Yusra Mardini: Η Σύρια κολυμβήτρια που πρώτα έσωσε 20 πρόσφυγες και ύστερα πήγε στους Ολυμπιακούς

Η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένας από τους πιο δύσκολους άθλους στον κόσμο του αθλητισμού. Για τους πρόσφυγες αθλητές, το ταξίδι προς τα εκεί είναι ακόμη πιο δύσκολο. Αφού εγκατέλειψε την εμπόλεμη Συρία, η κολυμβήτρια Yusra Mardini αψήφησε τις πιθανότητες και αγωνίστηκε τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 όσο και του 2020.

Η εμπνευσμένη ιστορία της καταγράφηκε στο ντοκιμαντέρ του Netflix «The Swimmers» του 2022. Αφού κρέμασε το σκουφάκι της κολύμβησης, η Mardini, 26 ετών, έχει αφιερώσει τη ζωή της στο να βοηθάει άλλους πρόσφυγες Ολυμπιονίκες ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).

Sifan Hassan: Η ιστορία της δρομέα που βρέθηκε από το άσυλο στους Ολυμπιακούς Αγώνες χαρίζει ελπίδα

Αυτή τη φορά, ωστόσο, η 26χρονη, η οποία ήταν ένα από τα αστέρια της πρώτης Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων στο Ρίο 2016, θα ζήσει τους τρίτους της Αγώνες ως δημοσιογράφος εκπομπής για το Discovery, καλύπτοντας μεταξύ άλλων την πρώην ομάδα της.

«Προτιμώ να παίρνω συνεντεύξεις από το να μου παίρνουν συνέντευξη, γιατί μερικές φορές το να μιλάω συνέχεια μπορεί να είναι κουραστικό, αλλά δεν με πειράζουν και τα δύο», δήλωσε η ίδια στο Olympics.com.

«Είναι πολύ συγκλονιστικό να επιστρέφω και να βλέπω την ομάδα. Κάποιους από τους αθλητές τους γνωρίζω, κάποιους από τους αθλητές μόλις τους γνώρισα. Είναι πάντα τόσο υπέροχο να βλέπεις πώς η Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων φέρνει όλους μαζί από όλο τον κόσμο», συνέχισε.

Παραδέχτηκε ότι έχει ανάμεικτα συναισθήματα για την επιστροφή της στην ομάδα με αυτόν τον διαφορετικό ρόλο: «Με κάνει τόσο χαρούμενη που η ομάδα, ξέρετε, γνωρίζεται μεταξύ της και γίνεται μέρος της οικογένειας της άλλης, γιατί αυτό είναι για μένα. Και φυσικά, από την άλλη πλευρά, το να είσαι αθλητής ή αθλητής που έχει αποσυρθεί είναι τόσο συναισθηματικό για μένα. Θέλω πραγματικά να αγωνίζομαι. Θέλω να είμαι εκεί. Αλλά νιώθω πολύ τυχερή που είμαι κοντά στην ομάδα και που είμαι δημοσιογράφος».

Η πρόοδος της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) από το Ρίο 2016 έως το Παρίσι 2024

Η Yusra Mardini ήταν μέλος μιας ομάδας 10 αθλητών που ανακοινώθηκε λίγο πριν από το Ρίο 2016. Στο Τόκιο 2020 η ομάδα τους αυξήθηκε σε 29 μέλη και στο Παρίσι σε 37.

«Η πρόοδος είναι ειλικρινά απίστευτη», σημείωσε η ίδια. «Το δυσάρεστο γεγονός είναι ότι ο αριθμός των εκτοπισμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο απλώς αυξάνεται. Και τα τελευταία δέκα χρόνια, από 65 εκατομμύρια εκτοπισμένους έφτασαν τα 120 εκατομμύρια, γι' αυτό και αυτή η ομάδα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ».

Η πρώην κολυμβήτρια έχει γίνει μάρτυρας πολλών αλλαγών από πρώτο χέρι τα τελευταία οκτώ χρόνια.

«Είδα την πρόοδο, ξέρετε, να μπαίνουν νέοι άνθρωποι στην ομάδα. Υπάρχει ένας γιατρός, υπάρχει ένας φυσιοθεραπευτής. Υπάρχουν τα πάντα, όπως και σε κάθε άλλη ομάδα. Αλλά αυτή η ομάδα είναι τόσο μοναδική και ξεχωριστή με τον δικό της τρόπο. Και είναι απλά απίστευτο να βλέπεις τι κάνουν μαζί η ΔΟΕ και οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές σε όλο τον κόσμο».

Zhiying Zeng: Η 58χρονη που συμμετείχε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς είναι μάθημα ζωής

Από τη Συρία στους Ολυμπιακούς

Πριν δύο μέρες, η Yusra Mardini δημοσίευσε μία φωτογραφία από την παιδική της ηλικία, προκαλώντας συγκίνηση για όσα έχει ήδη καταφέρει.

«Δεν έχω μοιραστεί ποτέ μια φωτογραφία μου ως παιδί, επειδή έχασα τα πάντα όταν το σπίτι μας καταστράφηκε στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων των παιδικών μας φωτογραφιών. Αυτή τη φωτογραφία μου έστειλε πριν από λίγες ημέρες η μητέρα μου, προφανώς τη βρήκε η θεία μου που βρίσκεται ακόμα στη Συρία. Εμείς ως άνθρωποι σπάνια μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε τα όνειρά μας στην ηλικία των 18 ετών, αλλά εγώ το έκανα. Mε συγκινεί αλλά και με κάνει υπερήφανη το γεγονός ότι αυτό το μικρό κορίτσι είχε και εξακολουθεί να έχει τόσο πολύ θάρρος, ελπίδα και ανθεκτικότητα. Τα DMs μου είναι γεμάτα από τα πιο ευγενικά, πιο θερμά μηνύματα που ζεσταίνουν την καρδιά. Σας ευχαριστώ όλους που πιστεύατε σε μένα σε κάθε βήμα της διαδρομής. Κάθε φορά που διαβάζω τα μηνύματά σας γεμίζω χαρά και κίνητρο για να κάνω ακόμα περισσότερα αυτή είναι μόνο η αρχή!»

Η ιστορία της Yusra Mardini αποτελεί μια υπενθύμιση ότι όσες φορές κι αν πέσουμε μπορούμε να σηκωθούμε.

Η Yusra πήγαινε σχολείο, κολυμπούσε με τα χρώματα της εθνικής ομάδας της Συρίας και ονειρευόταν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η φυσιολογική της ζωή διακόπηκε βίαια όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη χώρα της. Όταν μια βόμβα έπεσε στην πισίνα που κολυμπούσε. Όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι της στην Νταράγια, ένα προάστιο της Δαμασκού.

Και από τις πισίνες της Συρίας έφτασε να κολυμπά στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, παλεύοντας για τη ζωή της, μαζί με την αδερφή της.

Κατάφερε να φτάσει στις ακτές της Μυτιλήνης, αλλά η ταλαιπωρία της δεν σταμάτησε εκεί. Οι δυο τους χρειάστηκε να περπατήσουν ένα μεγάλο μέρος της Κεντρικής Ευρώπης, να κρυφτούν σε χωράφια, να περάσουν αγκαθωτά συρματοπλέγματα, να αντιμετωπίσουν τους αδίστακτους διακινητές και τους Ούγγρους συνοριοφύλακες και να περνούν από τη μια χώρα στην άλλη.

Κι ύστερα από την Οδύσσεια που πέρασε, η Yusra κατάφερε να φτάσει στο Βερολίνο και να επιστρέψει στις αγαπημένες της πισίνες!