Το Rockwood σπίτι του Στέλιου Ρόκκου είναι σμαράγδι και ρουμπίνι (+με έπιπλα που φτιάχνει ο ίδιος)

Ο Στέλιος Ρόκκος έγινε «Ήφαιστος» στο νησί του Ηφαίστου

Ο Στέλιος Ρόκκος έχει εδώ και χρόνια κάνει αποκέντρωση, για να βρει το δικό του «κέντρο» και τα κατάφερε.

Έφυγε από την Αθήνα, αλλά όχι για να εξερευνήσει το άγνωστο και να γνωρίσει μέρη νέα. Έφυγε για να γυρίσει στα μέρη τα γνώριμα, τα οικεία, τα ανεμοδαρμένα από ανέμους αγάπης και στοργής.

Για το ταξίδι μου στη Λήμνο έχω να πω πως (εύκολα) θα «έμενα εδώ να μη μου λείψει τίποτα»

Όπως θα μας πουν όλοι όσοι έχουν καταγωγή από τη Λήμνο (και μπορώ τώρα πια να επιβεβαιώσω) το μέρος αυτό είναι μια ευλογία. Ζεστό και ήρεμο σαν τα λιμνάζοντα νερά, άγριο και αδάμαστο σαν τα βράχια των απόκρημνων θαλασσών του.

Όταν δόθηκε η αφορμή να βρεθώ στη φετινή συναυλία του Στέλιου Ρόκκου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, σκέφτηκα ότι εκεί θα μπορούσα να τον απολαύσω στο έπακρο. Και αυτό διότι εκεί είναι το 101% του ανόθευτου εαυτού του, νιώθοντας ελεύθερος και «ασφαλής». Έτσι και έγινε και μια ωραία πρωία προσγειώθηκα στο Νησί των Αμαζόνων (ναι, αυτό είναι σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία), για να δω τί ήταν αυτό που ώθησε τον τραγουδιστή σε αυτή την αποκέντρωση.

Στο σημείο αυτό να πω ότι η- σχεδόν εγγενής- σχέση αγάπης που έχω με τη γλωσσολογία και τα μαθηματικά μού επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά αυτό το παιχνίδι της μοίρας. Το επίθετό του είναι Ρόκκος, η προσωπικότητά του είναι ροκ και «rock» στα αγγλικά θα πει πέτρες και βράχια. Αυτά δηλαδή που βρίσκουμε παντού στη Λήμνο, τον τόπο καταγωγής του. Ε, δεν μιλάμε για συμπτώσεις.

Η συναυλία λοιπόν έγινε το Σάββατο 20 Αυγούστου 2022 στο λιμάνι του Μούδρου, υπό το «Αυγουστιάτικο Φεγγάρι», ο χώρος ήταν κατάμεστος και για ακόμη μια φορά ερωτεύτηκαν και όσοι δεν ήταν ερωτευμένοι, ακούγοντας τη μελωδική φωνή του. Όσοι ήταν ήδη ερωτευμένοι, ερωτεύτηκαν ξανά και οι αμετανόητα ρομαντικοί άφησαν εκεί το τελευταίο λιθαράκι του ρομαντισμού τους.

Ενώ λοιπόν πολλοί επιστρέψαμε στην Αθήνα την επόμενη ημέρα, εκείνος «Έμεινε εκεί». Εκεί με τη γυναίκα του, Ελένη (Λελέ) Γκόφα και τις άλλες ανεπανάληπτές του αγάπες, την ξυλουργική και την ξυλογλυπτική. Όλοι ξέρουμε πως αν έχεις καλλιτεχνικές ανησυχίες, δεν μπορεί να σε μαγέψει» αποκλειστικά μία τέχνη.

Ο Στέλιος Ρόκκος δεν είναι ένας απλά ακόμη που καταπιάνεται με τις κατασκευές

Ο γνωστός καλλιτέχνης είναι κυριολεκτικά «σμαράγδι και ρουμπίνι» στον τομέα αυτό, κάτι που αποδεικνύει και το ίδιο του το σπίτι. Πρόκειται επί της ουσίας για έναν παράδεισο του ξύλου, απομονωμένο από οχλήσεις, παρεμβατικούς απρόσκλητους «εχθρούς» και πολλή φασαρία.

