Αυτό που αισθάνεσαι, δε χρειάζεται απόδειξη

Όχι μόνο τα καλά, την αγάπη, τον έρωτα, την έλξη. Μα και τα κακά. «Εξήγησέ μου γιατί δεν τον θες!». «Τι σου έχω κάνει και έχεις απομακρυνθεί;», «Εξήγησέ μου γιατί δεν τη συμπαθείς», «Δικαιολόγησέ μου την απέχθειά σου γι’ αυτόν!».

Σου έχει τύχει να νιώσεις πίεση για να εξηγήσεις τα αισθήματά σου για κάποιον;

Μου έχει ζητηθεί να δικαιολογήσω την αγάπη μου με λόγια. Μου έχει ζητηθεί να δικαιολογήσω την απέχθειά μου ή τους λόγους που απομακρύνθηκα από μία σχέση. Πάντα υπακούσα ασυνείδητα. Πίστευα ότι είναι χρέος μου να εξηγώ τι νιώθω. Πίστευα ότι πρέπει να γνωρίζουν οι άλλοι τι νιώθω για αυτούς και για ποιον λόγο.

Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας περισσότερο, αναθεωρώ για πολλά πράγματα που κάποτε πίστευα δογματικά. Δεν είναι φοβερό; Να αλλάζουν οι πεποιθήσεις αποκτώντας εμπειρία; Κι όμως συμβαίνει. Ακόμα και για πράγματα για τα οποία κάποτε ήμουν απόλυτη, κάθετη, μπετό. Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν αλλάζουν. Υπάρχουν και κάποιες σταθερές στη ζωή μας.

Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι σε μια ανθρώπινη σχέση πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Να μην κρύβουμε αυτό που νιώθουμε γιατί μόνο έτσι οι σχέσεις εξελίσσονται, προχωράνε, ισχυροποιούνται. Όμως... υπάρχει ένα μεγάλο όμως.

Γιατί να πρέπει να εξηγήσω με λόγια γιατί δε σε θέλω πια; Γιατί να πρέπει να μπω στη διαδικασία να σου περιγράψω όλα όσα θα έπρεπε να είχες παρατηρήσει εφόσον παίρνουμε ως δεδομένο ότι μια σχέση για να ευδοκιμήσει, είτε είναι ερωτική, είτε φιλική, είτε ακόμα επαγγελματική, θα πρέπει να τη φροντίζουμε, να την παρατηρούμε, να την αφουγκραζόμαστε και να χτυπάμε εγκαίρως καμπανάκια;

Δεν ξέρω αν είμαι αυστηρή με τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά πιστεύω στις δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Όμως αυτό που συμβαίνει σε εμένα είναι λίγο ύπουλο και ίσως λίγο άδικο για τους άλλους. Αν κάτι «τσακίσει» μέσα μου και ειδικά αν αυτό επαναληφθεί -που σημαίνει ότι παύει να είναι σύμπτωση- δύσκολα επανέρχεται. Νιώθω ότι μου τελειώνει. Ίσως γι’ αυτό δυσκολεύομαι και να το περιγράψω ή να το εξηγήσω με λόγια. Ίσως γιατί μέσα μου ήδη έχει τελειώσει. Ίσως γιατί θεωρώ ότι δεν έχει ελπίδες να επανέλθει στην προηγούμενη κατάσταση.

Με λίγα λόγια, δεν αισθάνομαι υποχρεωμένη να εξηγώ όλα όσα νιώθω. Και ούτε εσύ πρέπει να το κάνεις με τον στανιό. Μην αισθάνεσαι πιεσμένη να δικαιολογήσεις την αγάπη σου, την έννοια σου για κάποιον, τη φιλία σου... Κάντο μόνο αν το νιώθεις ή αν πιστεύεις ότι μπορεί να ξαναγίνει όπως πριν.

Επισης μη ξεχνάς ότι υπάρχουν και άνθρωποι που αγαπούν αθόρυβα και ίσως πολύ πιο δυνατά από εκείνους που λένε πολλά.
Γιατί να φωνάξω και να θυμώσω μαζί σου; Γιατί να πω πράγματα που θα σε πονέσουν και ίσως να τα μετανιώσω μετά; Τα λόγια δεν γυρίζουν πίσω. Οι λέξεις χρειάζονται προσοχή. Και οι καλές και οι κακές.

Σε κατηγορούν ότι δε νιώθεις; Σε ρωτούν γιατί δεν το «δείχνεις»; Οι άλλοι πάντα θα απαιτούν. Πολλά. Εσύ κάνε αυτό που πιστεύεις ότι είναι καλύτερο για τη ζωή σου.

Καλή σου μέρα!

Μπορείς να με βρεις και στην άλλη μου αγάπη, και να με ακολουθήσεις στο Instagram, στο Facebook και στο Τwitter!

Περιμένω τα μηνύματά σου εδώ!