Αν δεν μου κάτσεις…

Κυρίως για το πώς αντιμετωπίζει ακόμη και η δικαιοσύνη τη γυναίκα. Σε μια χώρα που ο… νομικός πολιτισμός απαγορεύει να δείξεις δημόσια το πρόσωπο του δολοφόνου, επιτρέπει στους δικαστές, τους εισαγγελείς και τους δικηγόρους να ρωτούν από τι βρακί φορούσε το κορίτσι μέχρι το γιατί δούλεψε ξανά με τον κατηγορούμενο… Κι ας έχει ειπωθεί μια στιγμή πιο πριν η ατάκα «αν δεν μου κάτσεις θα σε καταστρέψω». Δεν το ακούμε. Ή κάνουμε πως δεν το ακούμε. Όλοι οι υπόλοιποι. Γιατί το κορίτσι το άκουσε. Το κάθε κορίτσι. Όχι μόνο η Λένα Δροσάκη. Η κάθε Λένα εκεί έξω.

Οι άντρες προστατεύουν ό,τι αγαπούν, δεν το σκοτώνουν…

Αυτό το «Αν δεν μου κάτσεις» που συνοδεύεται από πολλά και διάφορα. «Θα σε σβήσω από το χάρτη», «Θα σε κάνω ρόμπα», «θα βγάλω τις φωτογραφίες σου στο ίντερνετ», θα, θα, θα… Αλλά και «Δεν θα πάρεις τη δουλειά», «δεν θα περάσεις το μάθημα», «δεν θα δεις άσπρη μέρα». δεν, δεν, δεν, δεν… Και ξέρεις κάτι; Όταν ειπωθεί και βρεις το κουράγιο να το καταγγείλεις, έχεις και μια ελπίδα ότι ακόμη και αν κανένα δικαστήριο δεν τιμωρήσει τον θύτη, τουλάχιστον θα τον τιμωρήσει η κοινωνία. Με την κατακραυγή της. Το χειρότερο είναι όταν δεν λέγεται. Όταν υπονοείται. Όταν εκφράζεται υπόγεια. Με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς καν να το μοιραστείς ούτε με τον πιο κοντινό σου άνθρωπο. Για να μην σε βγάλει τρελή… Κι όσο περισσότερο… υπεράνω πάσης υποψίας είναι οι τύποι που εκβιάζουν-κακοποιούν τα κορίτσια εκεί έξω, τόσο κινδυνεύεις. Από τους δικούς σου ανθρώπους, από την κοινωνία, ακόμη και από τη… δικαιοσύνη. Ότι τα κορίτσια σε αυτή την περίπτωση όρθωσαν ανάστημα κι ενωμένες έφτασαν το θέμα στο δικαστήριο, δεν θα λύσει το πρόβλημα αλλά ίσως να αποτελεί μια καλή αρχή.

Το μέχρι που μπορεί να φτάσει η αλλαγή αυτής της νοοτροπίας έχει να κάνει με όλους εμάς. Από το κατά πόσο θα ανεχόμαστε τον βιασμό της κοινής λογικής μέχρι το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Λάθος. Όχι μόνο τα παιδιά μας. Τον ίδιο μας τον εαυτό… Ναι, πώς μεγαλώνουμε εμείς οι ίδιοι. Και πόσο έχουμε αυτιά, μάτια και ψυχές ανοικτές ώστε να αφουγκραζόμαστε το «αν δεν μου κάτσεις» ακόμα κι όταν υπονοείται…