«Μένω σε μια παραλία που έχει μόνο ένα σπίτι, το δικό μου. Το έχτισα εκεί για να έχω την ησυχία μου..Zoύσα στα κόκκινα! Ακόμα ζω στα κόκκινα, βασικά! Απλώς φροντίζω πλέον να υπάρχουν λίγα και καλά πράγματα στην καθημερινότητά μου. Το ένα είναι η μουσική και το άλλο η ζωή στη Λήμνο, όπου έχω κάποιες μεγάλες μου αγάπες εκεί. Από τους παιδικούς μου φίλους και την ομορφιά του νησιού μέχρι το ότι μυρίζω ακόμη τη μάνα μου που ζει στο διπλανό χωριό. Έχω και το φουσκωτό, που, όταν μου τη δώσει, το παίρνω και πάω για ψάρεμα. Αλλά και το εργαστήρι που φτιάχνω διάφορες ξύλινες κατασκευές. Με τη γυναίκα μου έχουμε περάσει πλέον σε ένα άλλο βιοτικό επίπεδο. Τρώμε πιο υγιεινά, ζούμε πιο ήσυχα, όλα μου κάνουν ωραία εκεί. Πίστεψέ με, αν συνέχιζα να μένω εδώ, θα ήμουν μαραζωμένος. Και τώρα θα τσακωνόμασταν, δεν θα τα λέγαμε», έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξή στο περιοδικό People.

«Για δέκα χρόνια δούλευα επτά μέρες την εβδομάδα στην Αθήνα και υπέφερα γιατί δεν μπορούσα να είμαι εκεί. Το μυαλό μου ήταν συνεχώς στη Λήμνο. Βέβαια ως πιτσιρικάς είχα έννοια πώς θα φύγω. Όλοι οι πιτσιρικάδες που ζουν στην επαρχία, και ειδικά σε νησί, νιώθουν εγκλωβισμένοι. Κι εγώ το ένιωθα έντονα αυτό. Έβλεπα τα καράβια να φεύγουν και έλεγα "Να ’μουν κι εγώ μέσα". Τότε δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση. Η μέρα μας ήταν να παίξουμε μπάλα. Και ξανά μπάλα. Κάποια στιγμή "μπάλιασε" το στόμα μας».

Οι φίλοι του, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, μιλούν για το ταλέντο του Στέλιου Ρόκκου ισχυριζόμενοι πως μπορεί με ένα κομμάτι ξύλου να κάνει θαύματα, μένοντας κλεισμένος για ώρες στο εργαστήριό του. Όλες αυτές οι ώρες έπιασαν τόπο: Αντικρίζοντας το σπίτι του ήξερα ότι είναι από τα ωραιότερα που έχω δει.

Τα μοναδικά χειροποίητα έπιπλα φτιαγμένα με περισσή δεξιοτεχνία, ο εντυπωσιακός καθρέφτης με ξύλινο περίβλημα στο σαλόνι, η ξύλινη κουζίνα, το πέτρινο τζάκι συνθέτουν έναν χώρο με μοναδική αύρα που σε «κρατάει» και σου ξυπνά μια εσωτερική ανεξήγητη άρνηση να απομακρυνθείς.

Αν όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα στο σπίτι είναι μαγικά, αυτά που συμβαίνουν στη βεράντα ξεπερνούν κάθε φαντασία: Η θέα απαράμιλλη, βγαλμένη από ταινία που εξυμνεί τη φύση ή μάλλον καλύτερα από ποίημα που εξυμνεί τη φύση.

Δυστυχώς, πολλές φορές οι ταινίες κρίνονται λίγο κατώτερες των περιστάσεων και, ναι, οποιαδήποτε σκηνοθετική προσέγγιση της θέας αυτής θα αδικούσε την πραγματικότητα. Αντίθετα, ένα ποίημα του Ελύτη, θα ήταν πολύ αντιπροσωπευτικότερο.

