Η Νάντια Δρακούλα μέσα από τα βιβλία της και τη «Σούπερ Γκρανόλα» γεφύρωσε ένα χάσμα γενεών

Αντισυμβατική, δυναμική, πολυσχιδής, η Νάντια Δρακούλα είναι εκείνο το υπέροχο πλάσμα που θα επικοινωνήσεις σε ένα άλλο επίπεδο χωρίς να πεις τίποτα. Η ικανότητά της να διαβάζει και να ακούει ουσιαστικά τους ανθρώπους μέσω της σιωπής την κατατάσσει σε μία σπουδαία συγγραφέα και δεν είναι τυχαίο πως το κομμάτι που παίζει στο repeat στη ζωή της είναι ακριβώς αυτό: η σιωπή. Και όταν ξέρεις να διαβάζεις τη σιωπή, τότε έχεις πολλά να πεις αλλά και να γράψεις.

Μπορεί να την έχεις ακούσει μέσα από τη συχνότητα του Best 92,6 να αλληλοεπιδρά με το κοινό καθημερινά με ακρίβεια (αλλά και χιούμορ) μέσω του "naddrakflights". Μπορεί μέσω αυτής της ραδιοφωνικής πτήσης να είσαι πιστός ακροατής και να ταξιδεύεις μέσω της έρευνάς της σε μουσικά και νοητικά μονοπάτια με τον σχολιασμό της σε επικαιρότητα και ιστορικές βιογραφίες. Μπορεί να έχεις διαβάσει κάποιο από τα βιβλία της ή να την έχεις γνωρίσει μέσω μίας άλλης καλλιτεχνικής της ανησυχίας. Το σίγουρο είναι πως εγώ που διάβασα το τρίτο της βιβλίο το φερόμενο και ως «Σούπερ Γκρανόλα» εκδόσεις Ποταμός ήθελα να τη γνωρίσω λίγο καλύτερα. Διότι αν γνωρίσεις λίγο καλύτερα έναν συγγραφέα, τότε ναι, μπορεί να έρθεις σε επαφή με πολλές πτυχές και της δικής σου προσωπικότητας.

Αλήθεια, ποια είναι η Νάντια;

Νάντια: Με σπουδές στη Νομική, το διεθνές οικονομικό δίκαιο, τη δημοσιογραφία, το θέατρο και, ανάμεσα σε πολλά άλλα, εμπλοκή με τηλεόραση, ραδιόφωνο, παραγωγή ταινιών και ντοκιμαντέρ, συγγραφή, διδάσκετε και δημιουργική γραφή. Θα ήθελα να συντάξετε μία μικρή παράγραφο, όσες γραμμές θέλετε, ώστε να μας δείξετε πώς συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους.

Συνδέονται μέσω της παιδικής ηλικίας, όπως συνδέονται τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας. Πιτσιρίκα ερωτεύτηκα τα βιβλία, το γράψιμο, το χορό, τα ταξίδια, τη σύνδεση με τους άλλους, μέσα από τη δημιουργία. Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου και της αγάπης του για τα ταξίδια, γυρίζαμε όλη την Ελλάδα και ταξιδεύαμε στο εξωτερικό. Αυτό μου έδωσε πολλά και διαφορετικά ερεθίσματα τα οποία σχημάτισαν από νωρίς τα όνειρά μου.

Η σχέση σας με το γράψιμο ξεκίνησε από πολύ νωρίς (8-9 ετών), και το 1994 σε πολύ μικρή ηλικία, κερδίσατε βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό της UNESCO για το Έτος Οικογένειας (United Schools International). Στο βιογραφικό σας ξεχωρίζει και η διάκριση ως “Συγγραφέας του μήνα” από το Εθνικό θέατρο. Τι ρόλο παίζουν τα βραβεία και τα πτυχία στη ζωή σας; Η αναγνώριση δίνει μεγαλύτερο θάρρος σε κάποιον που θέλει να εμπλακεί, αλλά και να συνεχίσει, με τη συγγραφή;

