Το πιο διαχρονικό love story που γνώρισα ποτέ

Η ερωτική τους ιστορία θα μπορούσε να γίνει best seller για το πιο αυθεντικό love story που πήρε σάρκα και οστά στην καρδιά του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τότε που η γιαγιά Βαγγελιώ τόλμησε να βγει στο κατώφλι του σπιτιού της μαζί με τις αδερφές της και τα μάτια της συναντήθηκαν με τα μάτια του παππού Βασίλη. Εκείνος λαβωμένος από τον έρωτα που ένιωσε για εκείνη ζήτησε το χέρι της από τον μπαμπά της ο οποίος αρνήθηκε να του δώσει την κόρη του. Εκείνα τα χρόνια που οι γάμοι γίνονταν κατόπιν παραγγελίας η γιαγιά Βαγγελιώ αναγκάστηκε να παντρευτεί έναν κατά πολύ μεγαλύτερό της άνδρα, μεγαλέμπορο λαδιού, αποτέλεσμα της «τιμωρίας» που της επέβαλε ο μπαμπάς της επειδή τόλμησε να ερωτευτεί έναν φτωχό πλην τίμιο αγνώστων στοιχείων άνδρα και να διαπομπεύσει την οικογένειά της στη μικρή κοινωνία της Χαλκίδας. Ο σύζυγός της την πήρε και μετακόμισαν στη Σάμο για να ξεθωριάσει η ντροπή απέναντι στην κοινωνία... Εκείνη τον ακολούθησε χωρίς να ξεχάσει ούτε για ένα λεπτό τον μεγάλο της κρυφό έρωτα.

Ο Βασίλης έψαξε να την βρει. Δε θα μπορούσε ένας γάμος παρωδία να τον εμποδίσει. Βρήκε τα ίχνη της και την ακολούθησε στη Σάμο. Ένα πρωινό που εκείνη πήγε στη βρύση για να γεμίσει τις στάμνες με νερό, την έκλεψε και την ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Η μοίρα τους έφτασε στη Γερμανία. Εκεί η Βαγγελιώ έχασε την ακοή της από το ένα αφτί από έκρηξη βόμβας.

Γυρνούσαν από χώρα σε χώρα σαν κυνηγημένοι μέχρι που κατέληξαν στη Ρόδο. Η Βαγγελιώ έχανε το ένα παιδί μετά το άλλο. Τελειόμηνα μωρά που δεν κατάφερναν να επιβιώσουν. Κατατρεγμένη από έναν εξαναγκαστικό γάμο, στο πλευρό του έρωτά της, μόνη χωρίς οικογένεια και αδέρφια, γεννούσε αλλά δεν κράταγε παιδί στην αγκαλιά της. Οι κλειστές κοινωνίες το μετέφραζαν «κατάρα»… Ένα αστεφάνωτο ζευγάρι με παιδιά; Πού ακούστηκε αυτό; Ναι, η Βαγγελίτσα αγνόησε τα στερεότυπα και ακολούθησε την καρδιά της. Ο Βασίλης της ήταν εκεί για αυτήν. Να της κρατάει το χέρι, να την κοιτά στα μάτια και να της λέει «εγώ είμαι εδώ για σένα Βαγγελίτσα μου!».

Τελικά γεννήθηκαν επτά παιδιά. Τελευταίος και χαϊδεμένος καρπός του έρωτά τους, ήταν ο μπαμπάς μου. Ο Αντρίκος τους. Τι κι αν μεγάλωσαν και ανέθρεψαν τα παιδιά τους σε ένα μικρό σπίτι στον Περισσό. Η ευτυχία περίσσευε μέσα στη μικρή μονοκατοικία κι ας χαρακτήριζαν κάποιοι τα παιδιά «νόθα». «Κύριε Καμπούρη κάτι πρέπει να κάνετε, είναι πολύ άβολο αυτό που συμβαίνει με τα παιδιά στο σχολείο», έλεγε με αυστηρό ύφος ο Διευθυντής στον Βασίλη. Πού να ήξερε κι αυτός ο δύσμοιρος την ιστορία του.

Τα χρόνια πέρασαν, και λίγο πριν παντρευτεί η πρωτότοκη κόρη τους η Σοφία, ο Βασίλης και η Βαγγελίτσα του κατάφεραν να πάρουν το διαζύγιο από τον βαριά άρρωστο μεγαλέμπορο που έβλεπε τη ζωή του να τελειώνει κι έτσι παντρεύτηκαν κρυφά. Ο Βασίλης κράτησε τον λόγο του και η Βαγγελίτσα του παντρεύτηκε τον έρωτα της ζωής της κι ας ήταν μαμά επτά μεγάλων παιδιών…

Μαζί μεγάλωσαν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Κι εμένα, που με έστειλαν οι γονείς μου από την Αφρική και έμεινα μαζί τους μέχρι να επιστρέψουν από μία πραγματική κόλαση, αφού στο Ζαίρ με την εξέγερση των ανταρτών γίνονταν θηριωδίες. Με θυμάμαι να κοιμάμαι ανάμεσά τους κάθε βράδυ και να με σκεπάζουν με την κουβέρτα για να μη κρυώνω. Τους θυμάμαι να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται, να περπατούν χέρι χέρι και να με φροντίζουν σαν γονείς και όχι σαν γιαγιά και παππούς. Θυμάμαι υπεραστικά τηλεφωνήματα μέσα στη μέση της νύχτας. Ο μπαμπάς μου από την άλλη άκρη της γης να ρωτάει για μένα και η γιαγιά μου να προσπαθεί να κρύψει τα δάκρυα της…

Θυμάμαι και τα κλάματα της γιαγιάς Βαγγελίτσας πάνω από το νεκρό σώμα του παππού, σκεπασμένο με ένα λευκό σεντόνι γεμάτο πολύχρωμα λουλούδια που είχαμε κόψει από τη γειτονιά. Τότε δεν μπορούσε να συλλάβει το παιδικό μου μυαλό τον πόνο της απώλειας που ένιωθε εκείνη. Εκείνη που έχασε τον σύντροφό της, το στήριγμά της, την αγάπη της ζωής της. Εκείνη που μέχρι τη μέρα που έκλεισε τα μάτια της είχε την φωτογραφία του κάτω από το μαξιλάρι της.

Βασίλη και Βαγγελίτσα θα είστε πάντα στην καρδιά μου…

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον, εδώ και εδώ!