«Τα κατάφερα!»

Ο μόνος τρόπος εκγύμνασής μου ήταν το βόλεϊ. Έκανα κάτι που με ευχαριστούσε και ταυτόχρονα γυμναζόμουν. Τώρα πια κάνω γυμναστική, αλλά εξαναγκαστικά. Είναι ένας τρόπος για να διατηρούμαι, αλλά με το χέρι στην καρδιά σας λέω ότι δεν πάω στο γυμναστήριο τρελαμένη από τη χαρά μου… Πάω μόνο γιατί πρέπει!

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα αντιμέτωπη με μία πρόκληση: 9ος Διεθνής Μαραθώνιος Μέγας Αλέξανδρος. Μου ζητήθηκε από την ΙΚΕΑ να συμμετάσχω μαζί με άλλες 3 μανούλες στον Μαραθώνιο για καλό σκοπό! Το concept ήθελε την Έλλη Κοκκίνου, τη Μαριέττα Χρουσαλά, την Όλγα Λαφαζάνη κι εμένα, να πάρουμε μέρος στον Μαραθώνιο με την ΙΚΕΑ Running team ώστε να βοηθήσουμε έμπρακτα την «Ανοιχτή Αγκαλιά», το παράρτημα Θεσσαλονίκης.

Από το 1993 η «Ανοιχτή Αγκαλιά» προσφέρει πολύπλευρο κοινωνικό έργο και ως στόχο έχει τη στήριξη του νοσηλευομένου παιδιού στα παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας και της οικογένειάς του, την πλαισίωση του τμήματος Παιγνιοθεραπείας των παιδιατρικών νοσοκομείων με εθελόντριες σε καθημερινή βάση και την στήριξη των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.

Όπως καταλαβαίνετε η πρόκληση έγινε μονόδρομος! Μπορεί να μην έχω τρέξει ποτέ απόσταση 5 χιλιομέτρων, αλλά θα το έκανα για πρώτη φορά στη ζωή μου ακόμη και με τις πιθανότητες να μην κατάφερνα να τερματίσω.

Έτσι κι έγινε! Η ομάδα μας έφτασε στην Πλατεία Αμπελοκήπων στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν και η αφετηρία του Μαραθωνίου. Η εκκίνηση δόθηκε από τα μεγάφωνα: 3, 2, 1 ΠΑΜΕ!

Συνολικά 14.800 δρομείς, ηλικίας 9 έως 85 ετών, πλημμύρισαν τους δρόμους της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, έζησαν μια μοναδική εμπειρία, κέρδισαν το χειροκρότημα πολλών φιλάθλων και έστειλαν μήνυμα άθλησης και υγείας. Μέσα σε αυτούς κι εγώ! Ένιωσα τόση μεγάλη περηφάνια! Όχι γιατί τελικά κατάφερα να τερματίσω στον Λευκό Πύργο, αλλά γιατί συμμετείχα!

Καλή σας ημέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Μπορείτε να με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον!

01

08