Στον Ντινόκο μου!

Σήμερα είναι η Μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας, γιορτάζει η Φύση, η Μητέρα Γη, η Μαμά!

Λέξη που την λες και γεμίζει το στόμα σου! Μάνα ίσον Αγάπη, αγάπη ατόφια, στιβαρή, δυνατή, αναλλοίωτη.
Μάνα δεν είμαι, δεν έγινα από επιλογή. Είμαι θεία και κόρη, κόρη της δικής μου Μαμαλατρείας!

Τη μαμά μου την γνώρισα καλύτερα τα τελευταία 15 χρόνια γιατί μεγάλωσα βλέπεις έφυγε το "φουρτουνιασμένο" κορίτσι που κρυβόταν μέσα μου! Τότε γνώρισα βαθύτερα την γυναίκα που με έφερε στην ζωή, τότε την "έβαλα" στην ζωή μου, τότε κατάλαβα πως είναι η καλύτερη Φίλη μου χωρίς περιορισμούς, αγνά, καθαρά, η Μαμά μου.

Είναι αυτό το πλάσμα που στην εφηβεία μου τσακωνόμασταν γιατί απλά δεν μπορούσα να μπω στα παπούτσια της, είναι το πλάσμα αυτό που ξενύχταγε και η καρδιά της κόντευε να σπάσει όταν εγώ σα θυμωμένη έφηβη γύρναγα από αντίδραση μια και δυο ώρες αργότερα από την ώρα που μου έλεγε να επιστρέψω σπίτι, είναι αυτό το πλάσμα που "έφαγε" απαξίωση μέχρι να την κατανοήσω, είναι το πλάσμα αυτό που έκλαιγε σιωπηλά και δίπλα μου βράχος όμως όταν με έβλεπε να λυγίζω και να σπάω είτε από γκομενικά είτε από δουλειά είτε από προδομένες φιλίες, είναι το πλάσμα αυτό που ήθελε/θέλει μόνο να με δει ευτυχισμένη και δεν το καταλάβαινα....Είναι η Μαμά μου, είναι ο Ντινόκος μου.

Σήμερα πια συμφιλιωμένες, γελάμε, κλαίμε παρέα, μοιραζόμαστε μυστικά και ήρθε η δική μου σειρά να την φροντίσω και να δώσω το ένα τίποτα από αυτά που μου έδωσε μα θα τα καταφέρω! Και κολλάω τι άλλο να γράψω γιατί δεν χωράνε σε ένα κείμενο, είναι μικρά και λίγα αυτά που θέλω να πω. Θα πω μόνο πως:
Είσαι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ Η ΖΩΗ.

Σε ΑΓΑΠΑΩ από εδώ ως το σύμπαν και ξανά εδώ και πίσω και ξανά εδώ και πίσω και ξανά και ξανά και στο άπειρο! Χρόνια πολλά μανούλες όλου του κόσμου!