Στη meta-δήθεν εποχή το νέο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου είναι ύμνος στη γυναικεία αλληλοϋποστήριξη

Είναι πολύ εύκολο να μιλάμε για γυναικεία αλληλοϋποστήριξη και αλληλεγγύη για να είμαστε relevant και μέσα στην empowering φιλοσοφία αλλά η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο: το να βρίσκεται κάποιος φανερά απέναντι ή να χρησιμοποιεί ευαίσθητα ζητήματα όπως αυτά για αυτοπροβολή ή για να κρύψει (μεταξύ άλλων) πως και ο ίδιος είναι part of the problem; Ένα παράδειγμα: η γυναικεία αλληλοϋποστήριξη και αλληλεγγύη δεν κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις σε events και τσιτάτα στα social media με κροκοδείλια δάκρια. Όταν μιλάς για γυναικεία αλληλοϋποστήριξη και αλληλεγγύη ό, τι υπερασπίζεσαι δημοσίως δεν το στοχοποιείς στα κρυφά. Η γυναικεία αλληλοϋποστήριξη και αλληλεγγύη δεν προωθείται για να κερδίσουμε followers εντός και εκτός social και όσοι είναι μέρος αυτής της αλυσίδας καταλαβαίνουν όσους βρίσκονται εκτός. Το καταλαβαίνουν διότι φαίνεται.

Μέρος αυτής της γερής αλυσίδας που υπερασπίζεται τις γυναίκες καθημερινά και ουσιαστικά και η Δήμητρα Ιωάννου που τους δήθεν τούς αντιλαμβάνεται κατευθείαν και αν κάποτε (έκανε πως) τους πίστεψε τούς έκανε ίσως αναφορά σε βιβλίο.

Πολύ δυναμική και άλλο τόσο ευαίσθητη, πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το 11ο βιβλίο της. Το «Να ξεμπερδεύουμε με τον Αντίνοο» μάς θύμισε, όμως, ακόμα ένα βασικό χαρακτηριστικό της ροκ προσωπικότητάς της: την επιμονή της η οποία την έχει πάει πολύ μακριά. Και μπορεί το 2024 να ξεκίνησε πολύ δύσκολα για εκείνη, το Unstoppable της Sia όμως που ακούει στο repeat αυτό το διάστημα θα της θυμίσει αυτό που πρέπει και αποτελεί και μια ωραία αναφορά στην αλυσίδα της πραγματικής αλληλεγγύης που προαναφέραμε.

Το νέο master piece της Δήμητρας Ιωάννου είναι η Νοσοκόμα & μέσω εκείνης τη γνωρίζουμε λίγο καλύτερα

Q & A με τη Δήμητρα Ιωάννου

Κυρία Ιωάννου, όταν ήσασταν παιδί, τι θέλατε να γίνετε όταν μεγαλώσετε; Και επειδή αυτό είναι ένα ερώτημα που θέτουν σε αρκετές φάσεις της ζωής τους οι άνθρωποι που παραμένουν παιδιά -αλήθεια, αν σας ρωτήσω τώρα τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε, τι θα μού απαντήσετε;

Όσον αφορά τα παιδικά μου χρόνια, θα έπρεπε να απαντήσω κάτι όπως π.χ. ηθοποιός ή γιατρός, όπως απαντούν τα περισσότερα παιδιά. Όμως ήδη από μικρή διάβαζα πολύ και αυτό με πήγε αλλού. Έτσι λοιπόν, είχα μάθει για τη ζωή της και είχα μαγευτεί τόσο πολύ από την προσωπικότητα και τη δράση της που ήθελα να γίνω κάτι σαν… την Αμέλια Έρχαρτ! Την πρώτη γυναίκα πιλότο που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό και έγινε σύμβολο. Τώρα το μεγάλο μου όνειρο είναι να συνεχίσω να γράφω και να ταξιδεύω με τις ιστορίες μου ολοένα και περισσότερους ανθρώπους.

