Γιατί κοιτάτε κυρία Βουγιουκλάκη; Γιατί γιατρέ; Απαγορεύεται; Η Αλίκη παρέμεινε Λίζα μέχρι το τέλος 

Ήρθε, τα έκανε όλα Αλίκη, έφυγε

Απεχθάνομαι τις συνεντεύξεις που ξεκινάνε με έναν πρόλογο τύπου «συναντηθήκαμε εκεί». Και αυτή την άχρηστη ανάλυση του πώς ήρθε ο συνεντευξιαζόμενος στη συνέντευξη. Και τις περιγραφές όπως: «εκείνη τη μέρα είχε ήλιο και ο ήλιος έλουζε τα μαλλιά με φόντο το υπέροχο τοπίο» (seriously now?). Χωρίς να υποτιμάω αυτή τη λογική, δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν μου αρέσει, επίσης, να γίνονται συνεντεύξεις στις οποίες ο ένας από τους δύο ή και οι δύο είναι αδιάβαστοι. Στη δημοσιογραφική μου πορεία, επίσης, δεν μου αρέσει να γράφω για κάποιους ανθρώπους, γιατί είναι (ή ήταν) πολλά τα κυβικά. Και όταν είναι πολλά τα κυβικά, η σιωπή πάντα (πάντα όμως!) κάνει τη δουλειά της.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήθελα να γράψω για την Αλίκη γιατί, ναι, ήταν πολλά τα κυβικά και οποιοδήποτε αφιέρωμα θα υπονόμευε τη σιωπή που προανέφερα. Ένεκα της ημέρας, και με αφορμή πως ο γιατρός της, είναι γιατρός μου τα τελευταία 11 χρόνια αλλά και προσωπικός φίλος πια, αποφάσισα να πω δύο λόγια ως απάντηση σε κακόβουλα σχόλια και την ανελέητη διαδικτυακή -και όχι μόνο- ύβρι που γίνεται στην ανυπεράσπιστη Αλίκη που εδώ και 26 χρόνια κοιμάται. Την Αλίκη που, θες δεν θες, μεγάλωσες. Με την οποία Αλίκη, θες δεν θες, θα μεγαλώνουν πολλές γενιές ακόμα. Και κάπου εδώ να τονίσουμε πως αυτό σημαίνει σταρ. Ναι; Ναι.

Ο γιατρός της Αλίκης

Ο Σωτήρης Αδαμίδης έχει, και θα έχει πάντα, μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου- χωρίς φυσικά να γνωρίζω όταν συστηθήκαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο γιατρός της Αλίκης αλλά ούτε και των διασήμων. Ο Σωτήρης, είναι ένας άνθρωπος που τιμάει το επάγγελμά του και που όταν σε κοιτάει ξέρει τι έχεις.

Και που ξέρεις κάτι; Ό,τι κι αν έχεις, σού χαρίζει ελπίδα και δεν σου τη στερεί. Ο Σωτήρης σηκώνει πάντα τα τηλέφωνα όταν τον έχεις ανάγκη. Και ξέρεις κάτι ακόμα; Στην «Κόρη μου τη σοσιαλίστρια», η Αλίκη τον Σωτήρη υποδύθηκε όταν έλεγε τον Παπαμιχαήλ, Αγλαΐα. Και το όνομα Σωτήρης ήταν πάντα ταυτισμένο με κάτι όμορφο. Στη δική μου την περίπτωση, βέβαια, Σωτήρης ήταν και ο παππούς μου που όταν μας έβλεπε μάς φιλούσε το χέρι ως ένδειξη σεβασμού στις γυναίκες. «Γίνε σαν τον Σωτήρη», θα πούνε πολλοί.

