Αλέκος Συσσοβίτης: «Η καλή μου εικόνα ήταν ατού, αλλά και παγίδα γιατί προκαλεί ζήλια»

Ο Αλέκος Συσσοβίτης στην συνείδηση των περισσότερων είναι συνυφασμένος με τους ρόλους του σκληρού, του εκδικητικού, του κακού. Και ας τον βραβεύουν για αντίθετους ρόλους. Το 1995 έκανε ένα μεγάλο καλλιτεχνικό μακροβούτι στην ταινία «Ελεύθερη κατάδυση» και συχνά επιστρέφει, όπως και φέτος, στον κινηματογράφο.

Ο ηθοποιός μιλά στο Queen.gr για τον τόπο του, για τα όνειρα και τις εμπειρίες του (από την εποχή ακόμη που αρχικά τον γνωρίσαμε ως μοντέλο), για τη σημασία της εικόνας, για τη λατρεία στον Νίκο Καζαντζάκη και τον «Καπετάν Μιχάλη» και για την μικρή παύση της προβολής του Έρωτα Φυγά, που αλλάζει τηλεοπτική στέγη από τη νέα χρονιά. Χωρίς ακόμη να έχει επέλθει τελική συμφωνία.

«Ακόμη και πράγματα που υπάρχουν στο προσωπικό μας σκοτάδι, είναι χρήσιμα και αναγκαία»

Υπήρξε ανήσυχος από μικρός και έτοιμος να δοκιμαστεί σε πολλά για να κάνει το διαφορετικό. Αλλά κυρίως για να παλέψει να βοηθήσει οικονομικά, την οικογένειά του. Παιδί ακόμη πουλούσε φελιζόλ για τους θεατές έξω από τα γήπεδα της Θεσσαλονίκης, μετά δούλευε με τον πατέρα του στην οικοδομή και σε όποια δουλειά του προσφερόταν.

Έφηβος ακόμη, προσπαθούσε να βρίσκει φθηνά και καλόγουστα ρούχα για να είναι αξιοπρόσεκτος και αυτό τον βοήθησε αρχικά και στις πρώτες του δουλειές ως μοντέλο. Μετά ήρθε το μεγάλο πάθος με την υποκριτική. Οι τόσες πολλές και διαφορετικές εμπερίες, έκαναν τον Αλέκο Συσσοβίτη, αυτό που είναι σήμερα. Να βλέπει πάντα το φως και να αγνοεί το σκοτάδι. Αν και το έζησε και αυτό, δουλεύοντας για πολλά χρόνια στη νύχτα είτε ως μπάρμνα, είτε στο Faust, το ιδιόμορφο και μοναδικό καλλιτεχνικό του στέκι εδώ και χρόνια. Στην αρχή της κουβέντας μας, κάνουμε μία επιστροφή στις ρίζες.

Πριν ταξιδέψουμε έναν αιώνα πριν στην Κρήτη και στη συμμετοχή του στη νέα ταινία «Ο Καπετάν Μιχάλης». Ένα ακόμη μακρουβούτι του, στο σινεμά.

Έχεις μία μεγάλη αγάπη, για τον τόπο καταγωγής σου, τη Θεσσαλονίκη. Ανατρέχεις σε εκείνα τα χρόνια, άλλοτε εύκολα, άλλοτε δύσκολα που σε διαμόρφωσαν, ή δεν σου αρέσει να κάνεις αυτό το νοητικό πισωγύρισμα στον χρόνο και στο παρελθόν;

Και τα δύο συμβαίνουν. Εκτιμώ αυτά τα χρόνια γιατί ουσιαστικά, με «έπλασε» αυτή η περίοδος στη Θεσσαλονίκη. Και μέσω των δύσκολων στιγμών και μέσω των μεγάλων χαρών που έζησα εκεί. Όταν είσαι νέος, ρουφάς σαν σφουγγάρι τις εμπειρίες της ζωής. Είναι αναπόφευκτο, αυτές να σε στιγματίσουν. Τις αναπολώ, δεν μένω όμως στο χθες. Έχω πια διανύσει τη μισή ζωή μου στην Αθήνα. Λατρεύω και τις δύο πόλεις αλλά λατρεύω και τη Μεγαλόχαρη της Άρτας, τον τόπο που γεννήθηκε ο πατέρας μου. Παρόλο που επισκέπτομαι πολύ λίγο τα βουνά της Άρτας, μέσα μου «μιλούν» πολύ δυνατά.

