Στο «Dune: Μέρος Δεύτερο» ο Timothee Chalamet μπλέκεται ξανά με πολιτικές σκοπιμότητες ως «μεσσίας»

Όταν η θρησκεία και η πολιτική ταξιδεύουν στο ίδιο κάρο, οι αναβάτες πιστεύουν ότι τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο τους. Οι κινήσεις τους γίνονται μετωπικές -όλο και πιο γρήγορα και πιο γρήγορα και πιο γρήγορα. Παραμερίζουν κάθε σκέψη για εμπόδια και ξεχνούν ότι ο γκρεμός γίνεται ορατός με μεγάλη καθυστέρηση στον άνθρωπο που βιάζεται. Αυτό είχε γράψει ο συγγραφέας της σειράς βιβλίων Dune, Frank Herbert, και αυτό είναι μία σκέψη που αξίζει να κάνει κανείς αφότου δει το δεύτερο μέρος της ταινίας «Dune», που κυκλοφορεί από την Tanweer και έκανε πρεμίερα στη χώρα την Τρίτη 27 Φεβρουαρίου.

Το Dune δεν είναι απλώς ένα sci-fi blockbuster. Έχει βαθιά γεωπολιτικές και θρησκευτικές διαστάσεις, τις οποίες είχε παρουσιάσει προσεκτικά ο Frank Herbert στα βιβλία του, πολλά χρόνια πριν ο Denis Villeneuve μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την ιστορία (Το πρώτο από τα 6 βιβλία εκδόθηκε το 1965). Η εξουσία, η ηγεσία και η χειραγώγηση βρίσκονται στο επίκεντρο της υπόθεσης. Ενώ οι αντιστοιχίες με τις πραγματικές συμμαχίες και πολιτικές αντιπαλότητες των κρατών της Γης είναι σχεδόν αναπόφευκτες. Η δυνατή Δύση και η αδύναμη Ανατολή θα μπορούσαν να απεικονίζονται στον κόσμο του «Dune» ως οι δυνατοί Harkonnens και οι αδύναμοι Fremen. Την ίδια στιγμή, η διαμάχη για τον έλεγχο της παραγωγής του περιβόητου μπαχαρικού θα μπορούσε να αποτελεί μία παραβολή της διαμάχης για το πετρέλαιο.

Στο Dune: Μέρος Δεύτερο ο Paul Atreides μπλέκεται ξανά με πολιτικές σκοπιμότητες και θρησκευτικές αξίες

Από το πρώτο μέρος του Dune είχαμε διαπιστώσει ότι οι αμμόλοφοι του πλανήτη Arrakis είναι ένα εχθρικό μέρος για τους ξένους. Η ζέστη, ο άνεμος και η αφόρητη δίψα θα μπορούσαν να μαρτυρούν πως οι Fremen στην πραγματικότητα ζουν σε κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής, ωστόσο τα γιγαντιαία σκουλήκια που είναι πιθανό να εμφανιστούν μπροστά σου από το πουθενά επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για ένα αδυσώπητο περιβάλλον κάποιου πλανήτη πολύ μακριά από τη Γη.

Και ενώ στο Dune του 2021 ο Paul Atreides (Timothee Chalamet) βρέθηκε αντιμέτωπος με τις δυσκολίες που συνάντησε στο περιβάλλον του Arrakis καταφέρνοντας τελικά να γίνει αποδεκτός από τους Fremen, στο δεύτερο μέρος περνά από μία ακόμα σειρά δοκιμασιών, η οποία τον οδηγεί όχι απλώς στην αποδοχή, αλλά στην αποθέωση.

Το Dune 2 ξεκινά στον πλανήτη Arrakis, όπου ο Paul και η μητέρα του, Jessica, αναζητούν τη θέση τους στη δομή εξουσίας των Fremen. Τα οράματά του για το μέλλον συνεχίζονται και του δείχνουν μία ολέθρια καταστροφή για τους ντόπιους, με δική του υπαιτιότητα. Θέλοντας να αποφύγει την πείνα που βλέπει να έρχεται στον πλανήτη Arrakis προσπαθεί να βρει τρόπους να πάει κόντρα στο πεπρωμένο, όμως, η πορεία της ιστορίας δείχνει πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον ίδιο προορισμό.

