Πώς η yoga μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή: Η Σίσσυ Φραγκιαδάκη αναλύει τη φιλοσοφία της

Της Γεωργίας Λινάρδου

Ήθελα καιρό να κάνω μια συνέντευξη μαζί της. Δε θεωρώ τη γιόγκα γυμναστική, αλλά φιλοσοφία ζωής. Και για μια κουβέντα γι' αυτό η Σίσσυ Φραγκιαδάκη θεωρώ πως είναι η πλέον κατάλληλη. Αρκεί να τη συναντήσει κάποιος και θα καταλάβει. Την τελευταία φορά που την είδα πριν από τη συνέντευξη, ήταν στην οδό Αναξαγόρα, έξω από τα γραφεία του περιοδικού Ρομάντσο -πλέον χώρος πολιτισμού- που είχε κάνει «κατάληψη» μαζί με τους μαθητές της στον πλέον υποβαθμισμένο δρόμο του κέντρου της Αθήνας. Αυτή η υπαίθρια γιόγκα down town και μάλιστα στη βροχή ήταν εντυπωσιακή. Μόνον η Σίσσυ θα μπορούσε να το κάνει αυτό, σκέφτηκα.

Η σχέση της με τη γιόγκα μπορεί να ξεκίνησε από ανάγκη, αλλά εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής. Ενα σοβαρό πρόβλημα στη μέση που την καθήλωνε για αρκετές ημέρες στο κρεββάτι και η επιθυμία της να μη μπει στο χειρουργείο, όπως της έλεγαν οι γιατροί, την οδήγησαν να κάνει μαθήματα γιόγκα για να ξεπεράσει τους πόνους. Ξεκίνησε βελονισμούς και γιόγκα. Η συνέχεια κύλησε αρμονικά.
«Δειλά δειλά έκανα τα μαθήματά μου. Βλέποντας πως ανακουφίζομαι και καθώς εμβάθυνα στην πρακτική, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά», μου περιγράφει.

Η Σίσσυ εκτός από δασκάλα hatha γιόγκα είναι μία από τις λίγες δασκάλες στη χώρα μας που διδάσκουν και aerial yoga.

-Πέρα από το σωματικό κέρδος, πνευματικά τι κερδίζει κάποιος από τη γιόγκα;

«Ολα ενεργούν θετικά. Θυμάμαι την εγκυμοσύνη μου. Εκανα δύο φορές την πρακτική μου κανονικότατα. Ημουν η πιο χαρούμενη έγκυος που υπήρχε. Γενικά, όμως, όταν πηγαίνω στο μάθημα, ό,τι κι αν έχω, ακόμη και με κλάματα να πηγαίνω, στο τέλος φεύγω χαρούμενη».

-Αυτό πώς γίνεται;

«Για δύο λόγους. Ο ένας είναι ο επιστημονικός και ο άλλος ο θεωρητικός. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι κινείται η λέμφος, ενεργοποιείται το λεμφικό μας σύστημα και φεύγουν οι τοξίνες. Ο,τι περιττό υπάρχει μέσα μας φεύγει μέσω των λεμφαδένων. Στο θεωρητικό τώρα, συμβαίνει το εξής: ό, τι πρόβλημα και αν έχεις, είναι τόση πολύ η πληροφορία που δέχεται που δεν έχεις χρόνο να σκεφθείς τίποτα δικό σου. Για παράδειγμα όταν διδάσκω σε κάποιον: βάλε το δαχτυλάκι του ποδιού σου εκεί ή στρίψε τη λεκάνη κτλ., δεν προλαβαίνει να σκεφτεί κάτι άλλο. Αδειάζει τελείως το μυαλό. Για μιάμιση ώρα ξεχνάς τι έχεις».

-Και μετά από τη μιάμιση ώρα που διαρκεί το μάθημα;

«Μα είναι η μεγαλύτερη παύση στη σκέψη που γίνεται το εικοσιτετράωρο και μη σου πω σε όλη την εβδομάδα. Το μυαλό δουλεύει συνέχεια και δε σταματά ποτέ. Η μία σκέψη γεννά την άλλη».

