To συγκινητικό αντίο του Χρήστου Ζαμπούνη στον ανιψιό του που «χάθηκε» στα Τέμπη
Συγκλονίζει ο συγγραφέας για τον ανιψιό του στα Τέμπη : «Πάει, εξαϋλώθηκε».
Με ένα πολύ συγκινητικό κείμενο αποχαιρέτισε για πάντα τον ανιψιό του ο συγγραφέας, Χρήστος Ζαμπούνης. Ο Σωτήρης Καραγεωργίου ήταν ένας από τους άτυχους επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε με εμπορικό τρένο στα Τέμπη το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου.
Ο αδικοχαμένος ταξιδιώτης βρέθηκε το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας στην Αθήνα, για να δει την κοπέλα του και σκόπευε να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη το απόγευμα της Δευτέρας (27/02) ωστόσο ζήτησε σαν χάρη από τον πατέρα του να καθίσει μία μέρα ακόμη.
Η απόφασή του επενέβη μοιραία, αφού βρέθηκε μαζί με έναν φίλο του στο φονικό τρένο το οποίο συγκρούστηκε με εμπορική αμαξοστοιχία στην κοιλάδα των Τεμπών, βυθίζοντας τη χώρα σε πένθος.
Τέμπη: «Ο άνθρωπος που σώζεται από κάτι τέτοιο, το παίρνει μαζί του σε όλη τη ζωή του»
Το συγκινητικό τελευταίο αντίο του Χρήστου Ζαμπούνη στον ανιψιό του
O Χρήστος Ζαμπούνης ένιωσε την ανάγκη να γράψει ένα μακροσκελές κείμενο στην ιστοσελίδα mancodestyle.com για να αποχαιρετήσει τον ανιψιό του που είχε τραγικό τέλος.
«Θυμάσαι που με ρωτούσες τις προάλλες, τι κάνει ο ανιψιός σου ο Παοκτσής; Πάει Χρήστο. Εξαϋλώθηκε. Είχαν πάει στην Αθήνα με τον φίλο του τον Αρειανό να δουν τις κοπέλες τους. Την Καθαρά Δευτέρα με πήρε για να με ρωτήσει εάν μπορούσε να μείνει μία ημέρα ακόμη. ‘Φυσικά, γιε μου’, του είπα, "αλλά την Τετάρτη σε περιμένω στην δουλειά”. Ήταν τόσο χαρούμενος”. Παύσις. "Συλλυπητήρια εξάδελφε”. Παύσις. "Οι αλήτες!” Παύσις. Δεν πειράζει. Ο Θεός μού έδωσε πολλά παιδιά και μου πήρε ένα. Έως την προηγουμένη Τρίτη, ουδείς εκ της οικογενείας μας είχε "χαθεί” από βίαιο θάνατο. Η λέξις "χαθεί” –φευ! – δεν χρησιμοποιείται τυχαίως. Η σορός του ανιψιού μου δεν ανευρέθη και έπρεπε ο πρώτος μου εξάδελφος να μεταβεί στην Λάρισα, για να υποβληθεί σε τεστ D.N.A., ούτως ώστε να ταυτοποιηθεί μέλος του σώματος του υιού του, το οποίο σώμα, από ό,τι φαίνεται, είχε απανθρακωθεί», έγραψε ο Χρήστος Ζαμπούνης.
Ο 62χρονος τόνισε πως αυτή είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για την οικογένειά του, καθώς κανείς μέχρι τώρα δεν έχει χαθεί με τόσο βίαιο θάνατο.
Λίγο αργότερα ο συγγραφέας περιέγραψε τον αδικοχαμένο ανιψιό του κάνοντας λόγο για ένα παιδί γεμάτο ενέργεια και αγάπη για τη ζωή. «Ένα παιδί ευχάριστο, ανιδιοτελές, ενθουσιώδες, που έδινε και έπαιρνε πολλή αγάπη. Ένας νέος που αντιπροσώπευε την Ελλάδα του μέλλοντος, την Ελλάδα της ενότητος, διότι πόσοι φανατικοί οπαδοί του δικέφαλου αετού έχουν επιστήθιο φίλο οπαδό του Άρεως;».
Ποιος είναι ο Χρήστος Ζαμπούνης
Ο Χρήστος Ζαμπούνης είναι γνωστός Έλληνας συγγραφέας, δημοσιογράφος και εκδότης. Γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1960 στη Θεσσαλονίκη. Γονείς του είναι ο Κωνσταντίνος Ζαμπούνης και η Ευτέρπη Ζαμπούνη-Καραγεωργίου.
Από το 1980 έως το 1993 εργάστηκε ως ξεναγός. Το 1986 ξεκίνησε να αρθρογραφεί ως ανταποκριτής ελληνικών περιοδικών στη Γαλλία, όπως «Τα Πρόσωπα», «ΈΝΑ», «Γυναίκα», «Κλικ», «Ταχυδρόμος», «Εικόνες». Στη συνέχεια υπήρξε ανταποκριτής της Γραμμής Α.Ε. και του «Ελεύθερου Τύπου» στο Παρίσι.
