Ότι έσπειρες θα θερίσεις

Παρατηρώ μία υπέροχη κατάσταση, που συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες στην ελληνική μόδα μόνο λόγω ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Έχει αρχίσει να υπάρχει πλέον ως ανεξάρτητη δύναμη, χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας, να δίνει τις δικές της επίκαιρες τάσεις και να παρουσιάζει ολοκληρωμένες ιδέες από αρχή μέχρι τέλους. Τόσο τα ρούχα όσο και το concept της εκάστοτε παρουσίασης είναι 100% ολοκληρωμένα. Ο θρίαμβος του Atelier Loukia, η επιτυχημένη βραδιά 4FashionShake, με καλεσμένη την σημαντικότατη παγκόσμια δύναμη που λέγεται Diane Pernet, αλλά και το νέο αστέρι στο conceptual design Hormazd Narielwalla είναι μόνο μερικά από τα θέματα που εντυπωσίασαν. Κατά κάποιο τρόπο, την ίδια βραδιά «βιώσαμε» την παρουσίαση της συλλογής του μόνιμου κατοίκου Ιαπωνίας, Έλληνα Μιχαήλ Γκίνη και του label του AptForm, όπου και λύγισα με την αρτιότητα της δουλειάς του, την πολυπλοκότητα επεξεργασίας των δερμάτων του, αλλά και τα καταπληκτικά, φορέσιμα ρούχα του για τον σύγχρονο πολίτη του κόσμου. Το ίδιο βράδυ πήγαμε στην Atopos και με την λεπτομερειακή ματιά του διεθνή μας πια Bασίλη Ζηδιανάκη απολαύσαμε την τρομερή performance in still images με τον ευρηματικό τίτλο Atopic Bodies του απόφοιτου του Central Saint Martins College, Βρετανού σχεδιαστή Graig Green.

Η τέχνη με την μόδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και τα παραπάνω events, με τέτοια συνοχή και απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, φτιάχνουν το νέο χάρτη της νεότερης καλλιτεχνικής πραγματικότητας, με αποκορύφωμα την παρουσίαση της νέας συλλογής του γνωστού πια, αλλά πολύ νεαρού και ταλαντούχου creator, Δημήτρη Πέτρου. Η χορευτική performance δύο υπέροχων χορευτών, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού ασύλληπτου φυσικού κάλλους, μία αφαιρετική αράδα από στάχια που χώριζε την «πασαρέλα» και το ζευγάρι βρέθηκε, ερωτεύτηκε, γεύτηκε με λαχτάρα την χρυσή λάμψη του τεχνητού ήλιου, που κυρίευσε τον χώρο δίνοντας μία νοσταλγική, αλλά χαρακτηριστική νότα για το τι θα επακολουθούσε. Το πιο απλό ανθρώπινο συναίσθημα ευφορίας επιτεύχθηκε με ένα artificial ξημέρωμα, με έντονα ερωτικά συναισθήματα με πρωταγωνιστή το κορμί ως δύναμη έλξης και σαγήνης στην απλούστερη και ουσιαστικότερή του μορφή.

Η χρωματική παλέτα των ρούχων κινήθηκε στις αποχρώσεις του ταμπά, antique brown και σκούρο μπλε, ενώ η κεντρική ιδέα βασίστηκε σε εμπριμέ, γήινων αποχρώσεων, φουλάρια, τα οποία είδαμε απλικαρισμένα και ασύμμετρα ραμμένα, σαν προέκταση της ανθρώπινης σιλουέτας. Μια διακριτική πολυτέλεια, ίσως και μία ανάμνηση ενός δροσερού, αξέχαστου μεσημεριού, σε μία φύση που τείνουμε μόνο να φανταζόμαστε, αλλά δυστυχώς απομακρυνόμαστε όλο και πιο πολύ στις μέρες μας.

Μακιγιάζ σε έντονα ζυγωματικά, ζεστά, σχεδόν γλυκά «τσουρουφλισμένα» μάγουλα, σε φρέσκο, παιδικό δέρμα και αέρινα μαλλιά με ατάκτως ειρημένα κομμάτια από στάχια που ισορροπούσαν ατίθασα στο μετρημένο βάδισμα, των πολύ καλά επιλεγμένων μοντέλων.

Η συλλογή είχε αρχή μέση και τέλος, τα ρούχα και τα αξεσουάρ ήταν πολύ καλοραμμένα και σωστά στυλιζαρισμένα, με αποτέλεσμα το όλο σύνολο να κραυγάζει επαγγελματισμό και διαχρονικότητα, χωρίς εκρήξεις εξυπνάδας για «ευκολόφερτα» πρωτοσέλιδα.

Για μια ακόμη φορά η απουσία mainstream celebrities και η καθολική παρουσία μόνο ανθρώπων της μόδας έκαναν την παρουσίαση ουσιαστικής σημασίας, προσωπική και κατάλληλη, να δεχθεί παραγγελίες από buyers καταστημάτων, που διακρίναμε στο κοινό.

Ήταν ο σωστός συνδυασμός τέχνης και business στο καλύτερο τους.

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της βραδιάς ήταν και το πολύ relaxed attitude, που παρατηρείται πια ανάμεσα στους επαγγελματίες παρευρισκόμενους. Για πολλά χρόνια ο σνομπισμός και η «ξινίλα» θεωρούνταν ένα απαραίτητο αξεσουάρ κοινωνικής υπόστασης στην ελληνική μόδα, με όλη την ανασφάλεια που φυσικά αυτό εν κατακλείδι, αποδεικνύει. Νέες γενιές, νέα ήθη. Αντίθετα συνεχίζω να παρατηρώ μία αίσθηση αισιοδοξίας, σιωπηλής συνομωσίας μεταξύ επαγγελματιών του χώρου μας, για μία επόμενη καλύτερη ημέρα, ένα νέο ελπιδοφόρο project και ένα δυνατό λόγο να καταφέρουμε να ξορκίσουμε το κακό από την πολύ δύσκολη και στιγνή πραγματικότητα που διανύουμε τελευταία. Γιατί όχι και να δούμε -για πρώτη φορά;- την ουσία στη δουλειά μας, όπου η δημιουργία πρέπει και να έχει την όποια εμπορικότητα, αλλά και πως η δύναμη των λίγων αποκρούει έξυπνα, τις ενοχλητικές σειρήνες των media, που επέβαλλαν ανθρώπους-celebrities, οι οποίοι λογικά θα έπρεπε να σκουπίζουν ευλαβικά της πασαρέλες στο τέλος και όχι να παρευρίσκονται ως καλεσμένοι σε αυτές. Back to the basics, καλύτερα, δυνατότερα και πιο ουσιαστικά από ποτέ. Η ελληνική μόδα μόλις ξεκίνησε να δείχνει τα δόντια της που είναι πιο λευκά και κοφτερά από ποτέ.

01

19