To πάρτι τελείωσε

Σήμερα είχα μία τρομερή δυσκολία να σκεφτώ τι θα σας παρουσίαζα από αυτή εδώ την στήλη. Σε μία περίοδο που η χώρα είναι κυριολεκτικά σαν γυμνή γυναίκα μετά από εφιαλτικό βιασμό κατάπτυστων συμμετεχόντων, ταπεινωμένη και βουβή, το να κάνω τη δουλειά μου για πρώτη φορά μου φάνηκε δύσκολο.

Δεν ήμουν σίγουρος από το πρωί που ξύπνησα. Αν και συμμετείχα κανονικά στην εκπομπή το πρωί στο 10-1 μαζί, κάπως, κάτι δεν μου καθόταν. Από χθες έντονες συζητήσεις και πληροφορίες έφτασαν στα αυτιά μου σχετικά με την φήμη αδυναμίας και τους πολύ λάθος χειρισμούς, γνωστού επιχειρηματία για να καλύψει τις τεράστιες οικονομικές του οφειλές, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευση της αυτοκρατορίας του, με συνοπτικές διαδικασίες και τις όποιες συνέπειες θα έχει αυτό για τους εκατοντάδες εργαζόμενους που είχε.

Ήδη τον τελευταίο καιρό κάθε ημέρα σοκάρομαι και θλίβομαι για όλη αυτή την απαξίωση που καθημερινά βιώνω μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, που τα έκαναν όλα όσο το δυνατόν πιο σωστά, αλλά τελικά πληρώνουν τα σπασμένα χωρίς διαπραγματεύσεις και με κανένα σαφές άμεσο πλάνο και στρατηγική επανάκαμψης, παρά μόνο με την ελπίδα και μέσο τον ειρηνικό -όσο περισσότερο γίνεται- διάλογο.

Ήδη το γεγονός ότι καθημερινά γίνονται ληστείες με θύματα-νεκρούς ψυχολογικά με ισοπεδώνει ολοκληρωτικά. Όταν στα κατά καιρούς ταξίδια μου τύχαινε να πάω σε χώρες που δεν φημίζονταν για την ασφάλειά τους, πάντα σκεφτόμουν ότι στην Ελλάδα αυτά δε θα γίνονταν ποτέ. Κι όμως έσφαλα γιατί παρέλειψα τις καταστροφικές συνέπειες μίας συμπεριφοράς που την χαρακτηρίζει η στασιμότητα και η αδράνεια. Τόσο καιρό στρουθοκαμηλίζαμε και τώρα το τέρας έγινε θηρίο που καταλαβαίνει μόνο το ένα και μοναδικό πρωτόγονο αίσθημα. Την επιβίωση με όποιο κόστος.

Απλά μέσα σ' όλα, απορώ με την κατακόρυφη πτώση του επιχειρηματία σε διάστημα μερικών μηνών. Κατά πόσο τελικά τα όρια μπορείς να τα ξεπεράσεις, όταν κάποια στιγμή που θα νιώσεις ότι το κατάφερες θα είναι και η τελευταία φορά που τα νίκησες; Η εμπειρία θα έπρεπε να είναι αλάνθαστος οδηγός και πιστός σύμβουλος αλλά από ότι φάνηκε δυστυχώς δεν βοήθησε.

Περνάμε σε μία νέα κατάσταση πραγμάτων που είμαστε όλοι ίσοι μεταξύ ίσων, με το «χαμαιλεοντισμό» και την προσαρμοστικότητα, να κρίνονται απαραίτητα συστατικά για την μελλοντική μας επιβίωση. Χωρίς περιτυλίγματα, χωρίς φανφάρα και με επιτακτική ανάγκη την αμεσότητα ενός -όποιου- θετικού αποτελέσματος.

Τίποτα δεν κρατάει για πάντα και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Απλά να το θυμόμαστε όχι μόνο στη βροχή, αλλά και στη λιακάδα.