Έκανα αποτοξίνωση για 3 ημέρες και δες τι συνέβη στη ζωή μου!

Σου έχει τύχει ποτέ να μην τα ‘’πηγαίνεις καλά’’ με τον ίδιο σου τον εαυτό; Να μην σε ενοχλεί τίποτα αλλά στην πραγματικότητα να σε ενοχλούν τα πάντα; Από το jean που πάντα λάτρευες να φοράς μέχρι και τo μήνυμα της κολλητής σου. Είναι αυτή η στιγμή που πατάς το κουμπί στο remote control.

«Αποτοξίνωση»

Το σκεφτόμουν καιρό και δεν θα στο κρύψω πως η πρώτη μου σκέψη ήταν λόγω… κιλών. «Να κάνω αποτοξίνωση να ξεφουσκώσω, να πέσει λίγο η κοιλιά». Μετά το είδα σαν προσωπικό μου στοίχημα. Με είχα κουράσει πολύ, με είχα παραμελήσει και έπρεπε να μου αποδείξω πως όταν θέλω κάτι το μπορώ. Η καθημερινότητα με είχε βάλει να κάθομαι στο ίδιο τραπέζι με τοξικούς ανθρώπους και τοξικά φαγητά. Να τρώω άτσαλα για να ξεγελάσω το μυαλό μου ή μάλλον καλύτερα να το δωροδοκήσω για όλα αυτά τα ζόρια που περνά.Ξεκίνησα, λοιπόν, να «κόβω σχέσεις» με τις… τοξικές τροφές.

3 ημέρες, αρκετό πράσινο στο οπτικό μου πεδίο, δεκάδες χυμοί, μηδενικά γραμμάρια κρέατος και μία φίλη (+ συνάδελφος) να περνά τα ίδια με μένα. Παρατήρηση νούμερο ένα. Όταν θα αποφασίσεις να κάνεις αποτοξίνωση να την κάνεις με μία φίλη σου. Μαζί θα λιγουρευτείτε, μαζί θα πιείτε ένα πρασινωπό smoothie, μαζί θα κάνετε κλαπ κλαπ τα χέρια μετά τον ήχο της λήξης του «συναγερμού».

Μαζί με την Διονυσία ήπιαμε πολλούς χυμούς πράσινους, κόκκινους, πορτοκαλί και δεν στο κρύβω πως η πρώτη μέρα ήταν ‘’σκληρή’’ και απάνθρωπη για μία burger lover (εδώ σηκώνω χέρι εγώ). Ο διπλανός σου σου δείχνει το σκληρό του πρόσωπό όταν κόβει με πάθος το κοτόπουλο ενώ εσύ γεύεσαι την σούπα με το βραστό καρότο και το κολοκυθάκι. «Αποτοξίνωση ήθελες», ήταν η μοναδική ατάκα που περνούσε επί 24 ώρες από το μυαλό μου. Θαρρώ ακόμη και στον ύπνο μου.

Την επόμενη ημέρα ξύπνησα χαρούμενη και όχι γιατί είχα τρέξει κρυφά να φάω ένα κομματάκι σοκολάτας από το ντουλάπι της κουζίνας. Οι ζαβολιές αυτές δεν είχαν χώρο στον στόχο μου αυτόν. Ξύπνησα πιο αισιόδοξη και είχα βάλει ήδη το πρώτο τικ στον εαυτό μου. «Τα κατάφερες ατιμούλα, δύο μέρες έμειναν». Κοιτάχτηκα αμέσως στον καθρέφτη. Σα να είχα ξεφουσκώσει (όντως) λιγάκι αλλά παρατήρησα και κάτι άλλο… πιο σημαντικό. Το πρόσωπό μου φαινόταν πιο φρέσκο και ξεκούραστο.

Οι 72 αυτές ώρες είχαν smoothies με παντζάρια, λάχανα, αγγούρια, μήλα, καρότα, τζίντζερ, λεμόνια και άλλα λαχανικά και φρούτα. Είχαν επίσης αρκετές σούπες και δεκάδες ροκανίσματα καρότων για τη λιγούρα. Είχε όμως και δεκάδες μηνύματα σε whatsapp, viber και messenger με την Διονυσία. Τέτοιο counting down δεν το έχουμε κάνει ούτε κατά την αναμονή μας για τις εκπτώσεις.

Ειλικρινής απολογισμός:

Στην πραγματικότητα δεν πείνασα αρκετά αλλά είχα λιγούρα για ό,τι κυκλοφορούσε τριγύρω μου.

Δεν αισθάνθηκα αδυναμία από την απουσία κρέατος καθώς τα φρούτα και τα λαχανικά είχαν όλες τις βιταμίνες που χρειαζόταν το κορμί μου.

Το κρέας μου έλειψε αλλά ας μην κρυβόμαστε για τρεις μέρες ήταν αρκετά υποφερτό.

Η επιδερμίδα μου έγινε πιο λαμπερή και απαλή.

Το πρόσωπό μου έδειχνε πιο ξεκούραστο και πιο χαλαρό.

Η αποδοτικότητά μου… αυξήθηκε.

…ναι ξεφούσκωσα λιγάκι .

Ο στόχος επιτεύχθη 100%.

Επόμενος στόχος;

Να διώξω και τους τοξικούς ανθρώπους από την ζωή μου. Αυτό βέβαια δεν θα μου πάρει μόνο τρεις ημέρες αλλά το παν είναι... το πείσμα.