Το 1991 ξεκίνησε η συνεργασία του με γαλλικά έντυπα όπως τα "Point de Vue”, “Figaro Magazine” και “Paris Match”. Επίσης συνεργάστηκε με φωτοειδησεογραφικά πρακτορεία όπως το “Gamma Press”, “Sigma Press” και το “GLMR”. Έπειτα από 15 χρόνια παραμονής στη Γαλλία, επέστρεψε το 1999 στην Ελλάδα και για δύο περίπου χρόνια ανέλαβε την συμπαρουσίαση της εκπομπής “PRIVE” με την Έλενα Κατρίτση στο τηλεοπτικό κανάλι Mega Channel.
Το 1997 ίδρυσε σε συνεργασία με την αδερφή του, Αυγή Ζαμπούνη, τον εκδοτικό οίκο «Φερενίκη», ο οποίος έχει εκδώσει πάνω από 150 τίτλους, 100 συγγραφέων. Το 2000 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού “Life & Style” έως το 2010. Από το 2005 έως το 2010 διετέλεσε σύμβουλος εκδόσεως του “Hello”, ενώ από το 2005 έως το 2012 αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Από το 2012 έως το 2016 αρθρογραφούσε στα «Παραπολιτικά» και τη «Freddo». Το 2017 είχε καθημερινή στήλη στην εφημερίδα «Εστία» και από το 2018 έχει εβδομαδιαία συνεργασία με την ''Βραδυνή της Κυριακής'' και μηνιαία συνεργασία με το περιοδικό ''Mancode'', καθώς και με τον ιστότοπο ''mancode.gr''.
Έχει συγγράψει 18 βιβλία: «Βασιλική Οικογένεια της Ελλάδος», «Πούρα Αβάνας», «Love», «Savoir Vivre», «Ο Γάμος», «Ματαιότητες», «Έλληνας Τζέντλεμαν», «Ωραίες Φράσεις», «Savoir Vivre Για Παιδιά» και το αγγλόφωνο «Watch your manners in Greece», «Ιστορίες ενός Παιδήλικα», το «Ομάδα Αιγαίου» «Το Savoir Vivre του καπνιστή...και άλλες ιστορίες ενήλικου πάθους», «Το Savoir Vivre του καλού μαθητή»με την Αλίκη Κοσμίδου, «Τάμα στη Μύκονο» και «ΠΑΟΚ αφού»,«Τάβλι: Τέχνη ή Τύχη;», το «Τάμα στην Πάτμο».
Η μάχη του Χρήστου Ζαμπούνη με τις καταχρήσεις
Ο 62χρονος είχε παραθέσει απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Ιστορίες ενός Παιδήλικα», στο οποίο περιέγραφε όλη την εμπειρία του με τα ναρκωτικά αλλά την αίσια κατάληξή της. Πρόθεσή του, όπως ο ίδιος τόνιζε στο κείμενό του είναι «να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμησιν», εφόσον εκείνος μπόρεσε να απεξαρτηθεί.
Ο Χρήστος Ζαμπούνης έχει ομολογήσει πως παραλίγο να χάσει τη ζωή του από κοκαΐνη αφού είχε φτάσει σε σημείο να κάνει καθημερινή χρήση και σε μεγάλες ποσότητες.
«Το 2013, όταν συνέγραφα το αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ιστορίες ενός Παιδήλικα», με προβλημάτισε πολύ το εάν θα αναφερόμουν στην εμπειρία μου με τα ναρκωτικά. Απεφάσισα να τη συμπεριλάβω, για έναν και μόνον λόγο. Εφ’ όσον μπόρεσα να τα σταματήσω, έστω και για έναν ναρκομανή να αποτελέσω παράδειγμα προς μίμησιν, η ωφέλεια θα είναι ευκρινής. Πρωτοείδα κοκαΐνη σε ηλικία δεκαοκτώ ετών. Κάτι γνωστοί με κάλεσαν στο σπίτι ενός άλλου γνωστού –ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε– κι εκεί έκανε την εμφάνισή του ένας ασημένιος δίσκος με μικρούς λόφους λευκής σκόνης. «Θέλεις να δοκιμάσεις;» με ρώτησε ευγενικά ο οικοδεσπότης. «Όχι ευχαριστώ», απήντησα δίχως ίχνος αμηχανίας. Η άρνησή μου ήταν εξόχως ιδεολογική. Πίστευα ακράδαντα –και το πιστεύω ακόμη– ότι τα ναρκωτικά είναι μια επαχθής εξάρτηση, που εμποδίζει τον άνθρωπο να ζήσει και να σκεφθεί καθαρά», αναφέρει στο βιβλίο του.
«Ο κύριος λόγος όμως της απεμπλοκής μου από τα ναρκωτικά ήταν ότι ξαναβρήκα την κόρη μου. Η περιπέτεια είχε διαρκέσει σχεδόν τρία χρόνια, όσο και η απώλειά της. Κάνοντας έναν απολογισμό σήμερα, θεωρώ ότι ο ηθικός κορμός, η σπονδυλική στήλη των αρχών που έλαβα από το σπίτι μου, ήσαν η προστατευτική ασπίδα κατά των ναρκωτικών».
Πηγή κεντρικής: ndp