Ο άνθρωπος χρειάζεται την αναγνώριση και την επιβράβευση για να προχωράει, από τον εαυτό του και από τους άλλους, αφού είμαστε κοινωνικά όντα. Έτσι χτίζεται η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθησή μας. Είναι κάτι που έχω καταλάβει καλά μέσα από τα μαθήματα συγγραφής που διδάσκω στα παιδιά. Οπότε θα σας απαντήσω ναι. Το να πάρω ένα διεθνές βραβείο σε μικρή ηλικία ήταν κάτι που δεν καταλάβαινα τότε την αξία του, περισσότερο οι αντιδράσεις των γύρω μου με έκαναν να καταλάβω ότι κάτι καλό είχα κάνει, οπότε ήταν μια ωραία αφετηρία. Όταν ανέβηκε το έργο μου στο Εθνικό ήταν σίγουρα μια πολύ μεγάλη χαρά και μια συνθήκη που έκανε τη δουλειά μου γνωστή σε πολύ κόσμο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη σας όταν διδάσκετε δημιουργική γραφή ή αλλιώς λέξεις σωστά τοποθετημένες σε μια εποχή που δεν ευνοείται το λεξιλόγιο;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν το αντιλαμβάνομαι σαν ευθύνη. Επιδιώκω πάντα να βγάζω τον καλύτερο εαυτό μου στη δουλειά μου και επειδή είναι μια δουλειά που κάνω χρόνια και την αγαπάω με όλη μου την καρδιά αυτό περνάει και στους μαθητές μου.

Ποια τα υλικά που συνέθεσαν την ανάγκη σας να γράψετε τη «Σούπερ Γκρανόλα»; Πόσο σημαντικό ήταν να επικοινωνήσετε και να «σερβίρετε» αυτή την ιστορία «τώρα»;

Η ιστορία αυτή γεννήθηκε, αρχικά, από τους χαρακτήρες των γιαγιάδων. Μια περίοδο της ζωής μου ζούσα στον Λυκαβηττό και καθημερινά περπατούσα πάρα πολύ σε όλη τη γύρω περιοχή. Στο Κολωνάκι, στα Εξάρχεια, στο Μετς, στο Παγκράτι, στην Ακρόπολη ζουν ακόμα Αθηναίοι παλιάς γενιάς με ιδιαίτερα αυθεντικά χαρακτηριστικά, τόσο σε στυλ όσο και νοοτροπία. Τους παρατηρούσα, τους κατέγραφα. Κρατούσα σημειώσεις για το στυλ τους, κάποιες φορές σκίτσαρα ή τράβαγα φωτογραφίες, έπιανα κουβέντα μαζί τους, μου άρεσαν οι ιδιοτροπίες τους, ο εκκεντρικός χαρακτήρας κάποιων, η σοφία και το χιούμορ κάποιων άλλων και σιγά σιγά άρχισαν να γεννιούνται οι Γκρανόλες. Αυτές οι φυσιογνωμίες πάντα μου άφηναν μια αίσθηση φινέτσας αλλά και μια μελαγχολία, μια μοναξιά. Κάπου εκεί έδεσε το γλυκό.

Έχουμε συνηθίσει οι πρωταγωνιστές σε σύγχρονα βιβλία και έργα να είναι κυρίως ήρωες νεαρής ηλικίας και δυστυχώς εδώ προκύπτει και ένα μεγάλο κεφάλαιο περί ηλικιακού ρατσισμού που άλλοτε γίνεται συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα. Τι σας έκανε να πάτε κόντρα σε αυτόν τον κανόνα και να αναδείξετε σε κεντρικά πρόσωπα τέσσερις γιαγιάδες, την Ελισσώ, την Αλκυόνη, την Πέρσα και την Ουρανία;

Αυτό να σας πω είναι ένα μεγάλο θέμα συζήτησης που έχω και με εκδότες και είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω. Το πρώτο μου παιδικό μυθιστόρημα, το Κάμπινγκ είχε πράγματι χαρακτήρες κυρίως παιδιά, όμως η πιο πετυχημένη φιγούρα των αναγνωστών μου ήταν η γιαγιά Ουρανία η οποία πρωταγωνιστεί και στη Σούπερ Γκρανόλα. Δεν νιώθω ότι για να μιλήσεις στη γλώσσα των παιδιών ή των νέων πρέπει να χρησιμοποιήσεις ήρωες που θα καθρεφτίζονται οι αναγνώστες πάνω τους. Εγώ στα δέκα μου είχα τεράστια λαχτάρα για τον Ιούλιο Βερν, τον Ουγκώ, τον Δουμά, την Μπροντέ…Οι δικοί τους ήρωες ήταν σπάνια παιδιά. Επίσης, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι είναι κάποιες φορές απίθανα γοητευτικοί και ευχάριστοι. Λένε την αλήθεια, δεν είναι ανταγωνιστικοί, δεν έχουν να χάσουν κάτι, έχουν χιούμορ.

