Τον Ιούλιο του 2012 η ζωή της Μυρτώς αλλάζει για πάντα στην Πάρο: Τι έγραψε η μαμά της Μαίρη σήμερα

23 Ιουλίου 2012 και το Πανελλήνιο συγκλονίζεται από το έγκλημα που διαπράττει ο Αχμέτ Βακάς, εις βάρος της μόλις 15 ετών Μυρτώς στην Πάρο.

Το 2017 το Μικτό Ορκωτό Εφετείο, όπως και το πρωτόδικο δικαστήριο, επέβαλλε στον Βακάς ισόβια και επιπλέον κάθειρξη 25 ετών, όμως ο αγώνας για την Μυρτώ και τη μητέρα της Μαίρη Κοτρώτσου συνεχίζεται καθημερινά.

Το νέο μήνυμα της μητέρας της Μυρτώς:

2012-2024 12 χρονια απο τοτε…. 12 χρόνια και ακόμη δεν συνήθισα την νέα σου εικονα… 12 χρονια που μου λείπουν τα...

Posted by Maria Kotrotsou on Monday, July 22, 2024

«2012-2024 12 χρονια απο τοτε….12 χρόνια και ακόμη δεν συνήθισα την νέα σου εικόνα…12 χρόνια που μου λείπουν τα ζουζουνίσματα σου, η φωνή σου, η ενεργητικότητα σου.

Κάθε χρόνος που περνάει βαραίνει περισσότερο την ψυχή μου, γιατί απομακρύνομαι απο την υλοποίηση του θαύματος που κρατάει την ελπιδα μου ζωντανή. Σαν μια φλόγα που στην αρχή φουντώνει, αλλά όσο περνάει η ώρα αρχίζει να χαμηλώνει, μεχρι να σβήσει.

Από την άλλη πλευρά, κάθε χρόνος είναι ακόμη 365 μέρες που είμαι μαζί σου, που βλέπω το χαμογελο σου, που νοιωθω την ανάσα σου, την ζεστασιά σου… και αυτό είναι ευτυχία!

Γιατί μου έχει δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία!Μα αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ απ όλα είναι ότι ο χρόνος περνάει χωρίς εσυ να τον ζεις όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας σου… και ήδη έχουν περάσει 12 χρόνια που δεν τα έζησες…

Και στο τέλος θα μιλάω για την ζωη που δεν έζησες….

Γι' αυτό θέλω να κάνω για σένα οτιδήποτε μπορεί να σου δώσει μια γεύση ζωής. Θα σε πηγαίνω όπου μπορω να βλέπεις τι κάνουν όλοι οι άλλοι ανθρωποι, να γεύεσαι έστω μια μικρή μικρή γωνία απο το πιάτο της ζωής, και ας μην συμμετέχεις όπως θα έπρεπε στα 27 σου χρόνια, και ας σκίζεται η καρδιά μου που κοιτάς απο μακριά την ζωή των συνομιληκών σου, ενώ εσύ είσαι καθηλωμένη σε ενα αναπηρικό ΚΑΡΟΤΣΙ, χωρίς να μπορείς να τρέξεις να χαρείς να μιλήσεις, ενώ εγώ εκείνη την ώρα σκέφτομαι: άραγε τι νοιώθει τώρα;

Υποφέρει; Χαίρεται που εστω βλέπει και συνάμα να ακούω : «μπράβο για το κουράγιο σας»!

Δεν έχω παραπάνω κουράγιο κανένα!Το μέσα μου κανείς δεν το ξέρει, αλλά θέλω να σου δίνω χαρά, ελπίδα δύναμη, γι αυτό προσπαθώ!και θα προσπαθώ. Οσο μπορώ και όσο αντέχω! Ίσως πάλι όλο αυτό να είναι ένας ευσεβής πόθος, αφού η ζωή είναι τόσο περίπλοκη και τόσο πολύπλοκη και φεύγει τόσο γρήγορα!

Η ζωής της Μυρτώς που άλλαξε μέσα σε λίγα λεπτά:

Η 15 Μυρτώ, το 2012 βρίσκεται στην παραλία «Χρυσή Ακτή» και κατευθύνεται λίγα μέτρα μακριά προς τα βράχια. Στα αυτιά της φορούσε ακουστικά κι εκεί την προσέγγισε ο Πακιστανός Αχμέτ Βακάς, ο οποίος την πλησίασε και αφού της άρπαξε το κινητό της, την βίασε. Μετά προσπάθησε να την σκοτώσει χτυπώντας το κεφάλι της στα βράχια.

Η Μυρτώ βρέθηκε λίγο αργότερα ημίγυμνη και σε κωματώδη κατάσταση. Οι βαρύτατες κακώσεις που υπέστη η ανήλικη τότε Μυρτώ σε εγκέφαλο και πνεύμονες, την οδήγησαν σε πλήρη κινητική παράλυση στα κάτω άκρα και αφασία.

Ο δράστης της επίθεσης συνελήφθη λίγες ημέρες μετά το φρικτό έγκλημά του, στη Νέα Χαλκηδόνα και ενώ είχε εγκαταλείψει την Πάρο ενώ είχε προσπαθήσει να ενταχθεί σε πρόγραμμα επαναπατρισμού.

Μιλώντας στο Queen.gr η μητέρα της Μυρτώς είχε μιλήσει για του πού βρίσκει δύναμη κάθε μέρα για να προσπαθεί, όπου και είχε πει:

«Η ελπίδα, το χαμόγελό της, η αίσθηση ότι την αγκαλιάζω και αγκαλιάζω ένα ζεστό σώμα, ότι δεν είναι το παιδί μου στον τάφο όπως είναι τα παιδιά άλλων γονιών που βρέθηκαν στη θέση μου. Αυτό μου δίνει δύναμη να προσπαθώ για το καλύτερο μαζί με τη Μυρτώ μου...

Αρκετό θα ήταν αν την έβλεπα να καλυτερεύει μέρα με την ημέρα. Ασφαλώς και την έχω αφιερώσει τη ζωή μου. Δεν το συζητώ αυτό. Αλλά δεν μπορώ να τα πετύχω όλα. Ανωτέρα βία, αν θέλετε. Δεν περνάνε όλα από το χέρι μου.

Περνάνε μόνο από το χέρι του Θεού. Κάποια πράγματα είναι μοίρα. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να προβλέψουμε. Από τη στιγμή που ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω προσπαθώ μόνο για το μέλλον και για ό,τι μπορώ να αλλάξω σε αυτό. Ο αγώνας ποτέ δεν σταματάει.

Χρειάζεται κουράγιο, υπομονή και αγάπη για να προχωράμε μπροστά. Γιατί δεν μπορούμε να κοιτάμε στο παρελθόν, αυτό έχει τελειώσει.

Μαίρη Κοτρώτσου: «Το νoιάξιμο, ο πόνος, η αγωνία για τη Μυρτώ είναι κάτι που πάντα θα υπάρχει»