Γεννηθήκατε μια καλοκαιρινή μέρα του Αυγούστου. Έναν μήνα που πολλοί από εμάς τον έχουμε ακόμα πιο πολύ ταυτισμένο με την άδειά μας και το αγαπημένο μας χαλαρωτικό διάβασμα. Ούσα και εσείς μια γυναίκα που λατρεύει το διάβασμα και τα τελευταία χρόνια «πήγε στην απέναντι πλευρά» γράφοντας, αναρωτιέμαι αν στον δικό σας ελεύθερο Αύγουστο, Ιούλιο, Ιούνιο, διαβάζετε άλλους συγγραφείς. Πολλοί που ασχολούνται ενεργά με τη γραφή τούς αποφεύγουν συνειδητά προκειμένου να μην «αντιγράψουν» ασυνείδητα.

Διαβάζω ασταμάτητα και όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά όλους τους μήνες. Και διαβάζω χωρίς κανένα φόβο αλλά με πολύ πάθος. Θεωρώ πως η κάθε αναγνωστική εμπειρία που ενσταλάζει μέσα μας, περνά από τα δικά μας φίλτρα, το μυαλό, τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τις αναστολές, τη συνολική κοσμοθεωρία και ‘ζυμώνεται’ σε ένα χαρμάνι εντελώς διαφορετικό. Σε ένα αμάλγαμα εντελώς δικό μας. Πιστεύω πως κανείς δε μπορεί να αντιγράψει ουσιαστικά την εμπειρία που κατέθεσε μια άλλη, παντελώς διαφορετική ψυχή. Θα προέκυπτε ένα κακής ποιότητας, επιφανειακό και κάλπικο αποτέλεσμα. Κανείς λογικός δημιουργός που σέβεται τον εαυτό του και το κοινό του δε θα το διακινδύνευε.

Για κάποιο λόγο, και ενώ έχουμε άπειρες εφαρμογές επικοινωνίας, κανείς δεν «ακούει» ουσιαστικά τον άλλον. Πιστεύετε πως ένας αφηγητής ιστοριών οφείλει να ξέρει να ακούει αλλά και να απομαγνητοφωνεί σιωπές; Εσείς, είστε εξοικειωμένη στο να ακούτε ακόμα και τις «πιο ήσυχες» φωνές;

Είμαι εκπαιδευμένη να ακούω τα όσα λέγονται, φωνάζουν, ψιθυρίζονται. Είμαι επίσης εκπαιδευμένη να ακούω τα όσα δεν λέγονται. Με συγκλονίζουν οι κραυγές της σιωπής. Παρατηρώ κάθε βλέμμα, κάθε αναπνοή, κάθε σύσπαση των μυών, κάθε μικροκίνηση, κάθε αλλαγή. Η ανθρώπινη διάδραση και έκφραση είναι πολύπλοκη, μοναδική για τον καθένα και απίστευτα ενδιαφέρουσα.

Οι πιο σκληρές αλήθειες είναι αυτές που μάς αφορούν. Μπορείτε να πάρετε μια βαθιά ανάσα και να μετρήσετε μέχρι το 10 πριν απαντήσετε: ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια σας που αντιληφθήκατε σε όλη τη διαδρομή που περιλαμβάνει τον «Αντίνοο»;

Ότι θέλει πολλή δουλειά για να εξελίξεις τον εαυτό σου, ώστε να πάψεις να φοβάσαι. Να άρεις τις επιφυλάξεις σου και να κάνεις εκείνο το άλμα της πίστης που θα σε φέρει πιο κοντά στους ‘δικούς σου’ ανθρώπους, δηλαδή σε εκείνους που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Την οικογένεια που θα βρεις στην πορεία της ζωής σου. Να αγκαλιάσεις τη συμπερίληψη, να αποδεχτείς, να αναγνωρίσεις και να αγαπήσεις τη διαφορετικότητα, να νιώσεις την αρμονία και την προστασία στα πλαίσια ενός συνόλου που σε στηρίζει και σε καταλαβαίνει.