Κοιτώντας το δημιούργημά σας, πόσο απαραίτητο ήταν να υπάρχουν αυτές οι γυναίκες ώστε να πέτυχει η συνταγή που θέλατε;

Αυτές είναι η συνταγή, χωρίς αυτές δεν θα υπήρχε το βιβλίο.

Ποια ηρωίδα σας σάς «ταλαιπώρησε» περισσότερο και γιατί; Και πόσο Νάντια «δοσολογικά» κρύβεται πίσω από αυτές τις γυναίκες;

Χμ, καλή ερώτηση, αλλά δεν έχω συγκεκριμένη απάντηση. Η συγγραφή ενός μυθιστορήματος με πυκνή πλοκή και πολυδιάστατους χαρακτήρες είναι ένα πολύ κοπιαστικό πράγμα. Η Νάντια βρίσκεται παντού στους χαρακτήρες μου, λίγο ή πολύ.

Πείτε μας πέντε υλικά από τα υλικά που συνθέτουν το προφίλ τους και που -ίσως- αυτά τα υλικά τα έχουμε και εμείς στην κατοχή μας.

Όλοι μας είμαστε πολλά πράγματα. Έχουμε φωτεινές πλευρές και σκοτεινές. Επιδιώκω πάντα οι ήρωές μου να είναι έτσι, όπως στην πραγματική ζωή και να έχουν ενδιαφέρον. Οπότε θα σας έλεγα όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και αυτά που δεν θεωρούνται χρώματα.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στο να αναμετρηθείτε με αυτές τις γυναίκες και πώς σας έκαναν καλύτερο άνθρωπο; Τι επιρροή ασκήσανε πάνω σας και τι επιρροή ασκήσατε εσείς σε αυτές;

Χαχα, δεν ξέρω, αλήθεια, αν με έκαναν καλύτερο άνθρωπο, με έκαναν σίγουρα καλύτερο συγγραφέα. Τις ερωτεύτηκα σε κάποια φάση και μου έλειψαν όταν βγήκε το βιβλίο.

Ποιο το μεγαλύτερο λάθος τους που όμως τους το συγχωρούμε λόγω άγνοιας κινδύνου;

Εγώ αγαπάω τα λάθη τους και ελπίζω το ίδιο και οι αναγνώστες του βιβλίου.

Στο βιβλίο σας βλέπουμε τις ηρωίδες να αποκτούν υπερδυνάμεις σε -ποτέ δεν είναι αργά φιλοσοφία- και να αποδίδουν δικαιοσύνη. Με ποια υλικά πρέπει οπωσδήποτε μια σύγχρονη γυναίκα να είναι εφοδιασμένη ώστε να επιβιώσει σε μια κοινωνία που δυστυχώς εξακολουθεί να είναι πατριαρχική;

Πιστεύω το Α και το Ω για μια γυναίκα είναι να πατάει γερά στα πόδια της. Αυτό θα της το δώσει η μόρφωση, η οικονομική ανεξαρτησία και η αναγνώριση της αξίας της από τον ίδιο της τον εαυτό. Το τελευταίο απαιτεί πολλά χιλιόμετρα, κόπο και πόνο. Θα ήθελα οι γυναίκες να τολμούν να είναι ο εαυτός τους, να δέχονται και να αγαπούν την εμφάνισή τους, να αψηφούν τη γνώμη των άλλων και τα κοινωνικά στερεότυπα αλλά να ακούνε αυτούς που αλήθεια τις αγαπούν και θέλουν το καλό τους. Θα ήθελα οι γυναίκες να στηρίζουν με εντιμότητα τις φιλίες τους, να μην είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους, να εκτιμούν και να αγαπούν τους άντρες, χωρίς να αισθάνονται κατώτερες ή ανώτερες τους, να είναι γενναίες, μεγαλόκαρδες, φίνες, θηλυκά, υπέροχες γυναίκες που αγαπούν με πάθος και με τόλμη.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ερώτημα -αλλά και λύση- που προκύπτει από αυτό το βιβλίο;

Α, αυτό θα μου το πείτε εσείς.