-Για να δει κάποιος το αποτέλεσμα από τη γιόγκα τόσο στο μυαλό, όσο και στο σώμα του, πόσο τακτικά θα πρέπει να κάνει;

«Αυτό εξαρτάται από τον ίδιον. Είναι άλλοι που τους κάνει καλό να κάνουν κάθε μέρα, ή δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Υπάρχουν και κάποιοι, όμως, που το κάνουν όταν νιώθουν την ανάγκη. Οταν μπεις στη διαδικασία ποιο είναι το δώρο της γιόγκα και γενικά της όλης φιλοσοφίας, τότε την προσαρμόζεις στην καθημερινότητά σου, ανάλογα με τις δικές σου ανάγκες. Πολλές φορές έρχονται μαθητές μου και μου λένε: μου έτυχε αυτό σήμερα, μπορούμε να αφιερώσουμε την πρακτική μας σε αυτό και όλη η ομάδα να σκεφτεί ότι θέλω να γίνω καλά σήμερα; Δηλαδή, το βλέπουν σα μια διέξοδο. Είμαστε ομάδα ψυχοθεραπείας, ομάδα γυμναστικής, είμαστε παρέα, είμαστε τα πάντα...»

-Είναι επίπονη η γιόγκα;

«Οσο επίπονη μπορεί να είναι μία οποιαδήποτε γυμναστική. Κρατάει μιάμιση ώρα. Μπορεί να ιδρώσεις, να κουραστείς, να τρέμουν οι μύες σου. Εξαρτάται με το τι επιλέγεις. Κάποιοι δάσκαλοι επιλέγουν ήπια γιόγκα με σκοπό να φτάσεις στο διαλογισμό και στο τέλος στη χαλάρωση. Εμείς συνήθως κάνουμε πιο δυναμικό μάθημα. Αλλά και αυτό εξαρτάται από τις ανάγκες των μαθητών. Κάθε φορά που πηγαίνω στο μάθημα ρωτώ: πως είμαστε σήμερα; είμαστε θυμωμένοι; Να διώξουμε το θυμό. Πονάει η μέση μας; Να κάνουμε ασκήσεις για τη μέση. Πρέπει πρώτα να είμαστε καλά έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορέσουμε να αφήσουμε λίγο το μυαλό μας να σταματήσει να σκέφτεται. Αυτός είναι ο βασικός στόχος. Η ακινησία του νου. Αυτό είναι και ο διαλογισμός».

-Τι ηλικίες συνήθως έρχονται στα μαθήματά σου;

«Ειδικά στο Social Yoga στο Ρομάντσο έχουμε από 17 μέχρι 75 ετών. Και ένας από τους λόγους για να ζηλεύουν οι υπόλοιπες δασκάλες και δάσκαλοι (γελάει) είναι ότι έχουν τύχει μαθήματα με το 70% να είναι άνδρες. Συνήθως αυτό στην Ελλάδα είναι πολύ σπάνιο. Εχει τύχει σε μάθημα να έχουμε είκοσι άνδρες και 13 γυναίκες».

Στα μαθήματα Social Yoga που γίνονται στον πολυχώρο Ρομάντσο συμβαίνει το εξής εκπληκτικό. Οι μαθητές δεν έχουν τη δέσμευση της μηνιαίας συνδρομής. Τα μαθήματα γίνονται με donation.

«Δε χρειάζεται να έχει μία συνδρομή ή να πληρώνει κάτι, αρκεί να ρίχνει κάτι στον κουμπαρά. Το Ρομάντσο μου παραχωρεί το χώρο. Εχω έναν κουμπαρά και οι μαθητές με πληρώνουν ότι θέλουν. Οτι αποφασίσει ο καθένας. Είναι σα φιλοδώρημα, δεν είναι ούτε μισθός ούτε τίποτα. Έχουμε έναν κουμπαρά, που δε βλέπει κανείς τι ρίχνει ο άλλος, οπότε τελειώνοντας το μάθημα, περνάνε και αφήνουν. Και όμως δεν είναι ότι έρχονται άνθρωποι που δεν έχουν χρήματα, έρχονται απ' όλη την Αθήνα. Ερχονται γιατί δεν έχουν καμία δέσμευση. Ξέρουν ότι είναι ένας χώρος που όλοι πηγαίνουν για να κάνουν κάτι καλό στον εαυτό τους και κανείς δεν κοιτάζει κανέναν. Κανείς δεν πρόκειται να φορέσει το σούπερ ακριβό κολλάν, κανείς δεν πρόκειται να σου πει εκεί γιατί δεν το έκανες σωστά. Είμαστε όλοι για όλους. Είναι πολύ συγκινητικό ότι οι παλαιότεροι βοηθούν τους καινούργιους. Δηλαδή αν κάποιος θέλει να σταθεί στο κεφάλι -στεκόμαστε στο κεφάλι και από το πρώτο μάθημα- υπάρχουν άλλοι πιο έμπειροι που έχουν ξεκινήσει με μένα στο social yoga που θα βοηθήσουν. Μετά το μάθημα, πολλές φορές καθόμαστε για ένα κρασί ή ένα τσάι στο χώρο του μπαρ ή βγαίνουμε όλοι μαζί ή κάνουμε dinner που ο καθένας φέρνει φαγητά και καλούμαι και τους φίλους μας. Λίγο λίγο αρχίζουν και γνωρίζονται. Οπότε υπάρχει και μία αλληλεγγύη. Ερχονται απ' όλη την Αθήνα χωρίς να έχουν ανάγκη, έρχονται άνθρωποι που έχουν την οικονομική δυνατότητα όχι μόνον να τα βγάλουν πέρα, αλλά και να πάνε σε μία πολύ καλή σχολή. Ομως, προτιμούν να έρθουν στα μαθήματα Social Yoga. Προτιμούν την επαφή με τους συμμαθητές τους. Αυτή είναι η διαφορά».