«Το να ξεμπερδεύουμε με τον Αντίνοο» ήταν ένα στοίχημα που κερδίσατε και κερδίζετε. Θα λέγατε ότι οι ιστορίες σας δημιουργούνται και οδηγούνται από την επιθυμία να κατανοήσετε σε πολλαπλό επίπεδο ανθρώπους που δεν μπορείτε να καταλάβετε; Τι θέλει να πει κυρίως «ο ποιητής» -η συγγραφέας εν προκειμένω- στον κόσμο αλλά και στον ίδιο της τον εαυτό;

Είναι γοητευτικά περίπλοκο το αμάλγαμα που αποτελεί το ανθρώπινο οικοδόμημα. Όταν λοιπόν γεννιέται ένας ήρωάς μου, συντελείται ένα μικρό θαύμα κι εγώ λατρεύω να μελετώ τις αντιδράσεις του. Να διερευνώ τα όρια των συναισθημάτων του. Να ακούω την αλληλουχία των σκέψεών του. Να διαβλέπω, να προσθέτω και να αφαιρώ εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τον κάνουν μοναδικό… Εσωτερικά και εξωτερικά. Να παρακολουθώ και να αναλύω τις κινήσεις, τις ανάσες, τα χαμόγελα, τις εκφράσεις, τις συνήθειες, τις προτιμήσεις, τους φόβους, τις εμμονές. Είναι ασύλληπτο το πόσο απόλυτα μοναδικός και ανεπανάληπτος είναι ο καθένας από εμάς. Το υλικό για έναν μελετητή της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης δε σταματάει ποτέ. Το συμπέρασμα που έχω βγάλει ως τώρα είναι ότι λόγω των παραπάνω δε μπορείς να αποκωδικοποιήσεις και να κατανοήσεις απόλυτα τον άνθρωπο, ούτε να τον βάλεις σε συγκεκριμένο πλαίσιο, μόνο να τον αποδεχτείς και να συμβαδίσεις μαζί του.

Όπως και με τους χαρακτήρες στο νέο βιβλίο σας, έτσι και στη ζωή σας, έχετε την ανάγκη να περιβάλλεστε (και) από εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους από εσάς; Το να συναναστρέφεστε στο κοντινό σας περιβάλλον από ανθρώπους που έχουν τελείως διαφορετικές προοπτικές από εσάς, μόνο κέρδος έχει; Ποιο είναι το προφίλ των φίλων σας;

Αν και υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, συνήθως οι φίλοι μου είναι προσγειωμένοι και υπέροχα αναλυτικοί, ο αντίποδας της δικής μου φαντασίας και τάσης να φτιάχνω νέους κόσμους. Είναι πολύ υποστηρικτικοί και με περιβάλλουν με αγάπη, την οποία ανταποδίδω στο έπακρο. Είναι επιλεγμένοι ένας ένας και είναι η πιο πολύτιμη επένδυση ζωής.

Η παρουσίαση στον Ιανό απετέλεσε πολύ σημαντικό γεγονός στα πολιτιστικά δρώμενα πριν από λίγο καιρό. Πόσο σημαντική είναι για εσάς η ηθική επιβράβευση από ανθρώπους που έχουν διαγράψει τη δική τους εξαιρετική πορεία; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος που θα δημιουργήσει τη συμμορία των 11 aka το 11ο βιβλίο σας;

Είμαι ευγνώμων για αυτή την παρουσίαση, με την οποία σηματοδοτήθηκαν τα δέκα χρόνια παρουσίας μου στα συγγραφικά δρώμενα. Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει να κάνει με τη γυναικεία φιλία και αλληλοϋποστήριξη, οπότε το πάνελ αποτελείτο από μια πολύ σημαντική ομάδα γυναικών που έχουν χαράξει τη δική τους δυνατή πορεία, η καθεμιά στον δικό της στίβο. Μιλάω για τη Βάσια Μαυράκη, συγγραφέα και σύμβουλο ψυχολογικής αστρολογίας, τη Χριστίνα Πάγκαλη, ηθοποιό, και την Ανθή Μιμηγιάννη, δημοσιογράφο. Δράττομαι δε της ευκαιρίας να σου εκφράσω και δημόσια τις ευχαριστίες μου που συμμετείχες σε αυτή την εκδήλωση, ήταν πολύ σημαντικό για μένα να ακουστεί η δική σου φωνή! Είμαι ευγνώμων για την παρουσία των εκδοτών μου και εκλεκτών στελεχών των Εκδόσεων Ψυχογιός, για την παρουσία έγκριτων συγγραφέων που μας τίμησαν με την παρουσία τους αλλά και πλήθος κόσμου που γιόρτασαν μαζί μας. Τους ευχαριστώ από καρδιάς όλους μαζί και έναν έναν ξεχωριστά. Τέλος και μιας και με ρωτάς για το επόμενο βήμα μου, αυτή τη στιγμή διερευνώ την έννοια της προδοσίας σε έναν απατηλά ελκυστικό κόσμο που αρχίζει να δομείται στο χαρτί.