Ένα από τα θιγόμενα θέματα της «Σούπερ Γκρανόλα» είναι η απόδοση δικαιοσύνης. Γενικά, μέσα από τα έργα και τα βιβλία σας η δικαιοσύνη και η υπεράσπιση αξιών είναι ξεκάθαρη. Μπορεί κάποιος να βγάλει τη Νάντια (η ίδια η Νάντια εν προκειμένω) από τη νομική αλλά τη νομική ποτέ από τη Νάντια;

Χα, χα, χα, αυτό είναι και το «κατηγορώ» των κοντινών μου προσώπων όταν αρχίζω να «αγορεύω-επιχειρηματολογώ». Κοιτάξτε, η αίσθηση της δικαιοσύνης και η γνώση της νομικής επιστήμης είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Πολλοί κατέχουν εξαιρετικά το δεύτερο αλλά δεν τους αφορά το πρώτο. Ο Εντμόν Νταντές του Αλέξανδρου Δουμά, ο Γιάννης Αγιάννης του Βίκτωρος Ουγκώ και η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι ήρωες που κυνηγούν τη δικαιοσύνη από συγγραφείς που έθεσαν ψηλά τον πήχη. Εν προκειμένω, η Νάντια απομακρύνθηκε από τη νομική σαν επάγγελμα, όχι σαν γνώση, οι γνώσεις των σπουδών μου και η επαγγελματική μου εμπειρία θα είναι πάντα παρακαταθήκη μου, όσο για τη δικαιοσύνη με απασχολεί βαθιά, τόσο στη δουλειά μου όσο και στη ζωή μου.

Έχοντας ως πρόσφατα παραδείγματα κάποια από την επικαιρότητα: Πόσο συχνά συναντώνται οι λέξεις «δίκαιο» και «ηθικό»;

Το δίκαιο και το ηθικό είναι συγγενείς έννοιες οπότε πρέπει να συμπορεύονται. Απλά επειδή υπάρχει και η υποκειμενική ματιά σε όλα αυτά, καθένας εκτιμά τα πράγματα σύμφωνα με τη δική του σκέψη, ηλικία, εμπειρία. Αν με ρωτάτε αν υπάρχει αντικειμενικότητα ως προς αυτά, δεν το πιστεύω. Στην εφαρμογή της δικαιοσύνης όμως υπάρχουν οι νόμοι και οι δικαστικές αρχές. Αυτή είναι η πρόκληση των καιρών μας.

Μιλώντας για δίκαιο, αισθάνομαι πως αν και οι άνθρωποι είναι τα πιο ισχυρά ζώα στον πλανήτη, είναι ίσως δίκαιο να πούμε ότι είμαστε και από τα πιο ανόητα. Ποια η δική σας άποψη; Γιατί εξακολουθούν να πηγαίνουν τόσο λάθος βασικά πράγματα εν έτη 2022;

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας. Οι άνθρωποι για εμένα είναι τετραπέρατα, υπέροχα πλάσματα και γι’ αυτό έχουν καταφέρει απίθανα πράγματα μέσα στους αιώνες. Η σκοτεινή φύση του ανθρώπου όμως, η δίψα για εξουσία και η ανασφάλεια του είναι καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές. Και αυτό συνέβαινε ανέκαθεν.

Στη Σούπερ Γκρανόλα, τα πράγματα είναι καλύτερα καθώς πρωταγωνιστούν η «δροσιά του Λυκαβηττού, το ταμπεραμέντο του Κολωνακίου και η εξαρχειώτικη καρδιά». Στη δική σας διαδρομή, και έχοντας περάσει μεγάλο μέρος της ζωής σας σε Αθήνα, Μάντσεστερ, Νέα Υόρκη, και ενδιάμεσες διαδρομές, θέλω να μάθω: σε ποια στάση υπήρξε το μεγαλύτερο προσωπικό συναισθηματικό κόστος που όμως όξυνε τη δημιουργία σας.

