41 χρόνια Amy Winehouse και τίποτα δεν τη χαρακτηρίζει καλύτερα από τα ίδια της τα quotes
Ανανεώθηκε:
Η Amy Winehouse θα γινόταν σήμερα 41. Έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή, αλλά τουλάχιστον έγινε αυτό που η ίδια κάποτε ευχήθηκε. Τη θυμούνται όλοι ως πρωτοπόρο.
Έχουν ειπωθεί τόσα πολλά για την Amy Winehouse. Όταν ήταν ζωντανή, την κυνηγούσε ο Τύπος, ο οποίος κάλυπτε κάθε της κίνηση στα πρωτοσέλιδα. Ακόμη και μετά τον τραγικό θάνατό της, η εμμονή με την ιστορία της ζωής της συνεχίζεται με ντοκιμαντέρ, βιογραφίες και αμέτρητες διασκευές που περιγράφουν ξανά και ξανά τη ζωή της.
Η Amy Winehouse μπορεί να καθοριστεί από πολλά πράγματα, αλλά τίποτα δεν τη χαρακτηρίζει καλύτερα από όσα η ίδια είχε πει. Κατά τη διάρκεια της πολύ σύντομης ζωής της, η μουσικός έδωσε πολλές συνεντεύξεις και τα λόγια της ξεκαθαρίζουν ποια ήταν πραγματικά.
Στο Club 27 η Amy Winehouse μπήκε σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια- 27 ατάκες που ήταν απόλυτα «εκείνη»
Με τα δικά της λόγια, η ζωή της Winehouse περιγράφεται σε πέντε καθοριστικά αποφθέγματα
«Όταν ήμουν μικρό παιδί...»
Όταν ήμουν μικρό παιδί, ήταν το όνειρό μου να πάω σε δραματική σχολή, αλλά δεν ήταν ποτέ κάτι που πίστευα ότι θα μου συνέβαινε. Ήμουν ένα εβραϊκό κορίτσι από το βόρειο Λονδίνο, και τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν σε εβραϊκά κορίτσια από το βόρειο Λονδίνο που λέγονται Amy Winehouse.
Οι ρίζες της Amy Winehouse ήταν πολύ σημαντικές για την ίδια. Όλος ο κόσμος της περιστρεφόταν γύρω από το βόρειο Λονδίνο, ή πιο συγκεκριμένα το Camden. Η δεμένη εβραϊκή οικογένειά της τη σύστησε στους μουσικούς θρύλους που τη διαμόρφωσαν. Στο σπίτι της υπήρχε ιδιαίτερη μουσικότητα, κάτι που την ώθησε να μπει στον χώρο της μουσικής.
«Ένα μεγάλο τριγωνικό σχήμα...»
Ένας από αυτούς προσπάθησε να με πλάσει σε ένα μεγάλο τριγωνικό σχήμα και είπα όχι!
«Σε μανατζάρει η εταιρεία που φροντίζει τους S Club 7 και κάποτε φρόντιζε τις Spice Girls», διερωτήθηκε ο Jonathan Ross σε μια από τις πρώτες τηλεοπτικές εμφανίσεις της Winehouse, ρωτώντας: «Προσπάθησαν να σε διαμορφώσουν με οποιονδήποτε τρόπο; Σου ζήτησαν να κάνεις πράγματα για να αλλάξεις τον τρόπο που δείχνεις ή μιλάς ή συμπεριφέρεσαι;».
Η εύστροφη απάντηση της τραγουδίστριας έχει γίνει πλέον γνωστή ως μία από τις πιο αγαπημένες στιγμές της. Ακόμη και ο Ross, ως παρουσιαστής, έμεινε να γελάει μαζί με το κοινό του, με τα μάτια να λάμπουν από ένα είδος δυσπιστίας ή έκπληξης για την αυτοπεποίθηση και το χάρισμα αυτής της καλλιτέχνιδας.
Αυτή η μία ατάκα αποτυπώνει τέλεια τη μουσικό. Αρνούμενη να προσαρμοστεί σε οποιεσδήποτε προσδοκίες της βιομηχανίας, να αμβλύνει την ατομικότητά της ή να χωρέσει τον εαυτό της σε ένα τακτοποιημένο διαφημιστικό πακέτο, μιας και πάντα θα ήταν μόνο ο εαυτός της.
«Κάθε κακή κατάσταση είναι ένα μπλουζ τραγούδι που περιμένει να συμβεί.»