Πώς και τίνι τρόπω σάς έκαναν περισσότερο περήφανες οι τρεις κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου μέσω της διαδρομής τους;

Τις λάτρεψα όταν είδα ότι προσπάθησαν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Ότι δεν καθηλώθηκαν από τις δυσκολίες τους. Ότι έπεσαν και ξανασηκώθηκαν. Ότι πόνεσαν αλλά δεν ακινητοποιήθηκαν. Ότι δεν προσποιήθηκαν πως είναι κάτι που στην πραγματικότητα δεν ήταν. Ότι δεν έκρυψαν τις αδυναμίες τους κάτω από το χαλί. Ότι τις κατέθεσαν στην ομάδα και έτσι τις δούλεψαν και τις μετουσίωσαν σε σθένος. Γιατί είναι μεγάλη δύναμη να κοιτάζεις κατάματα τις ελλείψεις σου. Ότι προχώρησαν, αντιμετώπισαν τις επιφυλάξεις τους, έκαναν ένα άλμα πίστης και τελικά δικαιώθηκαν.

Πιστεύετε ότι η αποτυχία έχει περισσότερο νόημα από την επιτυχία όταν μιλάμε για πραγματικό περιεχόμενο και την πραγματική επιτυχία που σε καμία περίπτωση δε χτίζεται εύκολα;

Μεγάλος δάσκαλος η αποτυχία, ένα συμπυκνωμένο μάθημα ζωής, αναπόφευκτο κομμάτι της πορείας κάθε ανθρώπου. Είναι νευραλγικό το πώς θα αποφασίσεις να βιώσεις την εμπειρία. Αν την αποδεχτείς, αν δεις κατάματα τον εαυτό σου, αν καταλάβεις ότι δεν είσαι τέλειος, αν μάθεις από τα λάθη σου, γίνεται μια ουσιαστική εμπειρία μάθησης που σε εξελίσσει και τελικά σε οδηγεί στην επιτυχία. Αλίμονο όμως αν γονατίσεις και πιστέψεις ότι είναι το τέλος του κόσμου. Εκεί παραλύεις και βαλτώνεις, δεν οδηγείσαι πουθενά. Θέλει ψυχικό σθένος για να αντιμετωπίσεις την αποτυχία. Έπεσες; Σήκω ξανά και συνέχισε! Είναι μονόδρομος!

Γιατί είναι σημαντικό να βλέπουμε τον εαυτό μας και τις εμπειρίες μας να αντιπροσωπεύονται στη λογοτεχνία;

Όταν ταυτιζόμαστε με κάποιον ήρωα, νιώθουμε λιγότερο μόνοι. Νιώθουμε πως κάποιος μας βλέπει και λέει ένα κομμάτι ή έστω κάποια ψήγματα και της δικής μας ιστορίας. Βλέπουμε πως κι άλλοι άνθρωποι έχουν παρόμοια συναισθήματα, και αντιλήψεις. Μας δίνει παραδείγματα και ιδέες. Τέλος μας δίνει την ευκαιρία να διερευνήσουμε καταστάσεις και να πάρουμε μαθήματα, χωρίς να χρειαστεί να βιώσουμε και τα ανάλογα παθήματα που έχει βιώσει ο εκάστοτε ήρωας του κάθε βιβλίου.

Ποια είναι η εκτίμησή σας για τη τεχνητή νοημοσύνη και τη συγγραφή; Θα μπορέσει η AI να ξεπεράσει (και) το ανθρώπινο χέρι (πένα) ή το γεγονός πως η ανθρωπινότητα σε πολλές περιπτώσεις θα είναι μονόδρομος θα κάνει τη συγγραφή πιο βαθιά ανάγκη;

Εξαρτάται πόσο μακριά κοιτάμε χρονικά την Τεχνητή Νοημοσύνη. Δεν είμαι ειδική επί του θέματος, όμως έχω την αίσθηση ότι τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον το ΑΙ θα υστερεί συναισθηματικά απέναντι στην ανθρώπινη ψυχή. Δεν μπορώ να προβλέψω μακροπρόθεσμα, όμως αναρωτιέμαι πώς μπορεί να περάσει το βίωμα και η εμπειρία της ανθρώπινης ψυχής, σε μια μηχανή; Πώς μπορεί να νιώσει συναίσθημα μία μηχανή; Θεωρώ ότι τελικά ο άνθρωπος συνολικά δεν είναι και τόσο προβλέψιμος, ώστε να κοπιαριστεί με επιτυχία. Πάντα θα υπάρχει εκείνο το κάτι που θα διαχωρίζει το τεχνητό από το αυθεντικό, την κόπια από το πρωτότυπο.

