(Δεν) σου λείπει κι εσένα η φάση με το νεογέννητο στο σπίτι; Και σε νιώθουμε

Πρόσφατα ξεκίνησα να βλέπω το Game of Thrones (ξανά). Αυτό το ξανά όμως ήταν σαν να βλέπω τα επεισόδια για πρώτη φορά σε μια σειρά από τις πλέον αγαπημένες μου. Πώς μπορεί να μην θυμάσαι, είπα στον εαυτό μου, πράγματα και καταστάσεις, δεν είναι δα, τα δέκα χρόνια πριν τόσο μακρινά. Κι ύστερα θυμήθηκα. Το Game of Thones ξεκίνησα να το παρακολουθώ κάποια άγρυπνη νύχτα με ένα νεογέννητο στην αγκαλιά, με την αϋπνία να τσακίζει κάθε σπιθαμή του σώματός μου, το στήθος να τρέχει γάλα άτακτα κι ακανόνιστα κι ένα μωρό να κλαίει μόνιμα. Κι εμένα να γκουγκάρω ασταμάτητα τις λέξεις μαστίτιδα, κολικός, πότε κοιμάται το μωρό όλο το βράδυ.

Έβαλα στην άκρη και σειρές και binge watching κι έπεσα πάνω σε μια ερώτηση -στην οποία έλαβε περίπου 1000 απαντήσεις- μιας νέας μαμάς στο Reddit που αυτή τη στιγμή είναι στα χαρακώματα της αυπνίας:

Είναι πραγματικά η φάση με το νεογέννητο στο σπίτι μια μαγική περίοδος;

Ή, τουλάχιστον, είναι μια εποχή που οι γονείς κοιτούν πίσω με μια αίσθηση νοσταλγίας; Όχι πάντα.

Όλα ξεκίνησαν όταν μια εξουθενωμένη μαμά κατέφυγε στο Reddit ζητώντας συμβουλές από όλους εκείνους που της εξηγούν με τον πλέον έντονο τρόπο πως μια μέρα θα αναπολεί την φάση που είχε το μωρό της νεογέννητο και θα θέλει να το ξαναζούσε έστω για λίγο.

Για τη γυναίκα αυτή υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: Αυτή τη στιγμή που προσπαθεί να επιβιώσει χωρίς ύπνο «πενθώντας» τον εαυτό της που έχασε -τουλάχιστον όπως τον ήξερε μέχρι να γίνει μαμά- και ψάχνοντας τα πατήματά της στον νέο της ρόλο,ξέρει ήδη ότι δεν απολαμβάνει αυτό το στάδιο. Και μπορεί να μην το απολαύσει ή να το αναπολήσει ποτέ.

«Είμαι μαμά δύο παιδιών και αγαπώ τα παιδιά μου, αλλά ανυπομονώ να τελειώσει η φάση του νεογέννητου. Και να είμαι εδώ με το βρέφος 10 εβδομάδων και εξακολουθώ να μην απολαμβάνω το στάδιο αυτό όσο πίστευα ότι θα το απολάμβανα».

Όπως μπορεί να υποστηρίξει οποιοσδήποτε γονιός (ναι σε σένα νυσταγμένη μαμά μιλάω που έπεσες πάνω στο κείμενο τούτο) που στερείται ύπνου, που είναι σαστισμένη, που έχει ξεχάσει πότε έκανε ντους τελευταία φορά, είναι οκ να μην νιώθεις οκ με τη φάση του νεογέννητου.

Δεν θα σου μιλήσω για τις 1000 απαντήσεις που έλαβε η νέα αυτή μαμά. Θα σου μιλήσω για τα δύο δικά μου παιδιά- 8 και 10 ετών και για το πόσο δεν μου έλειψε ποτέ η φάση εκείνη του νεογέννητου- για να μην μιλήσω για το νεογέννητο με ένα μωρό δύο ετών στο σπίτι.

Το να βλέπεις τα κάποτε νεογέννητα να μεγαλώνουν και να εξελίσσονται είναι πολύ ωραίο, να βλέπεις την προσωπικότητά τους να ανθίζει, να τα βλέπεις να μεγαλώνουν ως άτομα είναι πολύ καλύτερο για μένα από το να θυμάμαι ένα μωρό που δεν κοιμόταν ποτέ, κι εκείνοι οι κολικοί- ω θεέ μου- πώς μπορείς να φτάσεις να τους νοσταλγήσεις;

Ξέρεις τι μου λείπει από εκείνη τη φάση με το νεογέννητο στο σπίτι; Μου λείπουν οι αναμνήσεις μου που έχασα από εκείνη την εποχή. Μου λείπει πόσο μικρά ήταν τα παιδιά, αλλά ποτέ δεν θα μου λείψει το πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό.

Αντί να τρελαίνουμε τους νέους γονείς και ειδικά τις νέες μαμάδες για το πόσο θα τους λείψει η μία ή άλλη φάση, είναι σημαντικό να αγαπάμε κάθε στιγμή και είναι επίσης εντάξει να παραδεχόμαστε ότι δεν είναι κάθε στιγμή ανατροφής των παιδιών τέλεια (ούτε καν καλή).

Το να είσαι γονιός είναι δύσκολο και συχνά περιλαμβάνει πολλές ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις. Το να το παραδεχτείς ότι δεν είναι αποτυχία. Στην πραγματικότητα, είναι το πρώτο βήμα για να γίνει η γονεϊκότητα ευκολότερη για όλους.