Μόνη σου τα κατάφερες! Πες ένα μπράβο στον εαυτό σου!

Σου έχει τύχει ποτέ να πατάς κάποια στιγμή pause κάνοντας μικρή αναδρομή στην πορεία σου; Έχεις υπενθυμίσει στον εαυτό σου ότι ό,τι κατάφερες το έκανες με το σπαθί σου, χωρίς τις πλάτες κανενός;

Σε συμβουλεύω να το κάνεις. Θα ανεβεί πολύ η αυτοεκτίμησή σου και θα νιώσεις υπερήφανη για τον εαυτό σου.

Πριν λίγες μέρες έκανα ένα Q&A στο Instagram. Μία από τις πολλές ερωτήσεις που έλαβα ήταν από μια νεαρή φοιτήτρια που με ρωτούσε επίμονα αν πρέπει να έχεις μέσο για να διαπρέψεις στα Media ως δημοσιογράφος - παρουσιάστρια. (Φανταστείτε τι μηνύματα έχουν περάσει στο υποσυνείδητο των νέων ανθρώπων σε ό,τι αφορά το εργασιακό και τη σταδιοδρομία τους!).

Δε σας κρύβω ότι σκεπτόμουν για πολλή ώρα τι θα έπρεπε να της απαντήσω, αφενός για να είμαι ακριβής και αφετέρου για να μη την αποθαρρύνω. Αποφάσισα να απαντήσω όσο πιο απλά γινόταν λέγοντας απλά την αλήθεια (μου).

Στα Media όπως δυστυχώς σε πολλές άλλες δουλειές υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι - κλειδιά που μπορούν να προωθήσουν ανθρώπους και καταστάσεις. Ή έστω να ευνοήσουν κάποιες συνθήκες. Αυτός όμως ΔΕΝ είναι ο κανόνας. Και το λέω με το χέρι στην καρδιά. Ξέρετε πόσες φορές -όλα τα χρόνια που εργάζομαι στα media- έχω δει «φωτοβολίδες» να ξεκινούν με δάφνες και ανελέητο «σπρώξιμο» και τελικώς να καταλήγουν στα αζήτητα; Γιατί πολύ απλά δεν είχαν το υπόβαθρο, τις γνώσεις και το ταλέντο που απαιτούνταν για τις συγκεκριμένες περιστάσεις. Η χείρα βοήθειας δεν κρατάει για πάντα. Είναι μια αρχή. Όπως οι ευκαιρίες. Αν δεν τις αξίζεις δε θα στις παρέχει κανείς εφ’όρου ζωής. Κι αν σου έρχονται δε θα έχεις την ικανότητα να τις διακρίνεις και να τις αρπάξεις από τα μαλλιά.

Από την άλλη έχω δει παιδιά που ξεκίνησαν κυριολεκτικά με τον Σταυρό στο χέρι, που έμαθαν, που άνθισαν υπό δυσμενείς συνθήκες, εξελίχθηκαν, εργάστηκαν ακατάπαυστα με δύναμη ψυχής, με συνέπεια και σκληρή προσπάθεια για να ξεχωρίσουν!

Δες αυτό:

Δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να σηκώνει το τηλέφωνο για να χρησιμοποιήσει κάποια επαφή προκειμένου να πάρει κάποια δουλειά. Θεωρούσα μεγάλη ντροπή και υποτίμηση του εαυτού μου να παρακαλέσω κάποιο «μέσο» για να έχω παροχές. Να πάρω κάποια εκπομπή ή κάποια υψηλόβαθμη θέση. Και πραγματικά πιστέψτε με. Μου δόθηκε πολλές φορές η ευκαιρία να το κάνω.

Εκτός από το αίσθημα την ματαίωσης και της ντροπής, πάντα ύπαρχε και κάτι ακόμα που έπαιζε σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου να κινούμαι πάντα διάφανα και με την αξία μου. Παρότι ήμουν μόλις 18 χρόνων όταν ξεκίνησα τη δημοσιογραφία, είχα πάντοτε στο μυαλό μου ότι τέτοιου είδους «εξυπηρετήσεις» συνήθως δεν παρέχονται δωρεάν... Δυστυχώς πολλές φορές (όχι πάντα) υπάρχουν υστερόβουλοι άνθρωποι, κορεσμένοι και τελείως ανάξιοι που συχνά περιμένουν και ένα αντάλλαγμα. Λυπάμαι που το λέω αλλά αν δε σου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό είσαι μάλλον αφελής. Ξύπνα. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου. Δε θα έχεις πάντα τη μαμά σου και τον μπαμπά σου από πάνω σου για να σε συμβουλεύουν και να σε καθοδηγούν.

Αν είσαι στο ξεκίνημά σου και κάνεις όνειρα για μια λαμπρή καριέρα σε οποιονδήποτε χώρο έχεις επιλέξει, σε συμβουλεύω να στρωθείς στη δουλειά. Σήκωσε μανίκια, διάβασε, μελέτησε για να μη μπορεί κάνεις να σε αμφισβητήσει. Να είσαι πάντα καλά προετοιμασμένος. Μάθε να γράφεις και να μιλάς σωστά ελληνικά. Δούλεψε σκληρά και μην παραπονιέσαι κάθε τρεις και λίγο για την άδικη ζωή. Η ζωή είναι δική σου κι εσύ είσαι ο σκηνοθέτης αυτής της ταινίας. Κάν’το με το σπαθί σου ρε παιδί μου. Να έχεις κάτι αύριο μεθαύριο για το οποίο να είσαι περήφανος! Και να θυμάσαι: ακόμη και τα «δόντια» προτιμούν τους αυτοδημιούργητους. Αυτούς που ίδρωσαν για να τα καταφέρουν. Αν είσαι από τους άλλους θα είσαι πάντα η δεύτερη επιλογή. Πάντα θα κάνουν δεύτερες σκέψεις για εσένα. Πάντα θα είσαι «λίγος» ακόμη κι αν είσαι πολύς!

Με αγάπη.

Περιμένω τα μηνύματά σου στο Instagram!