Αξιοπρέπεια: Λέξη μικρή μα τόσο σημαντική

Δε χρειάζεται να είσαι παλαιομοδίτης, πουριτανός, συντηρητικός ή «κολλημένο μυαλό» για να είσαι αξιοπρεπής. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αξιολογείς σωστά τους ανθρώπους γύρω σου, να γνωρίζεις τα όριά σου, να σέβεσαι τον εαυτό σου και να έχεις αντίληψη των πραγμάτων και των καταστάσεων που διαδραματίζονται γύρω σου για να μη μπορεί κανείς να σε ξεγελάει, να σε κοροϊδεύει ή να σε υποτιμά.

Αν υπήρχε ένα πράγμα που με τρόμαζε από μικρή ήταν ο φόβος της προσβολής. Ήμουν μαθήτρια του Δημοτικού όταν ένα παιδί μου φέρθηκε απαξιωτικά και με προσέβαλε μπροστά στους συμμαθητές μου. Θυμάμαι τον εσωτερικό θυμό και το κάψιμο που ένιωσα στα μάγουλά μου τη στιγμή που ένιωσα θιγμένη και προσβεβλημένη. Τον μίσησα αλλά η αυτοσυγκράτησή μου και η λογική μου μου έλεγε να μη δώσω συνέχεια. Γιατί εγώ μέσα μου ήξερα ότι είχε άδικο και γιατί πίστευα ότι εκείνος δε θα το καταλάβαινε όσα επιχειρήματα κι αν του προέβαλα. Ήταν χαμένος χρόνος και η προσωπική μου φθορά θα ήταν μεγάλη. Θα τον άφηνα να εκτεθεί μόνος του καθώς ο ψεύτης και ο κλέφτης χαίρονται για λίγο. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την αξιοπρέπεια και φυσικά ακολούθησαν πολλές. Ευτυχώς.

Όσο πιο καλά γνωρίζω τον εαυτό μου και την αξία του, τόσο πιο αξιοπρεπής μπορώ να γίνω. Γιατί η αξιοπρέπεια, κατά κάποιο τρόπο, είναι ταυτόσημη με την αυτοεκτίμηση. Όταν εκτιμάς και σέβεσαι την ίδια σου την ύπαρξη, φροντίζεις να μη δώσεις –όσο είναι στο χέρι σου τουλάχιστον- ούτε την παραμικρή αφορμή σε κάποιον για να σε θεωρήσει αναξιοπρεπή. Όσο σέβεσαι εσύ τον εαυτό σου, θα σε σέβονται και οι άλλοι. Όσο δεν σέβεσαι εσύ τον εαυτό σου, δε θα σε σέβονται ούτε οι άλλοι. Τόσο απλό.

Για να νιώσεις αξιοπρεπής, πρέπει εξορισμού να έχεις αξία. Είναι αυτονόητο και αδιαπραγμάτευτο. Πρέπει να έχεις αξία και αγωγή. Πρέπει να έχεις τη δύναμη να πάρεις αποφάσεις που μπορεί να σε πληγώσουν αλλά στο τέλος της ημέρας δε θα υποτιμήσουν την αξία σου. Επίσης για να είσαι αξιοπρεπής θα πρέπει σε πολλές περιπτώσεις να βάλεις τη λογική σου πάνω από το συναίσθημα. Κι αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Η αξιοπρέπεια θέλει guts.

Σε έναν χωρισμό η αξιοπρέπεια είναι υποκειμενική. Εγώ πιστεύω ότι μπορείς να δώσεις ευκαιρίες, να κάνεις σε πολλά πράγματα πίσω, αλλά δεν πρέπει να εξευτελίζεσαι περιφερόμενος για έναν έρωτα που δεν είναι αμοιβαίος. Να παρακαλάς, να πέφτεις στα πατώματα και να κάνεις υστερίες δημοσίως. Κάποιος μπορεί να πιστεύει ότι αυτό δεν είναι θέμα αξιοπρέπειας. Εξάλλου ο Άρνιμ έλεγε «Η αγάπη δεν ξέρει από αξιοπρέπεια. Η αγάπη είναι μεγαλειώδης και τολμηρή». Sorry Αρνιμ, αλλά διαφωνώ. Πρώτα αγαπάς τον εαυτό σου και μετά τον εραστή σου.

Το να είναι κάποιος αξιοπρεπής, δε σημαίνει ούτε ότι είναι εγωιστής, ούτε «καθωσπρέπει» για τα μάτια του κόσμου. «Η αξιοπρέπεια είναι αβρά και ευπρεπής υπερηφάνεια», έλεγε ο Αριστοτέλης. Και όταν φεύγεις από μία σχέση ερωτική, φιλική ή επαγγελματική για τον οποιονδήποτε λόγο, να περπατάς στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά και να ξέρεις ότι έκανες το καλύτερο. Να σε θυμούνται όλοι με χαμόγελο, πρώην εραστές, εργοδότες και γνωστοί.

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον, εδώ αλλά και εδώ!