Γιώτα Τσιμπρικίδου: «Πετυχημένος ραδιοφωνικός παραγωγός είναι εκείνος που δημιουργεί εικόνες»

Ο πρώτος ραδιοφωνικός ιδιοκτήτης στην Ελλάδα, ήταν ο πρωτοπόρος ηλεκτρολόγος - μηχανολόγος Χρήστος Τσιγγιρίδης, ο οποίος και ίδρυσε τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό των Βαλκανίων με έδρα τη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια της ΔΕΘ, το 1934. Υπεύθυνος και για την πρώτη ηχητική εγκατάσταση στη Βουλή των Ελλήνων.

Από τα δικά του ραδιοπειράματα, μέχρι την δημιουργία της πρώτης κρατικής ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) πέρασαν τρία χρόνια. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το ραδιόφωνο έγινε από είδος πολυτέλειας, αναπόσπαστο κομμάτι κάθε ελληνικού σπιτιού και στην επαρχία κάθε...καφενείου όταν το σήμα στα βραχέα ήταν καθαρό.

Σε λιγότερο από έναν αιώνα μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό μέσο, καθώς πια δεν είμαστε στην ίδια τη συχνότητα που θα έλεγε και η Βίκυ Μοσχολιού και δεν είναι πια η εποχή των αθώων ερωτικών αφιερώσεων.

Στην επαρχία το ραδιόφωνο γνώρισε μεγάλη άνθηση από την δεκαετία του ΄60 και έπειτα και τότε δημιουργήθηκαν και οι πρώτοι πειραματικοί σταθμοί. Κανείς όμως δεν γνώρισε την επιτυχία που είχε στην Αθήνα ο θρυλικός Geronimo Groovy από το 1966 ως ο πρώτος και επιτυχημένος πειραματικός και αργότερα νόμιμος σταθμός. Ενέπνευσε πολλές γενιές νέων ραδιοφωνικών παραγωγών και το project αυτό αντιγράφηκε από πολλούς.

Οι υπόλοιποι στην ψυχαγωγία ήθελαν απλά να μοιάσουν στον Γιάννη Πετρίδη.

Στην Μillennium γενιά του ραδιοφώνου, του μόνου media που συντροφεύει τον ακροατή είτε είναι στο δρόμο, είτε στο σπίτι ή ακόμη και στη δουλειά του, λίγο πριν και λίγο μετά το 2000, ανήκουν πολλές από τις γνωστές μας σήμερα γυναικείες ραδιοφωνικές παραγωγούς.

Η Γιώτα Τσιμπρικίδου έχει ασχοληθεί με το ραδιόφωνο πριν καν πάει σχολείο, αφού μόλις ένα χρόνο πριν γίνει μαθήτρια της Πρώτης δημοτικού, ξεκίνησε να κάνει κάποια διαφημιστικά σποτ με τη βοήθεια του μπαμπά της για προιόντα που είχαν σχέση με παιδιά.

Αργότερα ξεκίνησε το ταξίδι στον Radio Gold, στον VillageFM 88.3 , στον Λάμψη 92.3. στον Δρόμος 89,8, στον Sfera 102,2 και σήμερα και ως podcaster, αφού πια βιώνουμε την ακουστική on demand εποχή. Η φωνή της μας είναι οικεία και από το σπικάζ στα τρέιλερ του Star, τα τελευταία 18 χρόνια.

Το ερτζιανό της ταξίδι ξεκίνησε από τη Δράμα: «Επαγγελματικά στην Αθήνα, είμαι πια 26 χρόνια στο ραδιόφωνο. Μπροστά όμως σε ένα μικρόφωνο είμαι από 5 χρονών, στο πλευρό του μπαμπά μου, ο οποίος ήταν μία από τις ωραιότερες φωνές που είχε ποτέ η ΥΕΝΕΔ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που είχε μέσα ραδιοφωνικό στούντιο, γιατί αργότερα ασχολήθηκε και με τα διαφημιστικά spot. Η πρώτη επαφή λοιπόν με ένα μικρόφωνο ήταν στα πέντε μου όταν έκανα διαφημιστικό για ένα κακάο. Όταν ο μπαμπάς μου «έφυγε» από τη ζωή στα 15 μου χρόνια, αποφάσισα να πιάσω δουλειά στην τηλεόραση και στο ραδιοφωνικό σταθμό της Δράμας. Εκεί με ανακάλυψε και ο Νίκος Μαστοράκης και με πήρε μαζί του στην Αθήνα, στον Radio Gold. Τότε έψαχνε για το «Αργά» παρουσιάστριες περιφερειακών σταθμών. Μου φαινόταν αδιανόητη η ευκαιρία αυτή. Έτσι ξεκίνησαν 4 χρόνια πολύ σκληρής δουλειάς αλλά και του μεγαλύτερου «σχολείου» που έχω περάσει ποτέ.

