Η ιστορία πίσω από το εμβληματικό αναμνηστικό εξώφυλλο του περιοδικού Time για τη βασίλισσα Ελισάβετ

Όταν εχθές το απόγευμα ακούστηκε η είδηση του θανάτου της υπήρξε μια αμήχανη σιωπή. Ναι, ήταν αναμενόμενο η 96χρονη πια Ελισάβετ να φύγει από τη ζωή, μιας και από το πρωί ήδη τα μέσα μας εημέρωσαν, ότι βρισκόταν υπό ιατρική παρακολούθηση. Τα μέλη της βασιλικής οικογένειας σπεύδουν στο κάστρο του Balmoral και κάπου εκεί γίνεται σαφές ότι η «Λίλιμπετ» θα πάψει να είναι πια μαζί μας. Όποια και αν είναι η ιδεολογική σου προσέγγιση στο ζήτημα της βασιλείας, πρέπει να δεχτείς και να παραδεχτείς ότι η βασίλισσα Ελισάβετ ήταν μία ξεχωριστή προσωπικότητα, που σημάδεψε για πάντα την ιστορία της Βρετανίας, αλλά και του πλανήτη.

Μία από τις ελάχιστες γυναίκες που ανέλαβαν το θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας, ταυτίζοντας το όνομα της με την έννοια του καθήκοντος, αναλαμβάνοντας τα βάρη ενός έθνους που τη χρειάστηκε πολλές φορές και μίας βασιλικής οικογένειας, η οποία ακόμη και μέχρι το θάνατο της ήταν γεμάτη αναταραχές και γεγονότα, που δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί κανείς. Έχει κατηγορηθεί για ψυχρότητα, αναλγησία και έλλειψη της οποιαδήποτε λάμψης στο παρελθόν, κάνοντας σαφές το σεξιστικό χαρακτήρα των σχολίων, που συνοδεύουν ακόμη και μία μονάρχη. Πέρα, όμως, από όλα αυτά, η Ελισάβετ, όπως γράφει πολύ εύστοχα η Kathryn Van Arendonk στο New York Magazine, ήταν η πρώτη μονάρχης που νιώθαμε ότι γνωρίζαμε.

Το εξώφυλλο του περιοδικού Time μίλησε για τη βασίλισσα με μία και μοναδική εικόνα της.

Το εξώφυλλο Σεπτεμβρίου του περιοδικού Time θα είναι αφιερωμένο στη βασίλισσα Ελισάβετ, σπάζοντας το πρότυπο της χαρακτηριστικής κόκκινης λωρίδας γύρω από το εξώφυλλο και αντικαθιστώντας την με μία ασημί. Η τελευταία φορά, που χρησιμοποιήθηκε η εν λόγω διαφορετική «κορδέλα» ήταν το 2008, όταν ο Barack Obama έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η φωτογραφία που επιλέχθηκε είναι το τελευταίο πορτρέτο του Sir Cecil Beaton με τη βασίλισσα το 1968, όταν εκείνη ήταν 42 ετών. Η Ελισάβετ φοράει τον ναυτικό βασιλικό μανδύα, Admiral’s Boat Cloak, και ποζάρει μπροστά σε ένα ελαφρύ, γαλάζιο φόντο. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά πορτρέτα της, που δηλώνει την καθαρότητα και τη δύναμη της προσωπικότητας της, όπως την αποτύπωσε ο Cecil Beaton.

Η σχέση της με το φωτογράφο Cecil Beaton ξεκίνησε ήδη από πολύ νωρίς, όταν εκείνος, ένας πετυχημένος φωτογράφος μόδας, γνώρισε τη νεαρή τότε πριγκίπισσα. Η μητέρα της, Βασιλομήτωρ Ελισάβετ του Ηνωμένου Βασιλείου, τον κάλεσε το 1939 να τη φωτογραφίσει στους κήπους του Buckingham. «Επιλέγοντας εμένα να τραβήξω τις φωτογραφίες της, η βασίλισσα έκανε μια τολμηρή καινοτομία. Θα ήταν αδιανόητο για την προκάτοχό της να με καλέσει – το έργο μου εξακολουθούσε να θεωρείται επαναστατικό και αντισυμβατικό,» είχε γράψει ο ίδιος στο ημερολόγιο του.

Ο ίδιος έγινε ο φωτογράφος της βασιλικής οικογένειας, έως και το 1979, παρακολουθώντας από κοντά όλη τη ζωή της βασίλισσας Ελισάβετ και απαθανατίζοντας τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής της, όπως τη γέννηση των τεσσάρων παιδιών της, και τη στέψη της, στις 2 Ιουνίου του 1953. Το 1968 ήταν η τελευταία φορά που η βασίλισσα θα στεκόταν μπροστά στο φακό του με αφορμή την επικείμενη έκθεσή του στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων. Εκείνη την ημέρα το άγχος του ήταν μεγάλο, όπως έγραψε στο ημερολόγιο του: «Οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Οι απόψεις μας, τα γούστα μας είναι τόσο διαφορετικά. Το αποτέλεσμα είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ δύο ανθρώπων και οι μοίρες παίζουν μεγάλο ρόλο». Ο Beaton επέλεξε απλό, λευκό και γαλάζιο φόντο, σε αντίθεση με το μπαρόκ περιβάλλον των πρώιμων φωτογραφιών του, αποφασίζοντας η αισθητική του να είναι «έντονη, καθαρή και τολμηρή». Τα πορτρέτα τους ήταν τελικά ένας θρίαμβος.

Her Majesty The Queen

Αυτό που κατάφερε πραγματικά ο Beaton ήταν να μας δείξει εκείνη. Την Αυτού Μεγαλειότητα της, τη βασίλισσα Ελισάβετ, τη μονάρχη της Κοινοπολιτείας των Εθνών, τη σύζυγο του Φίλιππου, τη μητέρα τεσσάρων παιδιών, τη «Λίλιμπετ». Εκείνη που σήκωσε το βάρος και δεν υπηρέτησε, αλλά έγινε το Στέμμα, αποποιούμενη τον εαυτό της. Το αν έπραξε σωστά ή λάθος, θα το κρίνουν οι ιστορικοί και πολιτικοί αναλυτές. Εμείς μπορούμε μόνο να κάνουμε μια τελευταία υπόκλιση στο σύμβολο μιας εποχής, στη γυναίκα που κατάφερε να κρατήσει ένα θεσμό στα χέρια της με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Σεβασμό σε ότι αυτό αντιπροσώπευε, σε αυτό που έγινε το είναι της. Ίσως δεν μάθαμε ποτέ την αλήθεια της, ίσως πάλι να ήταν και ακριβώς αυτή. RIP.

Queen Elizabeth II:

01

07