Έχεις ζήσει πολλά και για πολλά χρόνια, μέρα και νύχτα. Νιώθεις χορτάτος; Πλήρης;

Υπάρχει πάντα το ανικανοποίητο. Όχι δεν αισθάνομαι χορτασμένος, ούτε όμως είμαι και πεινασμένος. Πάντα έχω ενδιαφέρον για το καινούργιο, για αυτό και μου λείπουν και τα ταξίδια τα τελευταία χρόνια, λόγω υποχρεώσεων. Υπάρχει δίψα για γνώση και τη ζωή αυτή καθεαυτή.

Η μέρα έχει μεγαλύτερους κινδύνους από τη νύχτα;

Όχι, η νύχτα έχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Γιατί με το που πέφτει το φως, υπάρχει μεγαλύτερη ταύτιση με το υποσυνείδητο, με πράγματα που κατοικούν μέσα μας και δεν τα γνωρίζουμε και ανήκουν στο δικό μας σκοτάδι. Ακόμη όμως και αυτά, είναι πάρα πολύ χρήσιμα και αναγκαία.

Έχεις δείξει από τις επαγγελματικές σου προτιμήσεις, ότι σου αρέσουν οι σκοτεινοί ρόλοι. Ίσως γιατί έχει μεγαλύτερη πρόκληση στο να τους πλάσεις και γιατί πάντα ο κακός τραβά το ενδιαφέρον του κοινού;

Στο «Χορεύοντας στη σιωπή» όμως, ήμουν ένας καλός άνθρωπος που ήμουν θύμα των καταστάσεων. Από αυτόν τον ρόλο βραβεύτηκα. Το ότι έχω ένα δυναμικό παρουσιαστικό, κάνει την τηλεοπτική ή θεατρική «αγορά» να με τοποθετεί σε αυτούς τους ρόλους. Και πέρισυ στη «Στοργή» στον ΣΚΑΙ, ήμουν μεν ένας άνθρωπος της νύχτας, αλλά είχα καρδιά μικρού παιδιού, για αυτό και αγαπήθηκε αυτός ο χαρακτήρας.

Σου αρέσει να ντύνεσαι με στυλ, έχεις ήδη πει στο παρελθόν ότι από πιτσιρικάς έβρισκες πάντα τα ρούχα που θα σε κάνουν να ξεχωρίζεις. Οι νέοι της τωρινής εποχής έχουν στυλ, αγαπούν τη μόδα;

Για την εποχή τους, κάποιοι, ναι. Τώρα αν το στυλ ταυτίζεται με τις παλαιότερες εποχές, όχι δε συμβαίνει και δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Βλέπω όμως στυλάτα παιδιά που τους αφορά το ντύσιμο. Πάντα όλοι μας θέλουμε να είμαστε αρεστοί, να έχουμε την κοινωνική αποδοχή και τα μάτια του κόσμου πάνω μας.

Η καλή σου εικόνα ήταν ατού;

Σαφέστατα. Δεν υπάρχει μεγάλος ή μεγάλη σταρ που να είχε αδιάφορη εικόνα. Όπως λέει και ο Σαίξπηρ «Μία εικόνα χίλιες λέξεις». Πολλές φορές μπορεί να είναι και παγίδα, γιατί σε εγκλωβίζει, λόγω του ανταγωνισμού και της ζήλιας που μπορεί να έχει ο κόσμος. Όταν υπάρχει κάτι που σε εντυπωσιάζει με την εικόνα του, ασυνείδητα σου δημιουργεί και μία αντιπαλότητα.

Έκανες μία μεγάλη «βουτιά» στον ελληνικό κινηματογράφο με την πρώτη σου ταινία την «Ελεύθερη Κατάδυση». Πόσο διαφορετικό είναι πια, το σινεμά;

Υπήρξε μία τεράστια αλλαγή λόγω της τεχνολογίας, η οποία επηρέασε την εικόνα, τον ήχο, την τέχνη και επέβαλε άλλες ταχύτητες στην κινηματογράφηση και αν θέλεις ακόμη και διαφορετικές δυνατότητες στην υποκριτική.

Ο θεατής άφησε κατά μέρος, τη συνήθεια να πηγαίνει στον κινηματογράφο; Αφού μπορεί από τις πλατφόρμες να βλέπει τις ταινίες του στην άνεση του σαλονιού του;

Ο covid συνέβαλε πολύ σε αυτό και έτσι είχαμε τα home cinemas, όπου ο καθένας έβλεπε τις ταινίες μέσω αυτών των πλατφορμών οι οποίες του προσέφεραν πολύ μεγάλη ποικιλία σε υλικό. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε μία πτώση στην προσέλευση στο σινεμά, αλλά φέτος έχουμε μία άνοδο στην προσέλευση. Πιστεύουμε ότι με τις ελληνικές ταινίες που παρουσιάστηκαν φέτος το χειμώνα, να ξαναπάει ο θεατής στις αίθουσες. Ειδικά με αυτές τις ταινίες, γιατί το παρελθόν είναι αυτό που μας διδάσκει πώς να στεκόμαστε στο παρόν.

