Η Αμάντα Γεωργιάδη έκανε το κοινό της Eurovision να λικνίζεται στο ρυθμό του «Die Together»

Με μια λευκή δημιουργία Celia Kritharioti και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Φωκά Ευαγγελινού, η εκπρόσωπος της Ελλάδας μόλις εμφανίστηκε στον ‘Α ημιτελικό της Eurovision, στην 15^η θέση και έκανε όλη την Ευρώπη να υποκλιθεί στην αιθέρια φωνή της. Ο Γιάννης Μουρίκης έκανε τον σχεδιασμό του σκηνικού, ενώ η επιμέλεια της εικόνας στον φωτισμό ανήκε σε μία ομάδα visual artists από την Ουκρανία, με επικεφαλής τον Nicholas Chobb. Tα μαλλιά και το μακιγιάζ της επιμελήθηκε ο Σπύρος Σαμοϊλης.

Μέσα από μπλε και λευκά φώτα η Aμάντα μάγεψε το κοινό και μας έκανε να τραγουδάμε όλους μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασής μας «σ’αγαπώ, πες μου ότι με αγαπάς και εσύ, αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βγούμε από την κόλαση που έχουμε μπει». Ευτυχώς δεν πραγματοποιήθηκε ο πιο μεγάλος της φόβος που ήταν να μην πατήσει το φόρεμά της πάνω στη σκηνή έτσι όπως κάνει βήματα προς τα πίσω. Η χώρα μας θεωρείται φαβορί μαζί την Ουκρανία, τη Ολλανδία, την Πορτογαλία, τη Νορβηγία, την Πορτογαλία και την Αρμενία και δεν μένει παρά να δούμε την τελική κατάταξη για να επιβεβαιώσουμε και επίσημα την πρόκρισή μας στον μεγάλο τελικό που είναι το Σάββατο.

Δες την εμφάνιση της Ελλάδας

Mετά από το τραγούδι της Λετονίας που σε προέτρεπε «να φας τη σαλάτα σου» σε μια εμφάνιση-οικολογικό παραλήρημα, τη Λιθουανία που έστειλε πρώτη φορά τραγούδι στη γλώσσα της από το 1999, την μπαλάντα της Ελβετίας για τα «αγόρια που κλαίνε» και την Κροατία με τις slow «ένοχες απολαύσεις της», η Αμάντα ήρθε και άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές μας με την ερμηνεία της. Το τραγούδι, άλλωστε, το έγραψε μετά από έναν χωρισμό της και o τίτλος του ήταν μία δραματική επίκληση στο συναίσθημα που έπιασε τον στόχο του γιατί σήμερα είπαμε όλοι πως «άξιζε να πεθάνεις γι' αυτό».

Την Πέμπτη διαγωνίζεται και η Κύπρος με την Ανδρομάχη που θα φοράει μία εντυπωσιακή δημιουργία του Στέλιου Κουδουνάρη και περιμένουμε με αγωνία και τη δική της εμφάνιση για να πανηγυρίζουμε διπλά το Σάββατο!

Διάβασε επίσης: Γιατί αγαπάμε το κιτς στη Eurovision