Για ένα unfollow τα έβαψες μαύρα;

Φυσικά και έχω διαγράψει ή έχω μπλοκάρει κάποιους στα social media. Και αυτό το έχω κάνει για να προστατέψω τον εαυτό μου. Και δεν θα δικαιολογηθώ σε κανέναν γι'αυτή μου την απόφαση. Ούτε θα δώσω εξηγήσεις επειδή επέλεξα να απομακρύνω από το ψηφιακό μου περιβάλλον έναν τοξικό άνθρωπο που μου προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα…

Γιατί στο κάτω κάτω τα social media δεν τα έχουμε για να αποκτούμε εγκυκλοπαιδικές γνώσεις.

Τα social media τα έχουμε για να ενημερωνόμαστε, για να επικοινωνούμε με τους φίλους και τους γνωστούς μας και κυρίως για να ψυχαγωγούμαστε. Αν είναι να βλέπουμε στο feed μας ανθρώπους που δε συμπαθούμε για τον άλφα ή βήτα λόγο (κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δικαιολογήσει το γιατί) και να μας χαλάει η μέρα, ας τα κλείσουμε να τελειώνουμε.

Την πρώτη φορά που συνειδητοποίησα τυχαία ότι ένα συμπαθές πρόσωπο με το οποίο είχαμε απλά μια κοινωνική συναναστροφή με διέγραψε από τους φίλους του δε σας κρύβω ότι αισθάνθηκα κάπως περίεργα και αμήχανα.

Χωρίς να το θέλω άρχισα να ρίχνω ευθύνες στον εαυτό μου.

Προσπαθούσα ζορίζοντας υπερβολικά το μυαλό μου και τον εγκέφαλό μου να σκεφτώ ποια δική μου συμπεριφορά θα μπορούσε να έχει προκαλέσει το… «κακό». Μιλάμε για το θέατρο του παραλόγου. Σας ορκίζομαι ότι μέχρι σήμερα δεν έχω καταλήξει σε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Ποια; Εγώ που δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω να σκέφτομαι μέχρι να συνδέσω τα γεγονότα και να ολοκληρώσω το παζλ. Μιλάμε για σοβαρή ασθένεια. Σοβαρός ψυχαναγκασμός.

Αποφάσισα λοιπόν ότι είναι φοβερά ψυχοφθόρα όλη αυτή η κατάσταση. Συνειδητοποίησα ότι ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους έχει το δικαίωμα να πράξει όπως ακριβώς νιώθει και δεν πρέπει να δικαιολογηθεί γι’ αυτό. Ούτε πρέπει εγώ να ψάξω ή να ρωτήσω για να μάθω τους λόγους που οδήγησαν έναν άνθρωπο να πάρει αυτή την απόφαση.

Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αποφασίζει για τη ζωή του. Σε όλα. Από τα πιο σοβαρά έως τα πιο… ελαφριά, όπως τα SM.

Και όχι δεν είναι καθόλου παιδιάστικη συμπεριφορά το να διαγράψεις κάποιον. Αντιθέτως είναι μία πολύ συνειδητοποιημένη και ώριμη στάση. Είμαστε όλοι πολύ πιεσμένοι με πολλά πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Γιατί να πρέπει να ανεχόμαστε στα social media ανθρώπους που μας προκαλούν αποστροφή;

Μπορεί το unfollow να πληγώνει, άλλωστε αυτό είναι κάτι που σας το έχω ξαναγράψει γιατί είναι αλήθεια, όμως δε μπορείς να κρίνεις τον άνθρωπο που το έχει κάνει. Γιατί πολύ απλά κάτι τον ώθησε να το κάνει. Είτε του προκάλεσες αρνητικά συναισθήματα, είτε τον πλήγωσες, είτε δε γουστάρει εσένα και το content σου, είτε απλώς δεν αντέχει να βλέπει τη δική σου ευτυχία γιατί του θυμίζει τη δική του δυστυχία. Να ξέρετε παίζει κι αυτό το σενάριο πολύ δυνατά. Άργησα αλλά το κατάλαβα. Είναι απλά τα πράγματα και όσο πιο εύκολα τα αποδεχόμαστε, τόσο πιο όμορφα θα ζούμε. Είναι αδύνατο να αρέσουμε σε όλους. Τα βαρίδια πρέπει να φεύγουν από πάνω μας ένα ένα.

Και τελοσπάντων η ζωή δεν είναι στα social media.

Αυτό είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο για το οποίο σας έχω γράψει πάρα πολλές φορές.

Η ζωή είναι μέσα στο σπίτι σου, μέσα στην αγκαλιά σου, μέσα στην καθημερινότητά σου. Η ζωή είναι εκεί που υπάρχει πραγματική αγάπη και όχι καρδούλες και emoticons. Ξεκόλλα! Είτε φταις, είτε δεν φταις, δεν μπορείς εσύ να ορίσεις τα συναισθήματα του άλλου, ούτε να δικαιολογήσεις τη δική σου συμπεριφορά σε συγκεκριμένες στιγμές που κάποιος άλλος αποφάσισε ερήμην σου να σε απομακρύνει από την ψηφιακή του ζωή.

Εν ολίγοις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’αυτό. Μπορείς να στεναχωρηθείς για αυτά που πραγματικά αξίζουν, ή για αυτά που μπορείς να αλλάξεις. Όχι γι’ αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις.

Εύχομαι να έχεις μια υπέροχη μέρα και περιμένω τα μηνύματα σου στο Instagram! Αν πάλι δε σου γεμίζω το μάτι κάνε unfollow ελεύθερα! Χωρίς τύψεις. Αν στο… γεμίζω σε περιμένω και στο Facebook και στο Twitter! Απ’ όλα έχει ο μπαξές!

Σε φιλώ!