«Ερωτεύτηκα μικρότερό μου, ε και;»

Δε θα έλεγα ότι είναι θέμα επικαιρότητας. Αντιθέτως θα έλεγα ότι είναι ένα all time classic ζήτημα που απασχολεί και τροφοδοτεί ατέρμονες συζητήσεις από τότε που γεννήθηκε ο έρωτας. Γιατί είτε μας αρέσει, είτε όχι, ένας μεγάλος έρωτας δεν γεννιέται μόνο σε κοινωνικά «αποδεκτές» συνθήκες και δρόμους στρωμένους με ροδοπέταλα, αλλά πολλές φορές γεννιέται μέσα σε αγριολούλουδα.

Δεν ένιωσα ποτέ πόθο για νεότερό μου άνδρα. Κι αυτό γιατί πάντοτε με έλκυαν μεγαλύτεροι άνδρες από εμένα. Τους θεωρούσα πιο sexy, πιο ώριμους και πιο χειραφετημένους. Μου δημιουργούσαν την αίσθηση της ασφάλειας και της θαλπωρής.

Όπως και το αντίθετο βέβαια. Πιστεύω πως δε θα μπορούσα να έχω σχέση με κάποιον άνδρα πολύ μεγαλύτερό μου. Αισθάνομαι ότι μία μεγάλη ηλικιακή διαφορά δημιουργεί ένα χάσμα γενεών, που μετά την πρώτη μεγάλη καψούρα, έρχεται η πρώτη μεγάλη ξενέρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι οι περισσότερες από αυτές τις σχέσεις, είναι καταδικασμένες στο πέρας του χρόνου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Κι απ’ την άλλη, ποιος μπορεί να ορκιστεί και για το αντίθετο; Κανείς.

Ξέρω πως δεν υπάρχει σταθερά για κανέναν και για τίποτα και πως όλα είναι σχετικά και ρευστά. Ευτυχώς συμφιλιώθηκα νωρίς με αυτή τη συνθήκη και έμαθα να διαβάζω πίσω από τις γραμμές. Να μη μένω στα προφανή και να δίνω πάντα χώρο στον έρωτα. Από όπου κι αν προέρχεται. Και όσο μπορεί να κρατήσει. Για το τώρα ή και το πάντα.

Τι γίνεται όταν μία γυναίκα ερωτευτεί έναν μικρότερο άνδρα; Κι όταν λέω «μικρότερο» προφανώς δεν εννοώ 2 και 3 χρόνια. Αυτή η διαφορά είναι σχεδόν αμελητέα και πλέον οι γυναίκες φροντίζουν τόσο πολύ τον εαυτό τους που σπανίως αφήνουν περιθώρια να φανεί.

Σε αυτή την περίπτωση συνήθως, εκτός από τον πόλεμο που ξεκινάει μέσα της –λες και έκανε κάτι κακό- ξεκινάει και ο κοινωνικός πόλεμος: «Πάει, ξεμυαλίστηκε!», ή «Τι περιμένει από τον πιτσιρικά;» ή ακόμα πιο υποτιμητικά σχόλια του τύπου «είναι μαζί της για να κάνει καριέρα» παρουσιάζοντας a priori αφενός έναν απελπισμένο φιλόδοξο νέο άνδρα που δεν έχει στον ήλιο μοίρα και έχει εναποθέσει όλες του τις επαγγελματικές ελπίδες στο πρόσωπο της ερωμένης – μέντορά του και αφετέρου της γυναίκας που δεν έχει αγαπηθεί γνήσια και αυθεντικά αλλά έχει πέσει «θύμα» της πλάνης του. Σχόλια το ίδιο υποτιμητικά και για τους δύο.

Τελευταία, ζω άθελά μου έναν διαφορετικό έρωτα από αυτούς που έχουμε συνηθίσει. Μέσα από τη ζωή μιας φίλης μου βλέπω πώς μπορεί ο έρωτας να σε μεταμορφώσει ακόμη κι αν προέρχεται από ένα πρόσωπο που δεν είναι συνομήλικό σου. Άλλαξε ξαφνικά. Μαλάκωσε, ομόρφυνε, περιποιείται περισσότερο τον εαυτό της, ντύνεται πιο όμορφα, μιλάει πιο γλυκά. Θα μου πεις «αυτό δεν συμβαίνει σε όλους τους ερωτευμένους;», και θα σου απαντήσω «ναι έχεις δίκιο», όμως για τα μάτια πολλών εκεί έξω είναι μία εικόνα που προκαλεί ποικίλα σχόλια.