Χμ, και στις τρεις χώρες έχω ζήσει πολύ έντονες καταστάσεις, τόσο καλές όσο και κακές και έχω επιβιώσει από μεγάλες περιπέτειες. Θα έλεγα ότι η Νέα Υόρκη και η Αγγλία με έχουν επηρεάσει τόσο στο στυλ ζωής μου, όσο και στην επαγγελματική μου νοοτροπία. Επίσης η επαφή μου με τη Γαλλία και την Ιταλία, μέσα από επαγγελματικές και προσωπικές διαδρομές, έχουν διαμορφώσει πάρα πολύ την αισθητική και την έκφρασή μου. Μολονότι αγαπάω με την καρδιά μου την Ελλάδα θα σας έλεγα ότι νιώθω περισσότερο πολίτης του κόσμου ή νομάς κατά ένα τρόπο.

Η «Σούπερ Γκρανόλα» (εκδ. Ποταμός) είναι το τρίτο σας βιβλίο. Το «Σχοινάκι» που έχει εκδοθεί δύο φορές, (εκδ. Ευρασία την πρώτη και τη δεύτερη από το Εθνικό Θέατρο και τις εκδ. Σοκόλη) είχε ως βασικό θέμα τον σχολικό εκφοβισμό και παίχτηκε στο Εθνικό Θέατρο το 2017. Το «Κάμπινγκ» (εκδ. Πατάκης, 2017), είναι το πρώτο σας παιδικό βιβλίο, με θέμα την αειφόρο ανάπτυξη. Τι διαφορές βλέπετε στη Νάντια βιβλίο ανά βιβλίο και ποια θα είναι η θεματική του τέταρτου «παιδιού» σας;

Εξελίσσομαι μέσα από τα βιβλία μου αλλά και μέσα από τη ζωή. Μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα. Θέλω επίσης, να πιστεύω ότι σαν συγγραφέας εξελίσσομαι τεχνικά και είμαι πιο τολμηρή. Τώρα γράφω ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Πλανήτης Τήνος, Καλαθοπλέκτες στη Σελήνη». Είναι για ενήλικες, αστυνομικό και διαδραματίζεται στην Τήνο και στο Μοναστήρι των Ουρσουλίνων. Πραγματεύεται την εξαφάνιση μιας κοπέλας στο νησάκι Πλανήτης. Έχω κάνει περί τα δύο χρόνια έρευνα στην Τήνο, πριν ξεκινήσω να γράφω.

Τα βιβλία σας απευθύνονται σε παιδιά αλλά και σε μεγαλύτερα παιδιά. Ένα καθόλου εύκολο project. Αναρωτιέμαι, αν αυτά τα βιβλία έχουν διαφορετικές «αναγνώσεις» σε κάθε φάση της ζωής μας. Σε ποιο ηλικιακό κουτί πιστεύετε πως μας επηρεάζουν περισσότερο και γιατί;

Ω, δεν είναι ηλικιακό αυτό, πιστέψτε με!

Η αλήθεια είναι ότι τα βιβλία σας είναι ένας υπέροχος οδηγός συμπεριφοράς καθώς, ανάμεσα σε άλλα, συμβάλλουν στην εξάλειψη του εκφοβισμού. Συμμετέχετε στην παιδεία και υπερασπίζεστε ενεργά ομάδες που έχουν ανάγκη σε μια πολύ δύσκολη και βίαιη εποχή. Ποια είναι, όμως, το μεγαλύτερο credit που πήρατε εσείς μέσα από τα λόγια ενός μικρού αναγνώστη;

Ότι τον ενέπνευσε να γράψει και εκείνος.

Τα θεατρικά σας έργα «Η Κυόκο στο Κέντρο της Γης», «Το Σχοινάκι» και η «Προσωποπαγίδα» έχουν γίνει θεατρικές παραστάσεις (Δαναός, Θέατρο Απόλλων Σύρου, Εθνικό Θέατρο). Ποια είναι η μεγαλύτερη δήλωση που κάνατε μέσα από αυτή την «εμπλοκή»;

Δεν μου αρέσουν οι δηλώσεις, να σας πω την αλήθεια, ούτε οι φορολογικές ούτε οι λεκτικές. Απεχθάνομαι τις μεγαλοστομίες και τα κηρύγματα…

Ποιον φόβο σας ξεπεράσατε μέσω της καλλιτεχνικής σας πορείας και ποια είναι η σχέση σας με την έκθεση; Εκτίθεστε ή μόνο μέσα από τα έργα σας;

