Στο φετινό 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που διεξάγεται από 7 έως 17 Μαρτίου, θα προβληθούν 67 μεγάλου και μικρού μήκους ελληνικές ταινίες. Το Queen.gr δεν θα μπορούσε να λείπει από τον κορυφαίο θεσμό που θίγει σε παγκόσμιο επίπεδο τεράστια ζητήματα προβληματισμού και συζήτησης μέσα από τη ματιά σπουδαίων δημιουργών που έχουν ως άξονα την αλήθεια.
26ο ΔΦΝΘ: «Το μέρος που κοιμόμασταν» πρέπει να κάνει ακόμα περισσότερους να χάσουν τον ύπνο τους
Τμήμα: Ανοιχτοί ορίζοντες - HOW’S CLAIRE?
Δύο από τις μεγαλύτερες φοβίες των ανθρώπων είναι η ανημποριά και η απώλεια της συνείδησης και του νου, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τη φοβία του θανάτου. Σε αυτές τις δύο φοβίες θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις παράπλευρες απώλειες ή αλλιώς τον κύκλο του ατόμου που μπορεί να παλεύει είτε με την απώλεια της μνήμης είτε με το προδομένο σώμα του.
Το ντοκιμαντέρ της Xρύσας Τζελέπη που θίγει το ευαίσθητο θέμα της φθοράς και της μνήμης είναι σαν να αποθήκευσε ένα τεράστιο post-it στο μυαλό μας για όλα εκείνα που πρέπει να θυμόμαστε να μην ξεχάσουμε. Ή για όλα όσα θα θέλαμε να ξεχάσουμε. Βάζοντάς μας σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είδαμε τόσο μέσα από τα μάτια της Βάγιας και άλλο τόσο μπήκαμε στα παπούτσια της κόρης της, Μαρίας.
Από όποια πλευρά της ιστορίας κι αν σταθούμε, η καθημερινότητα είναι δύσκολη, όμως διαθέτει χιούμορ, αγάπη, φροντίδα, τρυφερότητα. Το δύσκολο day-to-day που έχει όλα αυτά τα στοιχεία της συγκρατημένης αισιοδοξίας κρύβει όμως και χαμένα όνειρα και μια ζωή στην οποία πατήθηκε pause (Μαρία) και που το play δεν μπορεί να πατηθεί εύκολα ξανά ακόμα και όταν η άνοια νικήσει εντελώς το άτομο που δίνει τη μάχη (Βάγια).
26ο ΔΦΝΘ: Μια φορά παρίας, για πάντα παρίας με φόντο ένα παρακμιακό μεγαλείο στο Hotel Metalurg
Η εικαστικός Μαρία Οικονόμου, σπούδασε Καλές Τέχνες- Μεικτά και Οπτικοακουστικά Μέσα στην Ουαλλία. Ανάμεσα σε άλλα και πριν την Pause εποχή, εργάστηκε ως σκηνοθέτης στην ΕΤ3 (1995-2000), σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ ανεξάρτητων παραγωγών, συνεργάστηκε με το φεστιβάλ κινηματογράφου σε εκπαιδευτικά προγράμματα, δίδαξε σε ΙΕΚ και σε σχολές. Ιδρυτικό μέλος της ομάδας anemicinema και συνεργάτης στην oμάδα almakalma. Στο ντοκιμαντέρ, είδαμε πως είναι μητέρα δύο παιδιών και αυτό που πολλοί καταλάβαμε για εκείνη είναι πως μιλάει πολύ περισσότερο μέσα από τις σιωπές της. Στην ερώτησή μου αν η Βάγια τήν άλλαξε ή Μαρία είπε πολλά περισσότερα από το «απέκτησα περισσότερη υπομονή» χωρίς να πει τίποτα.
Θα θυμόμαστε για πάντα τη Βάγια Οικονόμου να τραγουδάει το αγαπημένο της γαλλικό τραγούδι -κι ας ξεχάσαμε εμείς τον τίτλο. Θα θυμόμαστε τις στιγμές διαύγειάς της και το πόσο αλήθεια και χιούμορ έβαζε σε αυτές. Θα θυμόμαστε την αξιοπρέπειά της η όποια ήταν πρωταγωνίστρια σε όλη της τη ζωή. Μα πάνω από όλα θα θυμόμαστε πως ήθελε να ξεχάσει (ακόμα κι αν τις περισσότερες φορές είχε όντως ξεχάσει) πως η καλή της φίλη δεν υπάρχει πια.
- «Η Κλαίρη τί κάνει;».
