The Sandman: Η σειρά που μετά από καιρό μας έκανε να θέλουμε να αποκτήσουμε υπερφυσικές δυνάμεις

Πολύ καιρό βρισκόταν σε συζητήσεις, με μεγάλη ανυπομονησία έφτασε στη μικρή οθόνη. Ο Sandman του Neil Gaiman είναι από τους χαρακτήρες των DC Comics που οι φανς εκπλιπαρούσαν να μεταφερθεί από τα γραπτά σε μία πιο κινηματογραφική του εκδοχή με σωστό τρόπο. Το τελευταίο, ειδικά, ο τρόπος, έχει μεγάλη σημασία, αφού πολλάκις έχουμε γίνει μάρτυρες κατακρεουργημάτων, τα οποία ευχόμαστε να μην είχαν γίνει ποτέ.

Ώσπου έφτασε ο Dream, ο κατά κόσμον Μορφέας, που είναι υπεύθυνος για όλα τα όνειρα -και τους εφιάλτες- του κόσμου στο Netflix και, μετά από καιρό, μας έκανε να θέλουμε να αποκτήσουμε μεταφυσικές δυνάμεις. Όπως όταν ήμασταν μικρές που βλέπαμε Charmed και κουνούσαμε τα χέρια μήπως και καταφέρουμε κάπως να παγώσουμε τον χρόνο -ή να ανατινάξουμε κάτι- σαν την Piper.

Πέρα από το αστείο της υπόθεσης, αυτή είναι η επιτυχία μίας σειράς (ή ταινίας). Να σε κάνει να θέλεις να γίνεις μέρος της, ένα κομμάτι της ιστορίας, όσο παράλογο και απίθανο να μοιάζει ως σενάριο. Να μη δεις απλά άλλη μία σειρά που θα προστεθεί σε έναν σωρό που θα γεμίσει από άλλον έναν σωρό, αλλά να ξεχωρίσει. Και ο Sandman τα καταφέρνει, για πολλούς λόγους οι οποίοι συνοψίζονται κάτω από την ίδια «ομπρέλα»: το ότι είναι καλοφτιαγμένη σε κάθε επίπεδο.

Η υπόθεση: Ο Sandman / Dream / Μορφέας αιχμαλωτίζεται κατά λάθος από έναν θνητό μάγο με σκοπό να φέρει πίσω τον νεκρό γιο του τελευταίου. Όταν τελικά καταφέρνει να ελευθερωθεί, τα τρία μαγικά του αντικείμενα έχουν χαθεί, το βασίλειό του έχει καταρρεύσει και τα όνειρα και οι εφιάλτες ζουν για έναν αιώνα χωρίς τον αφέντη τους, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται για τα ίδια και τους ανθρώπους.

Το τρέιλερ:

#1 Ο Neil Gaiman ήταν στους δημιουργούς της σειράς.

Όταν ο δημιουργός των κόμικς είναι και δημιουργός της σειράς, τα πράγματα είναι πολύ καλά, γιατί ξέρεις ότι υπάρχει σε ηγετική θέση ο άνθρωπος που πρέπει. Ο Gaiman δε θα άφηνε κανέναν να του καταστρέψει το εξαιρετικό σύμπαν που έφτιαξε, οπότε, ακόμα και οι αποκλίσεις που υπήρχαν μεταξύ κόμικς και σειράς, ακολουθούσαν το ύφος του εμπνευστή.

#2 Οι συνδημιουργοί συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον.

Η σειρά έπρεπε να έχει ένα ονειρικό, έως και παραμυθιακό στυλ λόγω ιστορίας, αλλά μέσα σε ένα αρκετά σκοτεινό πλαίσιο. Αυτό, ήρθε προς τα έξω χάρη στον David S. Goyer - Blade: Trinity (2004), The Invisible (2007) and The Unborn (2009)- και την εμπειρία του στα θρίλερ. Παράλληλα, όμως, ο θεατής έπρεπε να νιώσει και έναν υπερηρωικό -παρά το ότι οι Endless είναι ανώτερα όντα από υπερήρωες- αέρα, και αυτό πραγματοποιήθηκε χάρη στον Allan Heinberg και την ενασχόλησή του με τη Marvel και την DC.

#3 Ο Tom Sturridge είναι για υπόκλιση.

Πολλά συγχαρητήρια πρέπει να δοθούν στον ανυπέρβλητο Tom Sturridge που πραγματικά κατάφερε να δοθεί ολοκληρωτικά στον Dream. Ψυχή τε και σώματι. Οι κινήσεις του, η στάση του σώματός του, η δημιουργία της φωνής που πολλοί μόνο φαντάζονταν μέχρι σήμερα, ήρθαν να δικαιώσουν τον Μορφέα.

#4 Η μουσική – βγαλμένη από όνειρο.

Το soundtrack του Sandman σε παραπέμπει σε αυτό το μη πραγματικό, το ονειρικό περιβάλλον που δρα η υπόσταση του Dream. Ακόμα και στις σκηνές που διαδραματίζονται στον «πραγματικό» κόσμο, πάντα υπάρχει ένα στοιχείο που σου θυμίζει ότι το όνειρο υπάρχει δίπλα σου.

#5 Οι κακοί πετυχαίνουν άψογα τον σκοπό τους.

Ο Boyd Holbrook είναι αδιαμφισβήτητα ο τέλειος Corinthian. Αμείλικτος, εκμεταλλευτής, γοητευτικός -μέχρι που κατεβάζει τα γυαλιά του, δηλαδή, και είναι αποτρόπαιος-. Ο τύπος που αντιπαθείς στα πρώτα δευτερόλεπτα που εμφανίζεται. Ο καλύτερος ρόλος του ηθοποιού μετά τον Steve Murphy του Narcos.

Η, δε, Gwendoline Christie κατάφερε να απομακρυνθεί από την Brienne of Tarth του Game of Thrones και να ενσαρκώσει τον Άρχοντα της Κόλασης με χαρακτηριστική φινέτσα και «φρεσκάδα». Και μπράβο της.