Έχω μεγάλη έκθεση τόσο μέσα από τα συγγραφικά μου έργα όσο και από το ότι κάνω καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή, σε ένα πολύ δημοφιλή σταθμό. Ζούμε επίσης μια εποχή που πρέπει να σκέφτεσαι δέκα φορές πριν πεις κάτι δημόσια. Η έκθεση όμως στη δουλειά μας είναι απαραίτητο στοιχείο και εργαλείο. Δεν είναι διόλου εύκολο και αν κάτσεις να το πολυσκεφτείς θα το βάλεις στα πόδια. Είναι αθλητισμός να έχεις μια δημόσια εικόνα, όσο το δυνατόν πιο κοντά σε εσένα και να επιβιώνεις από τα τόξα που θα σου ρίξουν και τις λακκούβες που θα σου ανοίξουν. Αυτά πάνε πακέτο. Πρέπει να ξέρεις να τα διαχειριστείς και να τα αντέξεις. Αλλιώς άλλαξε δουλειά.

Τι είδους σενάρια «τι θα γινόταν αν» σας απασχολούν αυτή τη στιγμή; Υπάρχουν τέτοια ή είστε της φιλοσοφίας: it is what it is;

Όχι, δεν μου αρέσουν οι υποθέσεις. Ασχολούμαι με τα δεδομένα.

Μιλώντας για σούπερ γυναίκες: είστε μια ανεξάρτητη δυναμική γυναίκα, με καριέρα, ανησυχίες και στόχους. Θα θέλατε να βάλουμε για λίγο στα παπούτσια σας κάποιον άγνωστο ώστε να τού μεταφέρουμε την εικόνα του πώς είναι να διαθέτει μια γυναίκα αυτά τα υλικά;

Τι να σας πω, είναι ωραία. Αγαπάω και αναγνωρίζω τον εαυτό μου με αυτά που έχει καταφέρει, με αυτά που δεν ήρθαν, με αυτά που θα έρθουν. Ένας αγώνας είναι η ζωή μας, ένα υπέροχο ταξίδι, γεμάτο ανατροπές, εκπλήξεις, πολύ πόνο και αναπάντεχη χαρά.

Νάντια, έχετε βγει στον αέρα του Best, και μια ομάδα από Queens, σάς ζητάει ένα μήνυμα ενδυνάμωσης βάσει μιας προσωπικής σας εμπειρίας. Ποια είναι τα υλικά της εν λόγω σούπερ γκρανόλας;

Να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον εμπιστεύεσαι, να τον απελευθερώνεις. Να λες και να κάνεις αυτά που αλήθεια πιστεύεις. Ποτέ μην εγκαταλείπεις. Η ζωή σου είναι μοναδική και πολύτιμη. Να είσαι συμπονετικός και γενναιόδωρος με τους άλλους. Να ταξιδεύεις όσο περισσότερο μπορείς. Να φτιάχνεις κάτι με τα χέρια σου. Να γυμνάζεσαι. Να προσέχεις τι τρως. Να έχεις καλούς φίλους. Να κάνεις παρέα με μικρούς και συζητήσεις με μεγάλους. Να ερωτεύεσαι με το είναι σου.

Η Νάντια με πιο απλά (και λίγα) λόγια:

Τι δεν συγχωρείτε;

Νομίζω όλα μπορώ να τα συγχωρέσω, απλά είμαι πια πολύ επιλεκτική σε τι και ποιον θα δώσω δεύτερη ευκαιρία.

Σε χαρά ή σε λύπη λειτουργείτε- δημιουργείτε περισσότερο;

Σε χαρά φυσικά, η σεροτονίνη είναι θαυματουργή!

Ποια είναι η αγαπημένη σας λέξη;

Μ’ αρέσουν πολύ οι λέξεις «πλάσμα» και το «διάολε!»

Είστε από εκείνους τους ανθρώπους που μετανιώνουν ή όχι;

Μπα, δεν θα το λεγα.

Είστε τελειομανής;

Είμαι control freak. Αυτό έχει μια τελειομανία μέσα του. Αν έχω όμως δίπλα μου συνεργάτες ή σύντροφο που τον εμπιστεύομαι χαλαρώνω.

Είστε εκδικητική;

Καθόλου. Ενεργοβόρα ενέργεια άνευ λόγου. Άλλωστε το σύμπαν τα φροντίζει όλα.

Είστε άνθρωπος της υπομονής;

Χα, χα. Ρωτήστε το αγόρι μου. Ούτε καν!