Εν έτει 2024, και έπειτα από όλα αυτά τα σκληρά πράγματα που βλέπουμε να συμβαίνουν, κατά την άποψή σας, στη συντριπτική πλειοψηφία, ο κόσμος γίνεται καλύτερος ή χειρότερος;

Ίσως δε χρησιμοποιούσα τους όρους καλύτερος ή χειρότερος, σίγουρα όμως θα χρησιμοποιούσα τον όρο δυσκολότερος. Ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές προκλήσεις. Τις βλέπω να εξελίσσονται πολύ συνειδητές και υπεύθυνες αλλά με θλίβει το γεγονός ότι οι καιροί τις έχουν κάνει να χάσουν κάτι από τον αυθορμητισμό τους. Θέλω να έχει χρώμα η νέα γενιά, της αξίζει και είναι η εποχή της να το βιώσει. Στέκομαι κοντά στα νεότερα παιδιά και είμαι σίγουρη πως θα καταφέρουν να βρουν το δρόμο τους, καθώς είναι δυνατοί και αποτελεσματικοί.

Πιστεύετε πως φοβόμαστε να είμαστε ευτυχισμένοι; Όταν έρχονται στιγμές ευτυχίας έχουμε εκπαιδευτεί να τις εξοντώνουμε ακόμα πιο γρήγορα;

Εκπληκτική ερώτηση. Δυστυχώς στις εποχές που ζούμε το ανθρώπινο σύστημα δεν είναι μαθημένο στη δόνηση της χαράς, καθώς συμπορεύεται περισσότερο με τον αντίποδά της, τη θλίψη. Δεν είμαστε συνηθισμένοι να βιώνουμε τη χαρά και όταν αυτή προκύπτει, μας συγκλονίζει και μας μπερδεύει. Είμαστε άμαθοι στη χαρά! Δυστυχώς… Μοιάζει λίγο σαν ένα υπέροχο γλυκό που μας ξετρελαίνει και το γευόμαστε λαίμαργα και αρπαχτικά αλλά λιγώνουμε στην πρώτη μπουκιά.

Τι θεωρείτε περισσότερο υποκριτικό στις μέρες μας;

Τα social media. Δίνουν λάθος στίγμα. Άλλη ζωή προβάλλουν στο account τους και άλλη ζουν τελικά οι άνθρωποι γύρω μας. Φυσικά δεν απορρίπτω συνολικά τα social media, υπάρχουν αδιαμφισβήτητα και τα καλά τους κομμάτια

Ας υποθέσουμε ότι αυτόν τον Μάρτιο βάζετε σε εφαρμογή το backupplan ή αλλιώς το solo travelling. Πού επιλέγετε να πάτε μόνη σας και γιατί;

Θα ήθελα να κάνω ένα προσκύνημα σε όλους τους τόπους καταγωγής μου: Πρέβεζα, Κύπρο, Χίο και Αλεξάνδρεια Αιγύπτου. Ρέουν στις φλέβες μου και με καθορίζουν.

Έστω ότι κάνετε ένα ολικό detox στη ζωή σας. Από τη διατροφή μέχρι τους ανθρώπους. Τι ακριβώς περιλαμβάνει το δικό σας πλάνο;

Αποφεύγω οτιδήποτε μου απορροφά ενέργεια. Είναι πλήρως αποδεκτό να επιλέξει κάποιος να επενδύσει όποια ποσότητα ενέργειας εγκρίνει σε όποιον άνθρωπο ή κατάσταση επιλέξει αλλά μη αποδεκτό να γίνει ακούσια αντικείμενο βαμπιρισμού από τοξικές προσωπικότητες.

