«Ταξίδι στη Βενετία, ταξίδι στο χρόνο…»

20 Οκτωβρίου 2015

Ήταν ένα ταξίδι που ήθελα να κάνω διακαώς. Βλέπετε, για εμάς τους λίγους ρομαντικούς που έχουν απομείνει σε μία άκρως κυνική εποχή σαν αυτή που ζούμε, η Βενετία είναι ένας μικρός παράδεισος. Ένα ταξίδι στο χρονοντούλαπο της παγκόσμιας ιστορίας. Μία ατμοσφαιρική πόλη πλημμυρισμένη από διάχυτο ερωτισμό. Και κάπως έτσι κλείστηκαν εισιτήρια για δύο.

Σε λιγότερο από δύο ώρες το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Μάρκο Πόλο της Βενετίας. Η περιοχή δε θύμιζε αυτά τα φανταστικά carte postale που μπορεί να είδες σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Χρειάστηκαν περίπου 25 λεπτά με το θαλάσσιο ταξί για να καταλάβω ότι βρίσκομαι στην πόλη που επέλεξα να ταξιδέψω.

Καθώς πλησιάζαμε την Παλιά Πόλη, άρχισα να καταλαβαίνω τι θα πει Βενετία. Μικροί ξεβαμμένοι οικισμοί από την αλμύρα, σπίτια ομοιόμορφα όλα με κεραμίδια, που οι πόρτες τους γλείφουν το νερό και μπροστά μικρές βαρκούλες που αποτελούν το βασικό μέσο μεταφοράς για όλους τους Βενετσιάνους.

Κάθε εικόνα και η ίδια απορία στο μυαλό μου: Μα πώς χτίστηκε μία πόλη μέσα στο νερό; Τα μικρά κανάλια, τα πολυάριθμα μουσεία και τα πλακόστρωτα δρομάκια δημιουργούν μία μαγική εικόνα βγαλμένη από άλλη εποχή. Και κάθε φορά η ίδια σκέψη. Πόσο τυχεροί οι Βενετσιάνοι που ζουν σε αυτόν τον τόπο, που περνούν την καθημερινότητά τους σε ένα μέρος που μοιάζει με σκηνικό από ταινία…

Η μυρωδιά από τις φρεσκοψημένες πίτσες είναι διάχυτη παντού. Ακόμα κι αν δεν πεινάς, σου δημιουργείται η ανάγκη να κάτσεις σε ένα από τα τραπεζάκια τρατορίας για να γευτείς ιταλικά εδέσματα. Εκεί θα καταλάβεις τι θα πει αυθεντική καρμπονάρα. Όχι αυτή με την κρέμα γάλακτος και το μπέικον που σου σερβίρουν σε άλλες χώρες. Αλλά την αληθινή που φτιάχνεται με κρόκους αυγών στο πι και φι από τα έμπειρα χέρια Ιταλών σεφ. Και τιραμισού. Ατέλειωτο τιραμισού. Γευστικό τιραμισού. Μοναδικό τιραμισού που ακόμη κι αν δεν είσαι του καφέ, αυτό το γλυκό θα το φας και θα γλείψεις τα δάχτυλά σου όσο μπον βιβέρ κι αν είσαι…

Η φημισμένη Πλατεία του Αγίου Μάρκου είναι κάθε μέρα γεμάτη από κόσμο. Γύρισα όλη την πόλη με τα πόδια. Μα πώς χωρούσαν τόσοι άνθρωποι σε αυτή; Η καρδιά της Βενετίας χτυπά εκεί. Ατέλειωτες φωτογραφίες πρωί βράδυ. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ και φέρθηκα σαν γνήσιος τουρίστας αγοράζοντας εισιτήριο για το καμπαναριό του Αγίου Μάρκου. Η αναμονή στην ουρά για να ανέβω ψηλά άξιζε τον κόπο. Η πιο ωραία θέα της Βενετίας. Κοιτώντας από εκεί ψηλά, δικαιολογείς όλα όσα έχουν πει κατά καιρούς διάφοροι άνθρωποι γι’ αυτή την πόλη. Είναι απλά πανέμορφη.

Το βράδυ στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου συμβαίνει κάτι μαγικό… Στήνονται μικρές ορχήστρες, ναι καλά διάβασες, κανονικές ορχήστρες με πιάνο, βιολιά, ακορντεόν, κόντρα μπάσο, κλαρινέτα όπου παίζουν διασκευές πασίγνωστων τραγουδιών, μέχρι και κλασσικά έργα που όλοι έχουμε αγαπήσει… Από Τραβιάτα μέχρι Billy Jean, από Κάρμεν μέχρι YMCA. Ο κόσμος στέκεται για ώρες ακούγοντας υπέροχες μελωδίες. Άλλοι ζητωκραυγάζουν, άλλοι τραγουδούν, άλλοι χορεύουν μέσα στη μέση του δρόμου. Κάθε βράδυ είναι γιορτή.

Οι χειροποίητες μάσκες για τη Βενετία, είναι ό,τι τα τσολιαδάκια στο Μοναστηράκι. Για τους Βενετσιάνους είναι μία τέχνη που τους αποφέρει χρήματα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και όχι μόνο την περίοδο του καρναβαλιού.

Ατέλειωτα μαγαζάκια με κάθε λογής μάσκα. Και τζελατερίες. Πολλές, πολύχρωμες, σε κάθε γωνιά της πόλης. Όλοι κυκλοφορούν με ένα χωνάκι στο χέρι.

Δε γίνεται να πας στη Βενετία και να μην μπεις σε γόνδολα. Είναι must! Ο γονδολιέρης θα απλώσει το χέρι του και σαν γνήσιος κύριος θα σε βοηθήσει να μπεις στη βάρκα του.

Μέσα από τη γόνδολα θα δεις τη Βενετία από μία άλλη οπτική που σίγουρα δε θα καταφέρεις μόνο με το περπάτημα. Δε σας λέω περισσότερα. Οι φωτογραφίες που τράβηξα για να δείτε τα λένε όλα από μόνες τους.