Best (92,6) / Σούπερ (Γκρανόλα): τι ρόλο παίζει ο υπερθετικός βαθμός στη ζωή σας;

Δεν τρελαίνομαι, είμαι αρκετά προσγειωμένος άνθρωπος.

Σε ποια ηλικία καταλάβατε ότι η γραφή είναι μονόδρομος;

Δεν είναι μονόδρομος.

Τι φοβάστε περισσότερο;

Σιγά μη σας πω!

Ποιο ελάττωμά σας έχετε μετατρέψει σε προτέρημα;

Χμμ, το ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ πολλές ώρες. Από παιδί ξύπναγα ξημερώματα. Αυτό μου έδωσε πολλές ώρες παραπάνω από το μέσο υπναρά για να δουλεύω και να φροντίζω τον εαυτό μου.

Ποιο κομμάτι παίζει στο repeat;

Η σιωπή. Λατρεύω τη σιωπή, άντε και τον Ραβέλ.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας quote από τα βιβλία σας;

«Η σπηλιά που φοβάσαι να μπεις, κρύβει το θησαυρό που ψάχνεις». Θα τη βρείτε στο Κάμπινγκ/Πατάκης. Είναι μια φράση του Τζόζεφ Καμπελ.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας ποτό;

Dry martini.

Καλοκαίρι ή χειμώνας;

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Αγαπημένο στέκι;

Odeon, Μετς.

Ποια ταινία μετανιώσατε που είδατε και θα θέλατε να ξεχάσετε;

Καμία. Όταν βλέπω κάτι που δεν μου αρέσει το καταλαβαίνω από την αρχή και το παρατάω.

Και ποιο βιβλίο που διαβάστε σάς έκανε να νιώσετε το ίδιο;

Το ίδιο.

Ποια ώρα είναι η αγαπημένη σας μέσα στην ημέρα και γιατί;

Τα ξημερώματα, όταν ξυπνάω με τη γάτα μου και τα πουλάκια, φτιάχνω καφέ και βάζω BBC να μάθω τα νέα του κόσμου.

Τι μπορεί να βάλει pause στη δημιουργικότητά σας;

Η θλίψη.

Μνήμη ή λήθη και γιατί;

Μόνο μνήμη, σε τι χρησιμεύει η λήθη;

Πιστεύετε στον αληθινό έρωτα;

Απόλυτα.

Πιστεύετε ότι υπάρχει ρομαντισμός στις μέρες μας;

Φυσικά.

Ποια είναι η σχέση σας με το χρήμα;

Μ’ αρέσουν τα όμορφα πράγματα, τα ταξίδια, τα βιβλία, η μόδα, η ανεξαρτησία, το να προσφέρεις στον άλλο. Είναι ωραία να έχεις χρήματα και είναι πιο ωραία να τα βγάζεις με την αξία σου.

Ποια ερώτηση κάνετε στον εαυτό σας όταν πάνε όλα καλά αλλά και όταν όλα πάνε χάλια;

Καμία.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που κάνατε για να ολοκληρώσετε ένα βιβλίο;

Νομίζω αυτό που γράφω τώρα, έχει τεράστια έρευνα από πίσω και επειδή αντίστοιχα για τις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο κάνω έρευνα, έχει τραβήξει αρκετά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια της «Σούπερ Γκρανόλας»;

Ότι σε κάνει Σούπερ Ήρωα!

Ποια είναι η σχέση σας με τη μαγειρική;

Την αγαπάω πολύ.

Αν ρωτούσα τον καλύτερό σας φίλο, ποια είναι τα πέντε βασικά ελαττώματά σας ποια θα μου έλεγε;

Νομίζω οι κολλητοί μου και ο σύντροφος μου θα σας έλεγαν τα ίδια:

• Ανυπόμονη, παρορμητική
• Υπερευαίσθητη & Drama Queen ενίοτε
• Κυνική & Σκληρή επίσης ενίοτε
• Control Freak
• Δεν συμβιβάζομαι εύκολα στην επιλογή του μέρους που θα βγούμε, τι μουσική θα έχει, τι κόσμο θα έχει. Αυτό είναι λίγο αντικοινωνική συμπεριφορά, το ξέρω, τι να κάνω όμως, έτσι είμαι.

Νάντια, ποια είναι η μεγαλύτερη υπερ-δύναμή σας και ποια δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα;

Αυτό θα το κρατήσω για μένα!

01

08