Στην εφηβεία τι μουσική άκουγες στο ραδιόφωνο;

Πέρασα και εγώ τη φάση με την αγάπη στην ξένη μουσική, σνομπάροντας τα ελληνικά. Ψαχνόμουν όμως, γιατί είχα και άλλα ακούσματα από τους γονείς μου, που αγαπούσαν την τζαζ μουσική. Τα πρώτα χρόνια που ασχολήθηκα με την τηλεόραση, έκανα πια στροφή στην ελληνική μουσική.

Ποια φωνή είχες «ερωτευτεί»;

Νομίζουμε πως όλοι μας έχουμε περάσει τη φάση που μαγευτήκαμε με τη φωνή του Νίκου Γκαραβέλα. Αυτό το μυστήριο με το ηχόχρωμα της φωνής του παραγωγού και αυτή η σχέση που δημιουργείται με τον ακροατή του, είναι μοναδική.

Είναι πολύ διαφορετικό το «χθες» με το «σήμερα» σε αυτή τη δουλειά;

Ποτέ δεν θα χαθεί η μαγική σχέση του κοινού με τη φωνή του παραγωγού. Τα τελευταία χρόνια είχαμε βέβαια κάποιες αλλαγές. Όταν υιοθετήθηκε η playlist και έμεινε πίσω η μουσική προσωπικότητα του κάθε παραγωγού, όταν άλλαξε μέχρι και ο χρόνος ομιλίας. Η επόμενη μεγάλη αλλαγή ήταν όταν ξαφνικά μπήκαν κάμερες μέσα στα στούντιο. Και τελευταία αλλαγή την οποία υπηρετώ τα τελευταία χρόνια, είναι τα podcast, στην ουσία η ακρόαση on demand με το story telling να στηρίζεται 100% στον λόγο.

Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου: 5 παραγωγοί μας μιλούν για τις δικές τους αναμνήσεις στα ερτζιανά

Ποιες γυναίκες συναδέλφους σου, αγαπάς να ακούς;

Αγαπώ μία «φουρνιά» γυναικών, οι οποίες σταθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια με αξιοπρέπεια σε όλες τις αλλαγές και συντροφεύουμε ακόμη τον κόσμο. Και είναι η Αφροδίτη Σημίτη, που όσο μεγαλώνει τόσο γλυκαίνει η υπέροχη φωνή της, η Μαρία Γεωργάκαινα, η Νάγια Αποστόλου, κορίτσια που στην ουσία σχεδόν ξεκινήσαμε μαζί. Θέλω να κάνω και μία ειδική μνεία προς μία εξαιρετική παραγωγό, στην Μαργαρίτα Μυτιληναίου, μία γυναίκα που άλλαξε πολλά στο ραδιόφωνο.

Και στην ελληνική μουσική. Γιατί η Μαργαρίτα μας σύστησε νέους δημιουργούς στο έντεχνο τραγούδι...

Όχι μόνο τους νέους, γιατί κατηγοριοποίησε το ρεπερτόριο των παλαιότερων. Είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στις γυναικείες παρουσίες.

Έχεις πάρει και εσύ λουλούδια και κάθε είδους δώρα επειδή οι θαυμαστές σου ερωτεύτηκαν τη φωνή σου;

Έχω λάβει πάρα πολλές ανθοδέσμες, καρτούλες και δώρα! Ακόμη και στο σούπερ μάρκετ μου έχει τύχει να με αναγνωρίσουν από τη φωνή μου. Δεν ήταν μόνο λόγω των εκπομπών στο ραδιόφωνο αλλά και από τα τρέιλερ του Star εδώ και 18 χρόνια. Το χαίρομαι πάρα πολύ.

Σε κάποιες ενδεχομένως αρνητικές κριτικές που άκουσες τα πρώτα χρόνια πώς αντιδρούσες;

Το έπαιρνα κατάκαρδα. Αλλά μετά είπα στον εαυτό μου ότι δεν είναι ζωή αυτή! (γελάει). Μεγαλώνοντας όλοι μας λόγω περισσότερης εμπειρίας τα αντιμετωπίζουμε όλα διαφορετικά. Η ευγένεια είναι το πιο δυνατό όπλο που μπορείς να έχεις για να αντιμετωπίσεις ακόμη και το πιο πικρόχολο σχόλιο. Μαζί με την ψυχραιμία, γιατί ο καθένας γράφει ό,τι θέλει ειδικά στα social media.

Κάπως λίγο πιο τολμηρά σχόλια για τον αισθησιακό χαρακτήρα της φωνής σου έχουν κάνει;

Με σώζει το γεγονός ότι ποτέ δεν προσπάθησα να κάνω αισθησιακή τη φωνή μου, παρόλο που μοιάζει λίγο το ηχόχρωμά μου. Δεν το «εκμεταλλεύτηκα» γιατί ποτέ δεν έκανα εκπομπή σε βραδινή ζώνη.