Η συνέντευξη με τον κύριο Αδαμίδη

Το βράδυ της Παρασκευής (22/7) πήρα τηλέφωνο τον Σωτήρη για να τον ρωτήσω κάτι για μία αλλεργική αντίδραση μιας φίλης. Και συνδυαστικά με μια κουβέντα που είχαμε στο γραφείο λόγω επετείου του θανάτου της Βουγιουκλάκη, τον ρώτησα:

Κύριε Αδαμίδη (διατηρώ πάντα πληθυντικό επειδή είναι «πολύ Σωτήρης» στη ζωή μου), μπορείτε με απλά λόγια να περιγράψετε την Αλίκη;

Κυρία Μιμηγιάννη, θα σας μιλήσω για την Αλίκη, για να δούμε τη Βουγιουκλάκη. Η Αλίκη ήταν η Λίζα και παράλληλα ο «μάγκας της ζωής της» όπως η ίδια έλεγε. Ήταν δυναμική και παράλληλα εύθραυστη. Ήθελε να γνωρίζει τα πάντα, αλλά να της λες ψέματα όταν έλεγες την αλήθεια που δεν ήθελε να ακούσει. Ήταν κοκέτα. Τόσο κοκέτα, που όταν κατέρρεε, δεν ήθελε να φανεί ότι καταρρέει. Ήταν πολύ έξυπνη, είχε ταλέντο και χιούμορ. Πώς θα μπορούσε διαφορετικά να διαχειριστεί όλα αυτά που άκουσε για την κατάσταση της υγείας της από γιατρούς σε Ελλάδα και εξωτερικό και να υποδυθεί τη Λίζα τόσο καλά σε όλη την Ελλάδα; Πίστευε στον Θεό με την ίδια πίστη που το κοινό πίστεψε σε εκείνη ή αλλιώς «και ο Θεός έπλασε την Αλίκη». Η Αλίκη ήταν μάνα και όχι απλά μάνα επειδή γέννησε. Είχε τη μητρότητα στο DNA της. Το καταλάβαινες όταν σού πρόσφερε εκείνο το γλυκό νεραντζάκι από το κρεβάτι που νοσηλεύονταν. Τα τελευταία λόγια της Αλίκης στο «αν θέλετε κάτι άλλο κυρία Βουγιουκλάκη» έπειτα από μία επίσκεψη στο θάλαμό της, «Να ζήσω κύριε Αδαμίδη, να ζήσω», ήταν αφοπλιστικά το έχω πει πολλές φορές.

Υπάρχει κάποια σκανταλιά που έκανε η ατίθαση Λίζα μέσα στο νοσοκομείο; Έτσι, για να περνάει η ώρα της;

Ήταν Αλίκη με όλη τη σημασία της Αλίκης. Αντισυμβατική, πειραχτήρι, ρομαντική, έδινε ζωή από τη ζωή της. Κάποια στιγμή που άλλαζα τα ρούχα μου προκειμένου να την πλησιάσω, σύμφωνα με τα αυστηρά μέτρα προστασίας, την είδα να κοιτάει όπως μας έμαθε μέσω της υποκριτικής της δεινότητας. Τη ρώτησα: «Γιατί κοιτάτε κυρία Βουγιουκλάκη;», για να πάρω την απάντηση: «Γιατί κύριε Αδαμίδη, απαγορεύεται;».

Κύριε Αδαμίδη, αναμετρηθήκατε με τον ογκόλιθο Βουγιουκλάκη πάνω στην άνθιση της επαγγελματικής σας πορείας. Ποιο ήταν το προσωπικό κόστος σε όλο αυτό εκείνη την περίοδο;

Κύρια Μιμηγιάννη, ποτέ δεν μπορείς να μείνεις ανεπηρέαστος. Ο δικός μου απολογισμός είναι κολπική μαρμαρυγή. Μιλάω για αυτή την αρρυθμία που ήταν απόρροια της πίεσης των Μ.Μ.Ε., του κόσμου αλλά και της ιατρικής κοινότητας αναφορικά με το πώς θα διαχειριστούμε τον ογκόλιθο Βουγιουκλάκη. Πώς γίνεται, σε κάθε περίπτωση, ένας γιατρός να μείνει ανεπηρέαστος;

*Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν Ελληνίδα ηθοποιός και μάλιστα η πιο δημοφιλής, που πήγε το μύθο της πολλές γενιές παραπέρα. Αναμετρήθηκε με τον καρκίνο στο πάγκρεας πριν από 26 χρόνια και δυστυχώς δεν βγήκε νικήτρια. Ήταν 23 Ιουλίου του 1996. Και ήταν καλοκαίρι. Ήταν όμως μάγκας. Μέχρι το τέλος. Ήταν 62 ετών.

01

06