AIDS: Είσαι σίγουρος ότι έχεις κατανοήσει και το «μάθε» και το «προφυλάξου»;

Το AIDS, για εμάς που γεννηθήκαμε τη δεκαετία του ΄70, μπήκε στη ζωή μας τη δεκαετία του ΄80 σαν φήμη, σαν κάτι μακρινό που αφορά στους άλλους, ως «η ασθένεια των ομοφυλόφιλων» που «κατασκευάστηκε σε εργαστήριο, για να τους ξεπαστρέψει». Οι περισσότεροι πιθανότατα δεν γνώριζαν καν τον πρώτο διάσημο που πέθανε από την ασθένεια αυτή, τον Κλάους Νόμι, παρότι ένα τουλάχιστον τραγούδι του το γνώριζαν άπαντες, εξαιτίας μιας πασίγνωστης τηλεοπτικής διαφήμισης: Ήταν το «Total Eclipse of the Sun». Το δεύτερο διάσημο θύμα όμως, το γνώριζαν όλοι και - κυρίως - όλες. Ήταν ένας όμορφος Αμερικανός ηθοποιός, μέγας γόης και γυναικοκατακτητής, που στη θέα του αναστέναζαν οι γυναίκες. Ήταν ο Ροκ Χάτσον.

Όταν ξεκίνησαν οι καμπάνιες για το AIDS, για την πρόληψή του, για τις προφυλάξεις που έπρεπε να παίρνει ο καθένας, το θέμα αντιμετωπίστηκε στη χώρα μας κάπως «ελαφρολαϊκά». Του τύπου «σιγά μην συμβεί σε μένα». Διότι στο κεφάλι μας είχαμε «κλειδώσει» ότι διατρέχουν υψηλό κίνδυνο οι ομοφυλόφιλοι, οι χρήστες ηρωίνης και αυτές που «πήγαιναν κάθε βράδυ με άλλον άντρα», λες και αποκλείεται μια από αυτές κάποιο από τα βράδια της, να είχε πάει και με εμάς. Και μέχρι να καταλάβουμε «τι» και «πώς», όλο και μαθαίναμε πως κάποιος που ξέραμε, κάποιος παλιός συμμαθητής, ένας γείτονας, μια που τη βλέπαμε στο κλαμπ που συχνάζαμε, κόλλησε AIDS.

Έχω την αίσθηση ότι πέρασαν αρκετά χρόνια και μετρήσαμε αρκετά θύματα για να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας και να βάλουμε επίσης το προφυλακτικό στο πορτοφόλι ή το τσαντάκι μας, ώστε να το έχουμε πάντα μαζί μας, αν καθόταν η «καλή φάση». Και ήμασταν τυχεροί τελικά όσοι τη σκαπουλάραμε, ειδικά τον πρώτο καιρό που δεν γνωρίζαμε ή δεν πήραμε στα σοβαρά την απειλή, που παίζαμε με τις στατιστικές και το «σιγά μην τύχει σε μένα», που πάνω στην έξαψη του πάθους και τη ζαλάδα από το αλκοόλ δεν αγχωθήκαμε ιδιαίτερα που δεν είχαμε προφυλακτικό μαζί μας.

Αλλά σήμερα «δικαιολογίες» δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει ούτε το «δεν γνώριζα» και «δεν μου είπε κανείς», ούτε το «είναι η ασθένεια των ομοφυλόφιλων», ούτε φυσικά το «πλέον θεραπεύεται» - διότι δεν θεραπεύεται. Αντιμετωπίζεται, ναι. Υπάρχουν φάρμακα που ενισχύουν τον οργανισμό στη μάχη που δίνει, σε συνδυασμό με σωστή διατροφή, ξεκούραση και πολλή προσοχή. Αλλά το προφυλακτικό παραμένει ο Νο1 σύμμαχος και φίλος, ενάντια στο AIDS και ένα σωρό άλλα αφροδίσια νοσήματα. Και χρέος όλων μας, είναι να φροντίσουμε τα παιδιά μας, να έχουν την ενημέρωση ή και «πλύση εγκεφάλου» που πρέπει να τους γίνει, ώστε να μην ξεχαστούν ή «παραστρατήσουν» ποτέ. Να έχουν δηλαδή την ενημέρωση που δεν είχαμε εμείς και την «πλύση εγκεφάλου» που δεν μας έγινε ποτέ, ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να παίξουν με τις πιθανότητες. Ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να παίξουν τη ζωή τους κορόνα - γράμματα.

Το σλόγκαν «Μάθε και Προφυλάξου» λίγο - πολύ το ξέρουμε όλοι. Αλλά για να υπάρχει το δεύτερο, το «προφυλάξου», πρέπει να φροντίζουμε ξανά και ξανά να υπάρχει το πρώτο, το «μάθε». Είναι αδιανόητο στην εποχή μας, την εποχή της ενημέρωσης, των social media και την πολύπλευρης πληροφόρησης απ' όποια πλευρά και πηγή επιθυμεί κανείς, να μην κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας (κράτος, κοινωνία, επιστημονική κοινότητα, εκπαιδευτικό σύστημα και γονείς), ώστε όλοι οι άνθρωποι και ειδικά τα παιδιά, να μην γνωρίζουν το «μάθε». Ώστε να μπορούν από μόνα τους στη συνέχεια να περάσουν στο παρασύνθημα, που είναι το «προφυλάξου».