Το δεύτερο σπίτι του είναι φυσικά το εργαστήριό του, εκεί όπου ξεκινούν όλα

Πάνε περίπου δέκα χρόνια από τότε που άρχισε συστηματικά να δημιουργεί ξύλινα έπιπλα και γλυπτά. Πάντα με έντονο το προσωπικό στοιχείο και χαρακτηριστική κομψότητα, τα έργα του διέπονται από χαρακτηριστική αισθητική ταυτότητα, κατασκευαστική αρτιότητα και φυσικά ποιότητα.

«Στη Λήμνο έχω μεγαλώσει. Η μητέρα μου, οι παιδικοί μου φίλοι και γενικά οι ωραιότερες στιγμές που με έχουν συντροφεύσει στη ζωή μου συνδέονται με το νησί. Γεννήθηκα στο Κοντοπούλι και μεγάλωσα στο αδερφάτο χωριό Καλλιόπη δίπλα στην παραλία Κέρος. Eδώ και δέκα χρόνια, που μένω στο νησί, η ζωή μου είναι πολύ δημιουργική, τον χειμώνα αφιερώνω όλο τον χρόνο μου στα γλυπτά από ξύλο και ετοιμάζομαι για την έκθεση του καλοκαιριού, την άνοιξη είμαι πάντα μέσα στο στούντιο για τη μουσική μου. Έχω και την άλλη μου αγάπη, τη θάλασσα και το ψάρεμα, και φυσικά τις συναυλίες μου που μαζεύεται όλο το νησί. Φέτος ειδικά περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία, στις 20 Αυγούστου, το μεγαλύτερο πάρτι στον Μούδρο, το ραντεβού μας που λόγω πανδημίας άργησε πολύ», θα πει χαρακτηριστικά ο ίδιος στην Athensvoice.gr

01

09

Στο «Πρωινό», ζωντανά μέσα από το εργαστήριό του είχε πει μιλώντας για την αγαπημένη του πρώτη ύλη, το ξύλο: «Το ξύλο είναι ένα υλικό εκπληκτικό, που είναι από μόνο του έργο τέχνης. Ασχολήθηκα πάρα πολύ σοβαρά με αυτό το πράγμα τα τελευταία χρόνια. Γράφτηκα σε σχολές, πήγα σε σεμινάρια, εκθέσεις».

Πολλές φορές, οι καλλιτέχνες μπορεί να παρεξηγηθούν και να μην τους πάρουμε τόσο στα σοβαρά. Όχι φυσικά υποτιμώντας τη φερεγγυότητά τους, αλλά απλά αντιλαμβανόμενοι ότι η καλλιτεχνία τους φέρνει μαζί μερικά ακόμη χαρακτηριστικά: Ανεμελιά, αυθορμητισμό, δημιουργικό παρορμητισμό. Εύκολα ενθουσιάζονται, «πορώνονται» και δίνονται σε κάτι και εξίσου εύκολα το εγκαταλείπουν αν αντιληφθούν ότι είναι πιο πεζό από όσο ήλπιζαν. Πόσο πιο πεζό όμως μπορεί να είναι κάτι από το ίδιο το ξύλο; Και όμως ο Στέλιος Ρόκκος ήταν 100% σοβαρός όταν ξεκινούσε το δικό του εργαστήριο ξυλογλυπτικής και εξακολουθεί να ασχολείται με αυτό κάθε μέρα, με το ίδιο άσβεστο μεράκι.

Rockwood by Stelios Rokkos λοιπόν και η δημιουργικότητα δεν συμμαζεύεται.

Εκτός από το να διατηρεί το προσωπικό του εργαστήριο και να παρακολουθεί εντατικά σχετικά σεμινάρια, ο Στέλιος Ρόκκος παίρνει μέρος και σε εκθέσεις. Για πρώτη φορά, έργα του εξετέθησαν στο διεθνούς φήμης venue «Principote» στον Πάνορμο, στη Μύκονο.

Τίτλος της συλλογής του η ονομασία του μέρους που δημιουργεί κάθε κομμάτι της. Keros, όπως η παραλία που είναι χτισμένο το σπίτι του στη Λήμνο.

Έκτοτε, έργα του εξετέθησαν και σε άλλες εκδηλώσεις, όπως η ΔΕΘ-HELEXPO και η γκαλερί S/D, στην οποία παρουσιάστηκε το ξυλόγλυπτο έργο του τον Νοέμβριο του 2021.