Μαρία Ηλιάκη: «Η μαμά μου ήθελε να είμαι ανεξάρτητη και θα το ήθελα κι εγώ αυτό για την κόρη μου»

«Σημερα μάθαμε πως η μία μας γιαγιά «μένει» στον ουρανό με τον Θεούλη», είχε γράψει η Μαρία Ηλιάκη πριν μερικές εβδομάδες στο προσωπικό της προφίλ στο Instagram, αναφερόμενη στον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί «να συστήσει» την κόρη της με τη μαμά της, την οποία έχασε πριν 11 χρόνια.

Η αλήθεια είναι πως οι φορές που η Μαρία είχε μιλήσει για τη μαμά της, ήταν όλες προτου γίνει η ίδια μαμά, κάτι που με ώθησε να σκεφτώ πώς αναπολεί με τρυφερότητα τις στιγμές με τη μητέρα της. Τα τελευταία δύο, περίπου, χρόνια που έγινε και η ίδια μαμά της μικρής Κατερίνας, ανατρέχει στις ίδιες μνήμες, στα ίδια βιώματα με τη μητέρα της; Aυτή ήταν η κυρίαρχη σκέψη μου πριν της ζητήσω να μου δώσει συνέντευξη την πιο «γλυκιά γιορτή του χρόνου», τη Γιορτή της Μητέρας.

Στα δύο αυτά χρόνια ως «νέα μαμά», η Μαρία μας έχει μιλήσει με ειλικρίνεια για δυσκολίες της εγκυμοσύνης, το στοίχημα του θηλασμού, τα baby blues μετά τον ερχομό του παιδιού, για τις πρώτες φορές με την Κατερίνα, για το άγχος του αποχωρισμού, τον αποθηλασμό, την αυπνία και τα πρώτα βήματα της κόρης της. Και είναι ο ρεαλισμός και η ειλικρίνειά της που μας κάνει να πιστεύουμε πως η δυναμική μαμά που ανέθρεψε και την ίδια, είναι κάπου εκεί μέσα της, κι όχι μόνο ψηλά στον ουρανό.

Τη φετινή Γιορτή της Μητέρας, η παρουσιάστρια μας μιλάει για τη μητρότητα, τη ζωή ως μαμά της μικρής Κατερίνας και το πόσο «συναντά» τη μαμά της που έφυγε από τη ζωή το 2012 στο μεγάλωμα του παιδιού της.

Η κυρία Αθανασία δεν έδινε συμβουλές αλλά ωθούσε τη Μαρία να γίνεται καλύτερη καθημερινά

«Η μαμά μου δεν ήταν ο άνθρωπος που έδινε συμβουλές αλλά αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά επειδή ήθελε να μου το περάσει, είναι να είμαι πάντα ανεξάρτητη, να στηρίζομαι στις γνώσεις μου, να στηρίζομαι στα δικά μου πόδια και αυτός ήταν και ένας λόγος για τον οποίο επένδυσε στη μόρφωσή μου, ήθελε να ξέρω ξένες γλώσσες -Αγγλικά, Γερμανικά, Ισπανικά- της άρεσε πολύ αυτό, ήθελε να σπουδάσω, να μπω στο πανεπιστήμιο, να εργαστώ και να είμαι εργατική και φυσικά θα το ήθελα κι εγώ αυτό για την κόρη μου».

Και είναι τόσα τα χαρακτηριστικά της μητέρας της που αναγνωρίζει πάνω της, χαρακτηριστικά που τα ήθελε και η μαμά της για την ίδια

«Αναγνωρίζω πολλές φορές στον εαυτό μου χαρακτηριστικά της μητέρας μου. Η μαμά μου ήταν ένας δίκαιος και συνάμα δοτικός άνθρωπος, τα στοιχεία αυτά τα παρατηρώ και σε μένα όσον αφορά την ανατροφή της κόρης μου.

«Θυμάμαι τον τρόπο που η μητέρα μου με προέτρεπε να δημιουργώ φιλίες, ήθελε να έχω φίλες και όταν τσακωνόμουν με αυτές, με συμβούλευε για το πώς θα τα βρίσκω μαζί τους. Το θέλω κι εγώ πολύ αυτό για την Κατερίνα, από τώρα τη φέρνω σε επαφή με κόσμο, θέλω να έρχονται στο σπίτι μας παιδάκια για να παίζει.

Η δύσκολη εφηβεία και η διαμάχη με τη δίχρονη Κατερίνα

Όπως ήταν φυσικό, στα δύο αυτά χρόνια ως νέα μαμά, η Μαρία έχει φέρει στο μυαλό της τη μαμά της, τις λογομαχίες τους και το πόσο μπορεί να είχε στεναχωρήσει τη μητέρα της και παραδέχεται:

«H αλήθεια είναι πως η σχέση με τη μαμά μου πέρασε και έντονες περιόδους, ειδικά εκείνη την περίοδο μετά την εφηβεία, είχα μια περίοδο που για όλα έφταιγε η μαμά μου. Ως γνωστόν οι μαμάδες είναι οι άνθρωποι εκείνοι που τους εκφράζουμε τα πιο έντονα συναισθήματά μας, θετικά και αρνητικά και στη δική μας περίπτωση, αυτό έγινε.