Γιατί ας μη γελιόμαστε. Μπορεί να το παίζουμε προχωρημένοι και ακομπλεξάριστοι, όμως στην πραγματικότητα οι σχέσεις ανθρώπων με μεγάλη ηλικιακή διαφορά, ενίοτε και ταξική, μπαίνουν στο μικροσκόπιο πολλών κοινωνικών ομάδων εν είδει κουτσομπολιού.

Λες και ο έρωτας έρχεται προγραμματισμένα. Λες και ο έρωτας δεν προκύπτει τυχαία αλλά τον βάζουμε σε ειδικό application για πιο… «σίγουρα αποτελέσματα». Λες και όλοι είμαστε ίδιοι και λειτουργούμε με τα ίδια κίνητρα και την ίδια φιλοσοφία ζωής.

Ο έρωτας έχει ένα πρόσωπο, μία μορφή, ένα χρώμα. Είναι τουλάχιστον αστείο να ενοχοποιούμε μία γυναίκα που ερωτεύτηκε έναν μικρότερό της άνδρα και την ίδια στιγμή να αποθεώνουμε έναν ώριμο κύριο που βγαίνει με μία πολύ νεότερή του γυναίκα. Γιατί το πρώτο να μην είναι κοινωνικά αποδεκτό αλλά το δεύτερο μία εικόνα που απενεχοποιεί πλήρως τον άνδρα που ουσιαστικά… «κι αυτός ξεμυαλίστηκε αλλά μπράβο του που τα κατάφερε!»;

Να αυτό είναι που με χαλάει πιο πολύ. Η επιφανειακή προσέγγιση ενός τέτοιου θέματος. «Εσένα κυρία μου δε σε αγαπάει πραγματικά. Το μόνο που θέλει είναι να του στρώσεις την καριέρα γιατί είσαι πιο έμπειρη από αυτόν και ενδεχομένως πιο καλά στημένη επαγγελματικά και οικονομικά». Αν θες να πληγώσεις ανεπανόρθωτα μία γυναίκα πες της αυτό. Ότι αυτός που αγαπάει, δεν την αγαπάει. Την κοροϊδεύει.

Αντιστοίχως, το πιο απλό πράγμα στον κόσμο είναι να ευτελίσεις τα αγνά συναισθήματα ενός άνδρα για μία μεγαλύτερή του γυναίκα, που δε θέλω να σε σοκάρω αλλά συμβαίνει πού και πού. Ότι δηλαδή της «πουλάει έρωτα» για να κερδίσει κάτι από αυτήν. Χρήμα, αναγνωρισιμότητα, επαγγελματικές ευκαιρίες, καριέρα.

Κάπως έτσι μπαίνουν ταμπέλες στους ανθρώπους κι άντε μετά εσύ να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Είναι μαζί του για τα λεφτά του. Είναι μαζί της για την καριέρα. Τα έχουν από συμφέρον.

Τελικά, το κλειδί είναι ένα. Ζεις όσο μπορείς τη ζωή σου φορώντας ωτοασπίδες για να μην επιτρέπεις σε κακοπροαίρετους να σου γκρεμίσουν αυτό που ζεις. Σε τελική ανάλυση δεν είσαι υποχρεωμένος να δώσεις εξηγήσεις σε κανέναν, ούτε να αποδείξεις κάτι. Χαμογελάς, περνάς καλά και κάνεις τους άλλους να ανησυχούν. Ω ναι. Δεν υπάρχει πιο ζηλευτό πλάσμα, από τον ερωτευμένο άνθρωπο… όσο χρονών κι αν είναι!

Περιμένω τα μηνύματά σου εδώ!

Μπορείς να με βρεις και στο φυσικό μου περιβάλλον, στο Instagram, στο Facebook και στο Twitter.

Καλή σου μέρα!