#tbt Ντροπή, θυμός, δηλητήριο και θάνατος: Το ρουζ έχει συναρπαστική ιστορία

Αν επισκέπτεσαι συχνά τη στήλη της ομορφιάς you lovely beauty Queen you, τότε έχεις ίσως καταλάβει ότι το ρουζ είναι ένα από τα δύο αγαπημένα μου προϊόντα μακιγιάζ (το άλλο είναι η μάσκαρα). Δεν βάφομαι συχνά και όταν βάφομαι φορώ τα βασικά, δηλαδή ρουζ και μάσκαρα. Βρίσκω ότι το ρουζ αυτόματα μπορεί να βελτιώσει την όψη μου ότι και αν συμβαίνει στην επιδερμίδα (ή και τη ζωή μου) εκείνη την ημέρα. Έχει λογική όμως το σκεπτικό μου και δεν είμαι μόνη μου σε αυτό. Η επιστήμη, ακόμα και ο Δαρβίνος, έχει ασχοληθεί με τη σημασία του ροδαλού χρώματος στο πρόσωπο και το σημερινό throwback είναι αφιερωμένο σε αυτό ακριβώς, το ρουζ και την συναρπαστικά κινηματογραφική ιστορία του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, όπως συνηθίζουμε…

Ένα χαρακτηριστικό της νεότητας του προσώπου είναι τα φυσικά, ροδαλά μάγουλα. Τα παιδιά για παράδειγμα, έχουν ένα ροδαλό χρώμα που ακτινοβολεί υγεία και φρεσκάδα. Το χρώμα στα μάγουλα άρα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την όψη υγείας και νεότητας. Και οι ενήλικες όμως κοκκινίζουν στο πρόσωπο… Τα μάγουλά μας κοκκινίζουν όταν ντρεπόμαστε, όταν είμαστε στεναχωρημένοι, όταν κλαίμε. Σύμφωνα με τον Δαρβίνο (ναι, τον γνωστό) «Το κοκκίνισμα του προσώπου είναι η πιο περίεργη και πιο ανθρώπινη από όλες μας τις εκφράσεις » και αν πάρεις μισό λεπτό να το σκεφτείς είναι αλήθεια.

O Charles Darwin

Τα ζώα δεν κοκκινίζουν, δεν υπάρχει η έννοια του κοκκινίσματος για αυτά. Σα να μην έφτανε αυτό, το κοκκίνισμα δεν είναι κάτι που μπορούμε να προκαλέσουμε όπως άλλες εκφράσεις. Σύμφωνα με έναν άλλο μεγάλο επιστήμονα της εποχής του Δαρβίνου, τον Dr. Burgess «Μπορούμε να προκαλέσουμε χαμόγελο με το γαργάλημα, μπορούμε να προσποιηθούμε θλίψη συνοφρυώνοντας τα μάτια μας και να αρχίσουμε να τρέμουμε από φόβο αλλά… Δεν μπορούμε να προκαλέσουμε κοκκίνισμα με καμία κίνηση. Πρέπει να επηρεαστεί το συναίσθημά μας προκειμένου να κοκκινίσει το πρόσωπό μας, άρα το κοκκίνισμα είναι ακούσιο και η προσπάθεια να το κρύψουμε οδηγεί σε ένταση του κοκκινίσματος». Ομοίως, δεν μπορούμε να προκαλέσουμε αυτή την όψη υγείας που θέλουμε χωρίς το ρουζ και εδώ ξεκινά μία πολύ συναρπαστική ιστορία.

Οι απόλυτοι beauty experts/addicts… Οι Αιγύπτιοι, ήταν για ακόμα μία φορά πρωτοπόροι και σε αυτό το κομμάτι της κοσμετολογίας αφού εκείνοι πρώτοι άρχισαν να δημιουργούν κατασκευάσματα για να ενισχύσουν το ροδαλό χρώμα στα πρόσωπα γυναικών ΚΑΙ ανδρών (όπως πάντα). Το πρώτο ρουζ ever λoιπόν, δημιουργήθηκε για να κάνει τους Αιγύπτιους να δείχνουν νέοι και πάνω από όλα υγιείς και το υλικό που χρησιμοποιούσαν ήταν η κόκκινη ώχρα ή τα πολτοποιημένα σκαθάρια. Όχι τα κανονικά, τα σκαθάρια που παράγουν αυτό το κόκκινο χρώμα λέγονται Κοχενίλες και ζουν επάνω στις φραγκοσυκιές. Ναι, είναι απόλυτα ασφαλή (αν και ελαφρώς αηδιαστικά) και ναι χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα σαν μία all natural κόκκινη βαφή. Αυτά λοιπόν αναμείγνυαν με λίπος ζώων (ένα ακόμα ew αλλά μιλάμε για τη χώρα που έφτιαχνε μάσκαρα με κόπρανα κροκόδειλου) και έφτιαχναν τα ρουζ τους. Στην αρχαία Ελλάδα είμασταν κάπως καλύτεροι καθώς χρησιμοποιούσαμε κόκκινα μούρα για ρουζ ενώ οι αρχαίοι Ρωμαίοι το είχαν τερματίσει άθελά τους καθώς χρησιμοποιούσαν κιννάβαρο ή αλλιώς Vermillion. Τι είναι αυτό; Γιατί το τερμάτισαν; Ένα ορυκτό, παράγωγο του υδράργυρου άρα τοξικό και θανάσιμο. Και μιας που το έφερε η κουβέντα...