Κι ενώ εκείνος δεν αποδέχεται σε πρώτη φάση τον όρο του μεσσία που οι Fremen έχουν ανάγκη να δουν στο πρόσωπό του, με κάποιον τρόπο βάζει τον εαυτό του στη διαδικασία να προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ο κατάλληλος αρχηγός. Και κάθε βήμα που τον φέρνει πιο κοντά σε αυτό προσθέτει λίγο παραπάνω μυστικισμό και πνευματικότητα στην αφήγηση της ιστορίας.

01

03

«Η δεύτερη ταίνια «Dune» είναι εξαιρετική στο να μας δείχνει έναν ολοκληρωμένο κόσμο, ένα ξεχωριστό και αλάνθαστο σύμπαν, το οποίο πιθανότατα να μιμηθούν πολλοί», επισημαίνει ο κριτικός κινηματογράφου του Guardian, Peter Bradshaw, σε ένα αποθεωτικό review για το έπος του Villeneuve.

Το ρομάντζο του Timothee με την Zendaya είναι η ανάλαφρη νότα που χρειάζεται μία τέτοια ταινία

Δεν θα δεις το «Dune» για να χαλαρώσεις. Σκοπός είναι να δημιουργηθούν προβληματισμοί και ανησυχίες για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος και η εξουσία. Ωστόσο, ακόμα και σε ένα τέτοιο «βαρύ» περιεχόμενο, η ανάγκη για μία ανάλαφρη νότα καθίσταται απαραίτητη, ιδιαίτερα όταν η διάρκειά ξεπερνά τις 2 ώρες.

Αυτή τη νότα έρχεται να δώσει το ρομάντζο που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Paul και την Chani. Μπορεί να μην υπάρχουν έντονοι διάλογοι εξομολογήσεων και καυγάδων, αλλά αυτό που υπάρχει είναι αρκετό για να σε κάνει να χαμογελάσεις τις στιγμές που χρειάζεται (ιδιαίτερα στη σκηνή που μιλούν για το κολύμπι και τη βροχή). Είναι επίσης αυτό που κάνει ενδιαφέρον το φινάλε της ταινίας. Το συναίσθημα της απογοήτευσης και του χαμένου έρωτα σε συνδυασμό με τον δυναμισμό της πρωταγωνίστριας, που αρνείται να καταπνίξει τα θέλω της κάνουν σίγουρα αξέχαστο το τέλος του δεύτερου μέρους.

Μιλώντας στο Screen Rant για τον ρόλο της ως Chani, η Zendaya αναφέρθηκε στην ερωτική ιστορία που αναπτύσσεται ανάμεσα στον χαρακτήρα που υποδύεται και τον Paul Atreides, λέγοντας: «Η ερωτική ιστορία δεν είναι απαραίτητα δεδομένη, δεν είναι κάτι που σε εκείνη (τον χαρακτήρα της Chani) φαίνεται φυσικό. Δε νομίζω πως έχει επιτρέψει ποτέ στον εαυτό της ούτε τη σκέψη του έρωτα και τώρα παρουσιάζεται ως το λιγότερο πιθανό πρόσωπο. Πιστεύω ότι αυτό έχει μεγάλη σημασία».

Μπορεί το τέλος να αφήνει ορισμένα αναπάντητα ερωτήματα (τα οποία θα απαντηθούν στο τελευταίο μέρος της τριλογίας) αλλά σε αντίθεση με το φινάλε του πρώτου μέρους, αυτό το τέλος θα μπορούσε να σταθεί και ως οριστική κατάληξη της ιστορίας. Ένας έρωτας που χάθηκε στον βωμό του καθήκοντος ή και του συμφέροντος. Και μία αποθέωση ενός υποτιθέμενου μεσσία που θα οδηγήσει δύο οίκους στον παράδεισο.

Θα μπορούσε να είναι αυτό το φινάλε, ναι, αν έπεφταν οι τίτλοι τέλους πριν γίνει λόγος για τον Ιερό Πόλεμο που ξεκινά...

Η Zendaya γίνεται προπονήτρια τένις στο «Challengers» & το κοινό εντόπισε ένα πρόβλημα με το trailer

Πηγή κεντρικής εικόνας: AP