Οι λέξεις έχουν τεράστια δυναμική. Ποια είναι εκείνη που αυτή τη στιγμή αντιπροσωπεύει περισσότερο τη ζωή σας;

Συναίσθημα. Η απώλεια που βίωσα πρόσφατα άνοιξε τους κρουνούς τους συναισθήματος μου και αυτή τη στιγμή παλεύω να το χωρέσω μέσα μου, να ισορροπήσω και να χτίσω ξανά κάτι καλό από τα συντρίμμια.

Έχετε μείνει μόνο με ένα ευρώ πάνω σας, για αδιευκρίνιστες συνθήκες. Τι επιλέγετε να πάρετε;

Δυστυχώς η αγοραστική αξία του ευρώ έχει κατακρημνιστεί, οπότε και να ήθελα, δε μπορώ να επιλέξω ανάμεσα σε πολλά πράγματα. Πάντως η λογική απάντηση είναι μία: Νερό!

Σε ποιο βιβλίο/τραγούδι/ταινία/έργο τέχνης που μισούσατε δώσατε πρόσφατα μια δεύτερη ευκαιρία;

Αδυνατώ να χρησιμοποιήσω αλλά και να νιώσω τη λέξη «μισώ» για ένα δημιούργημα, γιατί σέβομαι απόλυτα την κατάθεση που κάνει η ψυχή κάθε δημιουργού. Παρόλα αυτά υπάρχει ένα έργο, ιδιαίτερα διάσημο μάλιστα, που σε πρώτη φάση είχε σφίξει την ψυχή μου και με είχε κάνει να κλείσω σφιχτά τα μάτια. Κατάλαβα σε δεύτερο στάδιο ότι αυτό ακριβώς το συναίσθημα ήθελε να μου μεταδώσει ο δημιουργός και τότε συνειδητοποίησα την αξία του πίνακα. Πρόκειται για την ΚΡΑΥΓΗ του Έντβαρντ Μουνκ.

Η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο
ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματά μας και θα θέλαμε να στείλετε το δικό σας μήνυμα που δεν αφορά μόνο αυτή τη μέρα αλλά το κάθε μέρα.

Θα ήθελα να στείλω το μήνυμα που προβάλλεται και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΝΟΟ! Αυτό της γυναικείας φιλίας και αλληλοϋποστήριξης! Με ρωτούν συχνά αν μπορεί να υπάρξει αληθινή φιλία μεταξύ των γυναικών. Πιστεύω ακράδαντα πως αν διώξουμε από την ψυχή μας τα χαμηλοδονούμενα συναισθήματα της ζήλειας, της ανασφάλειας και του ανταγωνισμού, η γυναικεία φιλία είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και υπέροχα υποστηρικτική. Η γυναικεία αλληλοϋποστήριξη πολλαπλασιάζει τη δύναμη της γυναίκας! Την απογειώνει και την κάνει ανίκητη. Ας την κάνουμε πραγματικότητα λοιπόν!

Κυρία Ιωάννου, η απώλεια της μητέρας σας, Ζωής, ήταν ένα δυσβάσταχτο γεγονός πριν από λίγες ημέρες (τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια Δήμητρα!). Θα ήθελα να σας ρωτήσω αναφορικά με τις 5 αξίες που κληροδοτήσατε από εκείνη, τη μεγαλύτερη συμβουλή που σας έδωσε ποτέ αλλά και για ποιους λόγους αισθάνεστε περισσότερο περήφανη για εκείνη.

Ειλικρινά, νιώθω συγκίνηση που μου μιλάς για αυτό, Ανθή, και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Η μητέρα μου με έμαθε να είμαι πάντα ευγενής απέναντι σε γνωστούς και αγνώστους. Να μην το βάζω κάτω, αν κάνω ένα λάθος. Να μη γκρινιάζω αλλά να ψάχνω λύσεις. Να μην κάνω ποτέ σε άλλους αυτό που δε θα ήθελα να κάνουν σε μένα. Να συγχωρώ τους γύρω μου αλλά και τον εαυτό μου. Να αγαπώ τα βιβλία. Νομίζω ότι τελικά σε εκείνη χρωστάω το γεγονός ότι μπήκα στο μονοπάτι της συγγραφής και ότι συνομιλώ μαζί σου αυτή τη στιγμή.

01

03

Δες την προηγούμενη συνέντευξη της Δήμητρας Ιωάννου εδώ.