Δεν γράφω μουσική όταν είμαι χαρούμενη - γράφω μουσική όταν δεν έχω τίποτα. Γράφω τραγούδια για πράγματα που δεν μπορώ να ξεπεράσω προσωπικά - και μετά γράφω ένα τραγούδι γι' αυτά και νιώθω καλύτερα.
Αρκετά αποφθέγματα της Winehouse λένε το ίδιο πράγμα: όλες οι δυσκολίες ήταν δημιουργικό υλικό για τη μουσικό.
Τα τραγούδια της προέρχονταν πάντα από ένα βαθιά προσωπικό και συχνά σκοτεινό μέρος. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ, Frank, το οποίο συγκέντρωσε μερικά από τα πρώτα κομμάτια που είχε γράψει για τα τέλη της εφηβείας της και τις αρχές των είκοσι, εξαφανίστηκε για τρία χρόνια. Πριν μπορέσει να κάνει το Back To Black, έπρεπε να ζήσει λίγο για να βρει μια ζωή για την οποία θα μπορούσε να γράψει. Μόνο όταν αντιμετώπισε μια μεγάλη στενοχώρια, όταν την εγκατέλειψε ο σύντροφός της Blake Fielder-Civil, της ήρθε η έμπνευση για μερικά από τα μεγαλύτερα τραγούδια της, όπως το «Back To Black» ή το «Tears Dry On Their Own».
Η διοχέτευση του πόνου στην τέχνη και τη μουσική ήταν απλά ο τρόπος με τον οποίο η Winehouse διαχειρίστηκε τον κόσμο.
«Η καλοσύνη στη ζωή πηγάζει από την αίσθηση του επιτεύγματος...»
Θέλω να κάνω τουλάχιστον τέσσερα ή πέντε άλμπουμ και θέλω να τα κάνω τώρα. Και μετά θέλω να αφιερώσω δέκα χρόνια για να πάω και να κάνω παιδιά, οπωσδήποτε. Η καλοσύνη στη ζωή προέρχεται από την αίσθηση του επιτεύγματος, και αυτό θα το αποκτήσεις από το να κάνεις ένα παιδί και να το βάλεις πάνω από τον εαυτό σου.
Ίσως μια από τις πιο θλιβερές ατάκες, εκ των υστέρων, προέρχεται από μια συνέντευξη του 2004 στο περιοδικό Q. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου της, η Winehouse κοιτούσε το μέλλον με ελπίδα και ενθουσιασμό, σχεδιάζοντας μια μακρά καριέρα και μια γεμάτη ζωή. Σε ισορροπία με τις φιλοδοξίες της, η τραγουδίστρια ήθελε να γίνει μητέρα και να έχει μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή.
Αυτές οι πρώιμες συνεντεύξεις, και ακόμη και οι μεταγενέστερες μόλις λίγους μήνες πριν από τον θάνατό της, απέδειξαν ότι η τραγουδίστρια είχε πολλά να δώσει.
.jpg?t=edJmzQCgGEi0xmMYvKiYHw)
«Θα ήθελα να με θυμούνται...»
Θα ήθελα να με θυμούνται ως κάποιον που δεν αρκούνταν σε ένα επίπεδο μουσικής... ως κάποιον που ήταν πρωτοπόρος.
Παρά τη σύντομη ζωή της, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η Winehouse το κατάφερε αυτό. Ως προσωπικότητα, είναι δύσκολο να την προσδιορίσεις. Δεν ήταν αυστηρά τραγουδίστρια της τζαζ και σίγουρα δεν ήταν ποπ σταρ, αλλά με κάποιον τρόπο είχε και στοιχεία ροκ και indie μέσα της- δεν υπάρχει μια καθαρή περιγραφή για αυτό που έκανε. Καθώς δανειζόταν από ένα τόσο ευρύ φάσμα επιρροών, αυτό που έφτιαχνε ήταν κάτι εντελώς καινούργιο και εντελώς δικό της.
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ακολούθησαν στη συνέχεια τα βήματά της, αφού η τραγουδίστρια απέδειξε πως δεν χρειαζόταν να χαρακτηρίζεται από ένα συγκεκριμένο είδος για να μείνει στην ιστορία της μουσικής.
Photo by Peter Macdiarmid/Getty Images for NARAS
Πηγή: Photo by Peter Macdiarmid/Getty Images for NARAS
Πηγή: AP
Bloggers