Τι σε γοήτευσε στον «Καπετάν Μιχάλη»;

Καταρχάς με γοητεύει ο Νίκος Καζαντζάκης ως συγγραφέας. Αγαπώ τις τραγωδίες του που είναι λιγότερο γνωστές και όσα από τα μυθιστορήματα του έχω διαβάσει με αφορούν ως περιεχόμενο. Η ουμανιστική ματιά του, ο προβληματισμός του, η θέση του στα πράγματα για τη ζωή και τον θάνατο. Στο συγκεκριμένο έργο με γοήτευσε και η μεταφυσική σχέση των ηρώων με τον τόπο όπου ζουν, τη σχέση με το παρελθόν των προγόνων τους, που είναι το χώμα που πατούν. Το «χθες» είναι εκεί και τους δηλώνει σημαντικά πράγματα περί ελευθερίας, ηθικών αξιών. Υπάρχει αυτή η ερωτική σχέση με τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Και το γεγονός πως ο συγγραφέας βάζει μία γυναίκα να είναι στην ουσία αυτή καθεαυτή η Κρήτη, όπου κανείς δεν μπορεί να της αντισταθεί, είναι από μόνο του κάτι ποιητικό, κάτι πολύ ωραίο.

Ήταν μπροστά από την εποχή του ο συγγραφέας;

Δεν ήταν τυχαίο ότι προτάθηκε 14 φορές για Νόμπελ.

Μίλησε μου για αυτό που κάνει τον ρόλο σου ιδιαίτερο...

Υποδύομαι τον Νουρήμπεη, τον Τούρκο δυναμικό άντρα, αδελφωτός του Καπετάν Μιχάλη με τον οποίο μεγάλωσαν μαζί , προερχόμενοι από διαφορετικές θρησκείες, ενώ ήταν Κρήτες όμως και οι δύο. Είχαν υποσχεθεί μεταξύ τους ειρήνη και να μην έρθουν ποτέ αντιμέτωποι. Αυτό όμως χάνεται, θα έρθουν σε αντιπαράθεση. Λόγω της γυναίκας του, της Εμινέ που γίνεται το μήλον της έριδος για όλους. Από εκεί που ξεκινά η σύγκρουση πια μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, 20 χρόνια πριν την απελευθέρωση του νησιού.

Χάνει τη μαγεία του ένα βιβλίο όταν μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη ή αντίθετα συμβάλει στο μεγαλείο του;

Ο κάθε σκηνοθέτης που κάνει τη μεταφορά ενός βιβλίου στον κινηματογράφο θα «πιαστεί» από κάτι. Ο Χαραλάμπους πιστεύω ότι καταγράφει πιστά τον Καζαντζάκη στο θέμα της γυναίκας που σου ανέφερα. Όλο το βιβλίο όπως όλοι καταλαβαίνουμε δεν μπορεί να μεταφερθεί σε ένα βιβλίο. Πολύ σεμνά και ταπεινά, αφουγκράζεται το μήνυμα του Καζαντζάκη και το μεταφέρει.

Πάμε λίγο και στον τηλεοπτικό σου ρόλο ως Κοντογιάννης. Σε στεναχωρεί που έχει ένα απότομο τέλος ο «Έρωτας Φυγάς» αν και υπάρχει περίπτωση να δούμε σχεδόν αυτόματα τη σειρά σε άλλο κανάλι;

Δεν έχω τελειώσει ακόμη η ιστορία με τον Έρωτα Φυγά. Αυτός ήταν ο κύκλος που είχε αποφασιστεί και αφού τελείωνε θα έπαιρνε παράταση. Σεναριακά περιμένουμε πως θα ολοκληρωθεί, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ακολουθεί και ένα τούρκικο format η σειρά, δεν γίνονται αυτόβουλα αλλαγές. Ο κόσμος αγάπησε πάρα πολύ αυτή τη σειρά και έχει ταυτιστεί με αυτήν.

*Η ταινία «Ο Καπετάν Μιχάλης» θα προβάλλεται από τις 21 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους.