Το πώς θα πενθήσει η Τούνη και η Χρηστίδου δεν είναι θέμα που θα λύσουν οι haters με τα σχόλια τους

Πόσο χολή μπορεί να χωρέσει ένα σχόλιο στο Instagram; Απορώ καθημερινά αλλά καθημερινά διαψεύδομαι. Η ανθρωποφαγία δεν είναι τωρινό πρόβλημα στα social media και έχει φτάσει πια να μην μας εκπλήσσει.

Αυτό που σίγουρα μας ξαφνιάζει δυσάρεστα είναι το φαρμάκι που μπορεί να στάξει κάποιος, ακόμα και κόντρα σε έναν celebrity, την στιγμή πόνου του άλλου.

Χάσαμε την συναίσθηση μας; Χάσαμε την ανθρωπιά μας; Μάλλον ναι.

Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι κάνουν τόσο σκληρή κριτική σε γυναίκες όπως η Σίσσυ Χρηστίδου ή η Ιωάννα Τούνη, γυναίκες που πρόσφατα έχασαν την μητέρα τους.

Πρώτα ήρθε το σχόλιο σε πρόσφατη ανάρτηση της Χρηστίδου από το Ντουμπάι. Η Σίσσυ μετά από δύο χρόνια, ταξίδεψε οικογενειακά στο Ντουμπάι με τους γιους της, αυτό το πρώτο Πάσχα χωρίς τη μαμά της Μίνα κι έκανε ένα ταξίδι που της ζητούσε πολύ ο γιος της Φίλιππος, όπως αποκάλυψε η παρουσιάστρια στο post αυτό που προκάλεσε μια σειρά από σχόλια.

Ειδικά όμως, το να γράφεις σε μια μάνα που χαμογελά κρατώντας τα παιδιά της στην αγκαλιά της στη διάρκεια ενός ταξιδιού το απαράδεκτο «Έτσι πενθείς εσύ», το λες και άκαρδο.

Η Χρηστίδου βρήκε το μεγαλείο ψυχής να απαντήσει λιτά:

«Θλίβομαι με το σχόλιο αλλά σας συγχωρώ», εμείς μπορούμε όμως να συγχωρέσουμε τέτοια σχόλια; Υπήρξαν και άλλοι που ξεπέρασαν το πένθος της Χρηστίδου και έπαθαν εμμονή με το ότι ο γιος της Σίσσυς ζητούσε το ταξίδι αυτό, οπότε αποφάσισαν να τα βάλουν με την παρουσιάστρια που «κακομαθαίνει» το παιδί της όπως είπαν από τόσο μικρή ηλικία.

Χωρίς να θέλω να φανώ περίεργη, πώς ακριβώς θα έπρεπε να δηλώσει το πένθος της η Σίσσυ; Κλεισμένη στο σπίτι το Πάσχα αυτό με δύο παιδιά; Κλαίγοντας και φορώντας μαύρα και οπάκ μαύρο καλσόν; Υπήρξε κανένας από τους ανθρώπους αυτούς που τόσο εύκολα σχολιάζουν στο πλευρό της Χρηστίδου σε εκείνο το δωμάτιο στη Στοργή στη Θεσσαλονίκη; Ήταν εύκολο να κάνει το Αθήνα- Θεσσαλονίκη, Παγκράτι – Κολιάτσου η Χρηστίδου όλους αυτούς τους μήνες; Ξέρει κανείς πόσες στιγμές θυσίασε με τους γιους της για να τρέξει στο προσκέφαλο της μαμάς της; Κι επιτέλους, δεν δικαιούται η ίδια και τα παιδιά της ένα διάλειμμα μετά από έναν χρόνο δύσκολο από κάθε άποψη;

Μετά ήρθε η δίκη και καταδίκη της Τούνη; Γιατί πήγε στον Επιτάφιο ενώ πενθεί, γιατί χαμογέλασε, γιατί δεν φοράει μαύρα; Μήπως η Ιωάννα είπε τη μεγαλύτερη αλήθεια; Μήπως έχουμε δικαίωμα να ζούμε και να πενθούμε όπως ακριβώς θέλουμε;

«Μετά την κηδεία της μαμάς μου που έγινε στις Σέρρες ήμουνα με τον Δημήτρη στην Αθήνα και μην έχοντας συγγενείς στην Αθήνα και οι δύο πήγαμε στο πατρικό ενός φίλου του Δημήτρη αυθημερόν στη Ναύπακτο για την περιφορά του Επιταφίου. Τα σχόλια ήταν λες και πήγα στα μπουζούκια και χόρευα πάνω στα τραπέζια. Για να λήξει αυτό το θέμα εδώ. Έχω το δικαίωμα και σε πένθος να βγω με τον σύντροφό μου και να πάω στον Επιτάφιο ή όπου αλλού θέλω. Δεν θα κάτσω άλλο να φορέσω μαύρα ρούχα, ούτε συνέχεια να κλαίω, ούτε να κάνω κάτι άλλο από τα θλιβερά πράγματα που σκέφτεστε γιατί μισείτε τους άλλους», είπε χαρακτηριστικά η Τούνη με δάκρυα στα μάτια για να καταλήξει στη μεγαλύτερη αλήθεια που έχει ειπωθεί για το πένθος και τους ανθρώπους μας που φεύγουν:

«Δεν ξέρω πως κρίνετε εσείς τι πρέπει να κάνω τώρα. Εγώ είμαι σίγουρη ότι η μαμά μου με βλέπει και θα ήθελε να με βλέπει απλά να χαμογελώ».