Στο πρώτο μάθημα που έκανε στο Ρομάντσο είχε μόλις δύο μαθητές. Πλέον οι μαθητές της έχουν φτάσει τα 65 άτομα!

-Η γιόγκα παρεμβαίνει και στον τρόπο σκέψης;

«Τους μαθητές που ξεκινούν αρχή αρχή δεν τους διορθώνω για πολύ καιρό γιατί τους αφήνω να αποκτήσουν μόνοι τους επίγνωση. Αν τον άλλον τον πιέσεις και τους πεις βάλε εκεί το γόνατο, δεν πρόκειται να το φτιάξει ποτέ μόνος του. Παράλληλα θα αισθανθεί και άσχημα σε σχέση με το σύνολο. Οπότε τον αφήνω να βρει μόνος του αυτό που θα τον κάνει χαρούμενο μέσα από τη γιόγκα. Η γιόγκα έχει κάτι που λέει πως προσπάθησε να χαρείς το εδώ και το τώρα. Αν περιμένεις να γίνει κάτι, δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις χαρούμενος, θα μένεις πάντα στο περίμενε... περιμένω να έρθει Παρασκευή, περιμένω να έρθουν τα Χριστούγεννα κτλ. Ετσι δεν πρόκειται να χαρείς αυτό που έχεις τώρα. Που είμαι, για παράδειγμα, με το παιδί μου και τρώμε πατατάκια και δεν κάνουμε τίποτε άλλο. Ετσι μαθαίνεις να αγαπάς και αυτούς που έχεις τώρα δίπλα σου. Και να τους εκτιμάς. Οχι αυτούς τους φανταστικούς ανθρώπους που δυνητικά θα έρθουν στη ζωή σου για να σε βγάλουν από το αδιέξοδο. Ετσι μαθαίνεις να λύνεις και τα προβλήματα. Δεν το κάνεις επειδή σου κάνει πλύση εγκεφάλου κάποιος. Απλά ξαφνικά μια μέρα ξυπνάς και νιώθεις ότι το έχεις κάνει πράξη χωρίς να σε έχει πρήξει κάποιος να το κάνεις. Γι' αυτό εμείς την πληροφορία τη δίνουμε λίγο λίγο. Τον αφήνουμε ελεύθερο στην αρχή να κάνει αυτά που βλέπει και αυτά που καταλαβαίνει μέχρι να συνειδητοποιήσει αρχικά που είναι το πόδι του και που το χέρι του. Γιατί ξεχνάμε που είναι αυτά. Να θυμηθεί τι είναι αναπνοή, να θυμηθεί να αναπνέει. Να μάθει να ακούει. Διότι σκεφτόμαστε τόσο πολύ που σταματάμε να ακούμε. Σιγά σιγά να μάθει να χαμογελάει. Πολλές φορές κλείνουμε τα μάτια και απλά χαμογελάμε, δεν κάνουμε τίποτε άλλο. Ετσι πείθεις και τον εαυτό σου ότι αξίζει».