Η μαμά μου δεν ήταν ένας άνθρωπος που τσακωνόταν μαζί μου, κυρίως εγώ τσακωνόμουν μαζί της και είχα έντονες λογομαχίες. Και αυτό που πρόσφατα με έκανε να σκεφτώ τις στιγμές εκείνες, ήταν όταν πρόσφατα η Κατερίνα ενώ είναι στη φάση των «τρομερών δίχρονων», όπως την αποκαλούμε, που πεισμώνει όταν δεν της κάνουμε τα χατήρια, κάποια στιγμή μου είπε «μαμά φύγε έξω από το δωμάτιο», κι ένιωσα μια μαχαιριά στην καρδιά ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν το εννοεί, κι αμέσως σκέφτηκα το πόσο είχε στεναχωρηθεί και η δική μου μαμά όταν της μιλούσα απότομα».

Κι όσο ο καιρός περνάει, η μαμά Μαρία μιλάει στην Κατερίνα της για τη γιαγιά Αθανασία που βρίσκεται στον ουρανό

«Αρχίζω και μιλάω στην Κατερίνα για τη γιαγιά της, έχω στο δωμάτιό μου μια φωτογραφία με εμένα μικρή και τη μαμά μου και της έχω πει ότι αυτή είναι η γιαγιά, που δεν είναι στην Κρήτη αλλά στην Αθήνα και τώρα της εξηγώ πως η γιαγιά αυτή είναι στον ουρανό και αντιδρά και μου λέει κι εκείνη πως η γιαγιά μένει στον ουρανό. Σίγουρα μεγαλώνοντας θα της μιλήσω πολύ για τη μαμά μου, γιατί ήταν ένας άνθρωπος δοτικός που αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Οι ξαδέρφες μου που έχουν μεγάλα παιδιά ξέρουν και εκείνες πόσο τα αγαπούσε, τους έκανε baby sitting. Κι όταν κατεβαίνω στη Νέα Σμύρνη, στην παλιά γειτονιά μου, όλοι έχουν να μου πουν κάτι για τη μαμά μου», τονίζει η Ηλιάκη.

Πόσο «καλή μαμά» είναι η Μαρία Ηλιάκη;

Η ίδια ξέρει καλά πως όσο η Κατερίνα μεγαλώνει, πρέπει να συμπορεύεται και να μαθαίνει δίπλα της.

«Δεν υπάρχει νομίζω πως υπάρχει μαμά που να τα κάνει όλα καλά, όλες οι μαμάδες έχουμε ένα κουτάκι τύψεων στην ψυχή μας. Νομίζω πως προσπαθώ πολύ και είμαι περήφανη γι' αυτό. Θέλω να ακούω το παιδί μου, να αφουγκράζομαι τις ανάγκες της, να συγχρονίζομαι με τα θέλω της, να καταλαβαίνω τις ανάγκες της κάθε συγκεκριμένη περίοδο και να προσπαθώ να συμπορεύομαι μαζί της.

Για μένα η καλή μαμά είναι αυτή που είναι συνοδοιπόρος του παιδιού, που κάνουν τα πράγματα », τονίζει η παρουσιάστρια που προσπαθεί σκληρά να μην περνάει τους φόβους της στο παιδί της:

«Φόβους έχω σίγουρα αρκετούς αλλά προσπαθώ να μην τους περνάω στο παιδί, ακόμα κι ας φοβάμαι αρκετά πράγματα, από πολύ απλά καθημερινά πράγματα, πώς θα είναι η προσαρμογή της ήταν θα πάει σχολείο, τι θα συμβεί αν την χτυπήσει κάποιο παιδάκι, θέλω να είναι δυναμική και ανεξάρτητη για να ανταπεξέρχεται.

Από την τηλεφωνική κουβέντα μας με τη μαμά Μαρία Ηλιάκη, με συγκίνησε περισσότερο και ταυτόχρονα με έκανε να χαμογελάσω γλυκά, η στιγμή που όπως παραδέχτηκε της έλειψε περισσότερο από όλες η μαμά της:

Όσοι έχουμε μέσα στην καρδιά μας δεν φεύγουν ποτέ από δίπλα μας, ίσως τις στιγμές που τους ζητάμε περισσότερο είναι πιο «εδώ» από ποτέ άλλοτε. Και η Αθανασία είναι «εδώ» κάθε λεπτό που η Μαρία και η Κατερίνα τη χρειάζονται. Στη ψυχή και στη σκέψη τους.