Αρχαίο Αιγυπτιακό δοχείο με ρουζ από κόκκινα σκαθάρια Cochineal

Στον τίτλο διάβασες για ντροπή, θυμό, δηλητήριο και θάνατο και θα σου τα πω όλα τώρα. Ενώ το ρουζ λοιπόν χρησιμοποιούνταν έντονα για πολύ καιρό, φτάσαμε στον μεσαίωνα και όλα σταμάτησαν. Το να έχεις ροδαλά μάγουλα βλέπεις, ήταν δείγμα ταπεινής καταγωγής αφού το πρόσωπο έπαιρνε χρώμα μετά από πολύωρη εργασία στα χωράφια! Κάπως έτσι, η αριστοκρατία άφησε στην άκρη το ρουζ και έπιασε τις βδέλλες. Για να αφαιρέσουν κάθε ίχνος χρώματος από το πρόσωπό τους, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν βδέλλες που ρουφούσαν το αίμα και άρα τις έκαναν να δείχνουν ότι περνούσαν όλο τους το χρόνο μακριά από τα χωράφια και το φως… και το οξυγόνο. Το ημιθανές look έγινε μόδα και οι γυναίκες έψαχναν τρόπους για να δείχνουν λευκές σαν πτώματα. Κάπου εκεί δημιουργήθηκε αυτή η λευκή μπογιά που θα δούμε και στη συνέχεια η οποία περιείχε μόλυβδο, ξύδι και αρσενικό. Ήταν διαβρωτική για το δέρμα αλλά και θανάσιμη για όποιον την κατανάλωνε. Η beauty legend Βασίλισσα Ελισάβετ λέγεται ότι θάφτηκε με 12 εκατοστά από αυτή τη μπογιά στο πρόσωπό της καθώς δεν την ξέπλενε ποτέ. Όσο περισσότερο κατέστρεφε την επιδερμίδα, τόσο περισσότερο τη χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για να κρύψουν τα σημάδια δημιουργώντας έναν φονικό φαύλο κύκλο.

H Signora Giulia Toffana

Το θανατερό λευκό παρέμεινε τάση για καιρό (τον 17^ο και 18^ο αιώνα υπήρχε επιδημία ανεμοβλογιάς και έκρυβαν τα σημάδια με λευκό αυτό «μεικάπ») αλλά συνδυάστηκε με το ρουζ που πλέον φτιαχνόταν με αμφιβόλου προέλευσης ορυκτά αλλά δεν ένοιαζε κανέναν γιατί φοριόταν πάνω από το δηλητηριώδες λευκό μείγμα. Fast Forward στο 1800, οι νεοσύστατες εταιρίες ψάχνουν νέες φόρμουλα για να δημιουργήσουν το ρουζ που έχει ανοδική πορεία. Έτσι δημιουργείται ένα από τα πρώτα πραγματικά ασφαλή ρουζ, από τον οίκο Guerlain, το οποίο φτιαχνόταν από βούτυρο και σανγκουίνι. Φτάνουμε λοιπόν στον 19^ο αιώνα και σε ένα ακόμα πραγματικά παράξενο γεγονός: Το ρουζ γίνεται ΤΕΡΑΣΤΙΑ τάση εξαιτίας της… φυματίωσης. Ναι, ναι. Οι ρομαντικοί αυτού του αιώνα γοητεύονταν από το αναψοκοκκινισμένο χρώμα που έδινε ο πυρετός στα τελευταία στάδια της φυματίωσης καθώς και με το πάλλευκο δέρμα αλλά και τις διεσταλμένες κόρες. Για να πετύχουν το «φυματίωση look» έβαζαν τη λευκή αλλά επικίνδυνη πούδρα στο πρόσωπό τους, από πάνω το ασφαλές ρουζ και μέσα στα μάτια τους έριχναν Μπελαντόνα, ένα υγρό που έκανε τις κόρες να διαστέλλονται και την όραση να πηγαίνει περίπατο. Και κάπου εδώ θα σταματήσω γιατί η υπόλοιπη ιστορία του ρουζ είναι λίγο πολύ γνωστή και πολύ λιγότερο συναρπαστική αφού σιγά σιγά τα φονικά μιξ δηλητηρίων γίνονται γνωστά και σταματά η χρήση τους.

Φυματίωση chic

Το ρουζ λοιπόν έρχεται και φεύγει από τη μόδα, φοριέται με διαφορετικούς τρόπους, μπερδεύεται (ΕΛΕΟΣ) με το bronzer και μερικές φορές θάβεται στο βάθος του νεσεσέρ. Από σήμερα όμως θα ξέρεις ότι το ρουζ έχει μία πραγματικά αλλόκοτη, κινηματογραφική ιστορία και ίσως αρχίσεις να το χρησιμοποιείς περισσότερο για όλους τους σωστούς λόγους και με απόλυτη ασφάλεια. Ραντεβού την επόμενη Πέμπτη…

Cover photo: Πολτοποιημένα σκαθάρια Κοχενίλες

Διάβασε ακόμα: #tbt Το μόνο βιβλίο για την ομορφιά που πρέπει να διαβάσεις γράφτηκε το 1825… μάλλον από γυναίκες