Για τη Μαριάννα Κιμούλη η μαμά της Μαρία Δαμανάκη λειτουργεί πάντα ως πρότυπο - Οι σπάνιες φωτό τους

Τη γνωρίσαμε αρχικά από τον μικρό της ρόλο στο «Κόκκινο Ποτάμι», τη θαυμάσαμε ως Μαρίκα στις «Ψυχοκόρες» και φέτος βλέπουμε την υποκριτική της εξέλιξη, με έναν διαφορετικό ρόλο στον «Γιατρό». Η Μαριάννα Κιμούλη ανήκει στην GenZ του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης, σε μία διαφορετική γενιά που δεν τη «βαραίνει» η επιτυχία της προηγούμενης και έχει το δικό της όραμα.

Ακόμη και αν την ακολουθεί αναπόφευκτα η κληρονομιά του πατέρα της και της μητέρας της, παραμένει αυτόνομη, χωρίς τη δική τους «σκιά», πράγμα σπάνιο για τα παιδιά εκείνων, που έχουν αφήσει τόσο ισχυρό αποτύπωμά στην τέχνη και την πολιτική. Με τη μητέρα της Μαρία Δαμανάκη, έχει μία ιδιαίτερη σχέση που δεν τη φωτίζει η δημοσιότητα και αποτελεί το πρότυπό της.

Οι σπάνιες κοινές τους εμφανίσεις, η μαμά Μαρία και η δυναμική γιαγιά

Η Μαριάννα Κιμούλη έχει μιλήσει ελάχιστες φορές για την ιδιαίτερη σχέση με τη μητέρα της και ακόμη σπανιότερες είναι οι κοινές δημόσιες εμφανίσεις τους. Όλες όμως, με κοινό παρονομαστή την τέχνη και όχι την πολιτική. Οι δυο τους και πριν ακόμη αποφασίσει η ηθοποιός να σπουδάσει υποκριτική στο University of London, πήγαιναν τακτικά σε παραστάσεις.

Στην συνέντευξή που μας είχε δώσει η Μαριάννα στο Queen.gr μας είχε μιλήσει για τη μητέρα της, απαντώντας στην ερώτηση για το ποια γυναίκα από την οικογένεια, υπήρξε το πρότυπό τους: «Θα πω τη μαμά μου και τη γιαγιά, τη μητέρα του πατέρα μου. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα περιβάλλον με αρκετές δυναμικές γυναίκες. Οι οποίες μου είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη. Δεν χρειάστηκε να μοιάσω στη μητέρα μου, δεν ένιωσα ποτέ αυτό το «βάρος». Ήμουν και εγώ από μικρή αρκετά δυναμική».

Ενώ λίγους μήνες αργότερα σε συνέντευξή της στο The2night show και στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, είχε μιλήσει για τον τρόπο, που τόσο εκείνη όσο και ο πατέρας της, ήθελαν να εξελιχθεί μεγαλώνοντας: «Είναι τελείως διαφορετική η εικόνα που έχω εγώ για τη μητέρα μου, από τη δημόσια εικόνα της. Ήμουν πολύ αντιδραστική ως παιδί και πάντα έκανα του κεφαλιού μου. Οι γονείς μου πάντα ήθελαν να είμαι αυτόνομη, να έχω την άποψή μου. Συνειδητοποίησα πως κάθε φορά που διαφωνούσα έντονα μαζί τους, υπήρχε μία κρυφή χαρά μέσα τους. Σαν να γιορτάζουν με έναν τρόπο την αυτονομία μου».

Η Μαριάννα έχει δύο μεγαλύτερα αδέλφια, τον Θοδωρή και την Ελένη, από τον γάμο της μητέρας της με τον δημοσιογράφο και κριτικό Δημήτρη Δανίκα και έχει μία πολύ ιδιαίτερη επίσης σχέση μαζί τους.

Σε πολλά σημεία του χαρακτήρα της η Μαριάννα μοιάζει πολύ με την δυναμική Μαρία Δαμανάκη, μία αυτοδημιούργητη επαγγελματία και όχι μόνο πολιτικό.

Η Μαρία Δαμανάκη αποτελεί μία γυναίκα - σύμβολο για τον αντιδικτατορικό αγώνα, η χαρακτηριστική φωνή στο σύνθημα «Εδώ Πολυτεχνείο» του ραδιοφωνικού σταθμού που έγινε προπύργιο της εξέγερσης, φοιτήτρια εκείνη την εποχή στο τμήμα Χημικών Μηχανικών και ενεργό μέλος της ΕΦΕΕ. Συνελήφθη μαζί με άλλους φοιτητές τη βραδιά της εξέγερσης, βασανίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ τους πολιτικούς της αγώνες.

Από μέλος της ΚΝΕ θα εκλεγεί βουλευτής του ΚΚΕ και μάλιστα το 1977 θα είναι το νεότερο σε ηλικία μέλος της ελληνικής Βουλής. Μετά την αποχώρησή της από το κόμμα, θα γίνει το 1991 πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, μία ακόμη πρωτιά, γιατί είναι η πρώτη γυναίκα κόμματος στην Ελλάδα. Πριν την εποχή της Αλέκας Παπαρήγα και της Φώφης Γεννηματά.

Θα παραιτηθεί από το αξίωμα το1993, όταν το κόμμα δεν θα καταφέρει να μπει στη Βουλή, θα ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ και το 2009 θα γίνει Επίτροπος θαλάσσιας πολιτικής και αλιείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέση που θα λειτουργήσει ως άξονα και της τωρινής της επαγγελματικής της ενασχόλησης ως σύμβουλος σε παγκόσμιους οργανισμούς για το περιβάλλον και την προστασία των ωκεανών, μεταξύ των οποίων και το «The Nature Conservancy». Η ζωή της τα τελευταία χρόνια, είναι μοιρασμένη μεταξύ της Ελλάδας, του Λονδίνου και των ΗΠΑ.

Το World Economic Forum την περιλαμβάνει στη λίστα με τα 50 πιο επιδραστικά πρόσωπα για τη διάσωση των ωκεανών.

Σε μία σπάνια συνέντευξή της στην «Καθημερινή» θα μιλήσει για το πώς κατάφερε να συνδυάσει την καριέρα με την οικογένεια: «Είμαι πολύ τυχερή. Έζησα πολλές ζωές σε μία. Το πολύ σημαντικό, είναι ότι έζησα ως κανονικός άνθρωπος που δε συμβαίνει συχνά με ανθρώπους που βρίσκονται στην εξουσία».

Συμπληρώνοντας: «Εγώ έφυγα από την πολιτική γιατί δεν άντεχα τη διαρκή έκθεση σε μία τοξικότητα. Πάντα, ακόμη και τώρα, είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες πιο σκληρό».