Φέτος δεν έχει γλυκό για όλους
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σκέφτομαι τι να γράψω… Στόχους για το 2020; Βαριέμαι φρικτά. Τι να σε νοιάζει εσένα φίλη μου, τι θέλω εγώ να καταφέρω την επόμενη χρονιά; Γλυκανάλατα τσιτάτα για τις όμορφες γιορτινές μέρες; Μόλις ένιωσα μία αναγούλα. Κι εκεί που βρισκόμουν σε πλήρες εορταστικό αδιέξοδο, είδα αυτή την ανάρτηση στα Social Media που μου δημιούργησε ποικίλα αισθήματα. Γιατί ΔΕΝ είναι χαζοχαρούμενη, γιατί ΔΕΝ είναι μία μπαρούφα για να… «γράψουμε κάτι», γιατί βασικά ΕΙΝΑΙ to the point και τη συμμερίζομαι 100%.
Δώρα Μάστορα, ελπίζω να μου επιτρέψεις την αναπαραγωγή του post σου στο Facebook:
«Φέτος δεν έχει γλυκό για όλους. Έχει μόνο για εκείνους που θέλουμε. Δεν έχει συγχώρεση, ούτε επιείκεια. Έχει πραγματικότητα και αλήθεια. Φέτος δεν έχει μεγάλα τραπέζια και πρόσωπα που κοιτιούνται αλλά δεν βλέπονται. Φέτος θα κάτσουν στο ίδιο τραπέζι μόνο αυτοί που αγαπιούνται, νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, προχωρούν μαζί αλλά δεν στριμώχνονται ούτε τσαλαπατιούνται.
Φέτος, θα έχει απλότητα και συνειδητοποίηση. Χαρά που βγαίνει από μέσα μας και όχι χαρά που κυνηγάς και τρομάζεις να την αποκτήσεις, να την κρατήσεις δυο λεπτά κοντά σου, να την πιστέψεις.
Φέτος, η γιορτή δεν θα έχει πολλά φώτα, αλλά μάτια που θα λάμπουν. Αγκαλιές που μυρίζουν πορτοκάλι, κανέλα και λαχτάρα.
Φέτος, δε θα ζήσουμε ιστορίες που δεν υπάρχουν στο σπίτι μας. Φέτος, θα ζήσουμε ιστορίες που θα γουστάρουμε να λέμε στα εγγόνια μας.
Φέτος, δεν χωρούν όλοι στην ζωή μας.
Φέτος, η ζωή μας αποφάσισε να έχει γέλια που βγαίνουν μέσα από το στομάχι και ακούγονται σε όλο το σπίτι και όχι καρφιτσωμένα χαμόγελα κάτω από παγωμένα βλέμματα.
Φέτος δε θα μας λείψουν αυτοί που ποτέ δεν ήταν εδώ. Φέτος, τα ποτήρια μας θα γεμίζουν μόνο για εκείνους που λείπουν αλλά ποτέ δεν έχουν φύγει.
Φέτος, δεν θα έχουμε ψεύτικες προσδοκίες στις πιατέλες μας. Ούτε λυπημένες μνήμες στις ορντεβιέρες μας. Φέτος, θα έχουμε για ορεκτικά μικρές, αληθινές στιγμές που ζούμε και για κυρίως πιάτο την απόλυτη διάθεσή μας να βρισκόμαστε ο ένας κοντά στον άλλο.
Όσοι θα είμαστε. Όχι όλοι.
Φέτος, το πάρτι δεν θα είναι για πολλούς.
Φέτος δεν έχει γλυκό για όλους. Έχει, όμως, για εκείνους που θέλουμε και, φέτος, το γλυκό είναι πιο νόστιμο από ποτέ».
Δεν το κάνω συχνά (σχεδόν ποτέ) να αναπαράγω δημοσιεύσεις άλλων, όμως η Δώρα, άγγιξε ρεαλιστικά και ξεκάθαρα ένα θέμα που σκέφτομαι όλο και πιο έντονα όσο μεγαλώνω. Το θέμα της προσεκτικής επιλογής των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα μας. Κι αυτό, ξέρετε, είναι κάτι που μαθαίνεται όσο ωριμάζουμε. Γιατί όταν είσαι νέος κάνεις πιο εύκολα συμβιβασμούς για το θεαθήναι. Πληγώνεσαι πιο εύκολα, ξεπερνάς πιο εύκολα. Γενικώς όλα γίνονται ποιο εύκολα, χωρίς πόνο και δράματα γιατί το υποσυνείδητο λέει «έχεις χρόνο για λάθη, έχεις χρόνο να επουλώσεις πληγές, έχεις χρόνο να πάθεις και να μάθεις».
Όμως όσο μεγαλώνεις και ωριμάζεις, ειδικά δε αν έχεις φάει και 5-6 «πάστες» στη ζωή σου, η αυστηρή επιλογή γίνεται μονόδρομος. Όχι επειδή έγινες σκύλα, αλλά επειδή το να βρίσκεσαι με ανθρώπους που πραγματικά αγαπάς είναι θέμα επιβίωσης και ψυχικής ηρεμίας. Πλέον ο χρόνος είναι πολύτιμος και δεν πρέπει να σου επιτρέψεις να τον σκορπάς και να τον ξοδεύεις αλόγιστα σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να σου προσφέρουν. Όχι υλικά. Ψυχικά.
Μη σε απασχολεί ο συνωστισμός που μπορεί να μην υπάρχει πια γύρω σου. Τρεις άνθρωποι που είναι στην καρδιά σου είναι αρκετοί. Αλήθεια στο λέω.
Πίστεψέ με.
Φέτος λοιπόν, δεν έχει γλυκό για όλους. Ούτε δώρο ούτε άδειες αγκαλιές. Φέτος έχει ουσιαστική αγάπη.
Αυτό σου εύχομαι για τον νέο χρόνο. Μόνο αυτό. Κάνε σοφά τις επιλογές σου…
Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη! Και τύχη. Όλη την χρειαζόμαστε!
Περιμένω τα μηνύματά σου εδώ!
Μπορείς να με βρεις και στο φυσικό μου περιβάλλον και να με ακολουθήσεις στο Instagram, στο Facebook και στο Twitter.