παιδιών που αντί να κοινωνικοποιούνται, περιορίζουν το ενδιαφέρον τους και την ευχαρίστηση τους στη ψυχρή οθόνη ενός κινητού ή ενός tablet παρακολουθώντας τις ζωές άλλων, αντί να ζουν τις δικές τους. Με απασχολεί να δουν τα νέα παιδιά πως η ζωή είναι έξω, με όλες τις χαρές και απογοητεύσεις της και όχι σε έναν περιορισμένο χώρο ουτοπικής πραγματικότητας.
Πολλά κορίτσια αλλά και γυναίκες είναι μόνες τους. Μήπως το κυνήγι του ιδανικού μας έχει οδηγήσει τελικά στην απομόνωση; Ή μήπως και οι άντρες πια είναι διστακτικοί στο να φλερτάρουν;
Η οικονομική δυσπραγία, τα social για τα οποία μιλήσαμε, η ανασφάλεια, το καθημερινό κυνήγι επιβίωσης, έχουν φρενάρει τον αυθορμητισμό και στα δυο φύλα. H εποχή της Σταχτοπούτας και του Πρίγκιπα - σωτήρα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Υπήρξες ανασφαλής ή με μεγάλη αυτοπεποίθηση στον έρωτα;
Κάθε σχέση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Έχω υπάρξει όμως και τα δύο.
Πώς θα ήθελες η κόρη σου να χειρίζεται στο μέλλον αντίστοιχες καταστάσεις; Τι συμβουλή θα της δώσεις ως μαμά σε κόρη;
Τη συμβουλεύω σε κάθε σχέση της ζωής της να βάζει όρια, να σέβεται και να την σέβονται, να αγαπάει και να αποδέχεται τον εαυτό της γιατί μόνο έτσι θα αγαπήσει τον άλλον όπως είναι. Το να μπαίνουμε στη διαδικασία να αλλάξουμε ή να περιμένουμε κάτι από τον άλλον, είναι θέμα μη αποδοχής κυρίως του εαυτού μας.
Ο Αντίνοος Αλμπάνης και ο νονός της κόρης σου Θανάσης Αλευράς. Πες μου δύο στοιχεία που κάνουν αυτούς τους φίλους μοναδικούς και ένα στοιχείο που τους κάνει (χαριτωμένα) ανυπόφορους.
Έχουν πολλά κοινά οι δυο τους. Πέρα από το ταλέντο τους και την ευστροφία τους αυτό που αγαπώ περισσότερο, είναι το χιούμορ τους. Θαυμάζω την εσωτερική τους δύναμη στα αντίξοα της ζωής. Τώρα αν πρέπει να πω κάτι που είναι ανυπόφορο, θα έλεγα το πείσμα τους και τη εμμονή τους με το δίκαιο (γελάει).
Η περίοδος του αυτοάνοσου με την ροδόχρους ακμή, λειτούργησε θετικά για την εξωστρέφεια σου και την αλλαγή πλεύσης σε όλα; Στο post που είχες κάνει και μας το αποκάλυψες, ανέφερες και ένα συγγνώμη για εκείνους που πλήγωσες.
Το αυτοάνοσο μου λειτούργησε θεραπευτικά. Κατάφερα χάρις αυτό να με κατανοήσω. Επέλεξα να δω από μέσα προς τα έξω και έτσι ξεκίνησα τα μαθήματα αυτογνωσίας τα οποία συνεχίζω μέχρι και σήμερα. Το πρώτο που κανείς είναι να συγχωρήσεις τον εαυτό σου και τους άλλους και να ζητήσεις συγνώμη αν άθελα ή ηθελημένα πλήγωσες κάποιον.
Η τηλεοπτική σου ηρωίδα, η Χρύσα, μετά από τον προσωπικό Γολγοθά που πέρασε έχει δημιουργήσει εκείνες τις άμυνες ώστε να θωρακιστεί απέναντι σε μία πιθανή νέα απογοήτευση; Αν διαψευστούν οι προσδοκίες της με τον νέο άντρα που μπήκε στη ζωή της;
Η Χρύσα δεν έχει άμυνες. Ξεκινά πάλι να ζήσει γυρεύοντας πράγματα που της έχουν λείψει. Όπως είναι η δουλειά, ένας έρωτας και η συναισθηματική ασφάλεια. Όποτε δεν είναι θωρακισμένη. Είναι επιφανειακά δυνατή και μένει να δούμε πως θα αντιμετωπίσει μια πιθανή απογοήτευση.
Σοφία, ένιωσες ποτέ Παγιδευμένη σε συνθήκες ή ακόμη και με ανθρώπους γύρω σου;
Στο παρελθόν ναι το ένιωσα. Σε δουλειές που είχα δύσκολες συνεργασίες ή ακόμη και σε συναναστροφές με ανθρώπους που δεν μου ταίριαζαν.
Πες μου δύο πράγματα που πιστεύεις ότι είναι λάθος να τα πιστεύουμε και να μας επηρεάζουν. Πως η ίδια η ζωή σου δείχνει ότι δεν ισχύει τελικά.
Η λάθος πεποίθηση ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε επαγγελματικό και προσωπικό -συναισθηματικό επίπεδο. Και μια δεύτερη πεποίθηση πως ένα τραύμα στη παιδική μας ηλικία δικαιολογεί ένα κακό παρόν στην ενήλικη ζωή. Όταν επιλέγεις να θεραπεύσεις το τραύμα ή να αλλάξεις τη πεποίθηση ζεις το παρόν που θεωρείς ότι σου αξίζει.
Η Ρένια Λουιζίδου είχε πει σε μία συνέντευξή της ότι υπάρχει ακόμη στις γυναίκες ο ρατσισμός της εμφάνισης: «Απαγορεύεται να μεγαλώνεις, να παχαίνεις, να ασχημαίνεις». Τα έχεις λύσει αυτά τα ζητήματα μέσα σου, για όταν θα έρθει η στιγμή, να αναμετρηθείς με τις αλλαγές του χρόνου;
Ζω τη κάθε ηλικία μου στο χρόνο που έρχεται. Και ήδη έχω αρχίσει να βλέπω τα σημάδια του χρόνου. Αλλά είμαι συμφιλιωμένη.
Ποια ήταν η ωραιότερη και πιο χρήσιμη ταβανοσκόπηση που έχεις κάνει κάποια περίοδο της ζωής σου; Τι είπες στον εαυτό σου;
Ευχαριστώ. Είμαι ευγνώμων για όσα έχω καταφέρει και έχω ζήσει στη ζωή μου
Ένα σκάφος, ένας προορισμός. Που θα πήγαινες και ποιους θα έπαιρνες μαζί σου;
Στις Κολώνες στον κόλπο της όμορφης Κύθνου -εκεί που ως παιδί για αμέτρητα βραδιά μετρούσα τα αστέρια αγκαλιά με τις αδερφές μου, με την αίσθηση της ασφαλείας των γονιών μου που κοιμούνται. Φέρνοντας στη παρέα τα γέλια και την αγάπη της κόρης μου, του άντρα μου και των φίλων μας!
Bloggers