Μου αναφέρει την περίπτωση ενός μαθητή της ο οποίος ξεκίνησε τα μαθήματα «με αρκετά σφιγμένο σώμα». Δεν είχε ξανακάνει. Ομως, δεν έχανε ποτέ πρακτική. Σιγά σιγά «μπήκε στην όλη διαδικασία του social yoga και μια μέρα έρχεται και μου λέει: ξεκίνησα να κάνω κρουστά και σ' αυτό με βοήθησε η γιόγκα διότι άρχισα να ανοίγομαι και να βλέπω τι θέλω. Βρήκε μία αγάπη μέσα από τη γιόγκα. Τα κρουστά. Τα πάει πάρα πολύ καλά και είναι σούπερ χαρούμενος».

-Από τη ηλικία μπορεί να ξεκινήσει κάποιος γιόγκα;

«Υπάρχει η baby γιόγκα που είναι γυμναστική και παιχνίδι μαζί. Είναι ειδική γιόγκα, δεν έχει διαλογισμό. Λένε, πάντως, ότι αν κάθε οκτάχρονο έκανε διαλογισμό, θα υπήρχε πάντα ειρήνη στον κόσμο. Ο Ντάνιελ (ο γιος της) το έκανε από δυόμιση ετών. Είναι ένα είδος παθητικής γιόγκα. Τον τεντώνεις, τον στρίβεις, τον πετάς, τον γυρνάς ανάποδα. Αυτό τον βοήθησε να έχει πολύ καλή επαφή με το σώμα του όταν άρχισε να περπατάει. Ηταν τρομερά προσεκτικός. Ενώ ήταν παιδί που έτρεχε, πάντα κοιτούσε που θα πατήσει το ποδαράκι του. Τον βοήθησε στη στάση του σώματος. Περπατούσε πολύ περήφανα και διατήρησε και τα ισχία του ανοιχτά. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τα παιδιά σιγά σιγά κλείνουν τα ισχία τους και αυτό τους δημιουργεί πολλά θέματα. Μετά είναι η παιδική γιόγκα που μπορεί να ξεκινήσει από 3,5 έως 4 ετών. Εχει τύχει μαμά και μπαμπάς να έχουν έρθει σε μάθημα social yoga μαζί με το παιδί τους. Οταν κουράστηκε ή βαρέθηκε, έκατσε στην άκρη με ένα βιβλίο και οι γονείς συνέχισαν την πρακτική τους».

-Και με την arial yoga πως λειτουργεί;

«Εκεί είμαι πιο φρέσκια δασκάλα, αλλά ούτως ή άλλως οι περισσότεροι είμαστε φρέσκοι δάσκαλοι γιατί ξεκίνησε πριν από 3,5 χρόνια στην Ελλάδα. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ειδικό ύφασμα με το οποίο κάνεις γυμναστική. Λειτουργεί ως βοήθημα και κάνεις ακροβατικά πάνω. Αυτό βοηθάει... επειδή έχει πολλές ανάποδες στάσεις όπου στην ουσία κρέμεσαι από το πανί, εκτός από το ότι αποφορτίζεται η σπονδυλική στήλη και ο αυχένας, οδηγεί τη λέμφο προς τους λεμφαδένες και γίνεται πολύ πιο γρήγορα η αποκατάσταση. Δηλαδή ενεργοποιείται πολύ πιο γρήγορα το λεμφικό σύστημα και γίνεται η αποτοξίνωση. Είναι ένα παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους. Είναι φανταστικό. Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να το δοκιμάσουν».

-Πως σκέφτεσαι το επόμενο σου βήμα;

«Δεν είναι ζητούμενο τα χρήματα, αλλά ένας τρόπος να βοηθήσουμε τους ανθρώπους. Θέλω να γίνει συνδυασμός πολλών πραγμάτων όπως: βελονισμός, βεντούζες, λεμφικό μασάζ, γιόγκα, για να μπορούμε να αυτοθεραπευόμαστε και να θεραπεύουμε και τα παιδιά μας. Δεν καταργούμε τους γιατρούς, απλά στα επιμέρους μπορούμε να αποφύγουμε τις αντιβιώσεις και τα περιττά. Οπότε το επόμενο βήμα να είναι κάπου, ένας χώρος, μία κίνηση, κάτι που μπορεί ο άνθρωπος να παίρνει αυτά τα εφόδια ώστε και να μπορεί να αυτοθεραπεύεται αλλά και να νιώθει χαρούμενος».

Τη Σίσσυ Φραγκιαδάκη μπορεί να τη βρει κάποιος στον Πολυχώρο Ρομάντσο στο κέντρο της Αθήνας, στο Gazibox στο Γκάζι, στο Swaha Yoga&Pilates Center στην Ακρόπολη και στο Flow στο Ψυχικό.

01

15