Άννα Λουϊζίδη: «Παλεύουμε ακόμη για τα δικαιώματά μας, δεν είναι κεκτημένα μας»

Μικρό κοριτσάκι όπως παραδέχεται, καθόταν στο σαλόνι του πατρικού της στη Ρόδο και ονειρευόταν μέσα από τα παιδικά προγράμμα που έβλεπε, πως θα της δινόταν κάποια στιγμή η ευκαιρία να δείξει το ταλέντο της ως ηθοποιός. H Άννα Λουϊζίδη έκανε εν μέρει αυτό το όνειρό της πραγματικότητα παίζοντας αρχικά ως παιδί ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Πρώτη φορά νονός». Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για ζήσει φέτος τη μεγαλύτερη χαρά της με τον ρόλο της ως Φρόσω στις Ψυχοκόρες. Στη συνέντευξή μας στο Queen.gr μιλά για αυτό το μαγικό ταξίδι, τους ανθρώπους που συμβουλεύεται, τα κοινά με εκείνη τη σκληρή εποχή της σειράς και το σήμερα, την αποδοχή και τη μεγάλη αγάπη του κοινού και απαντά στην καίρια ερώτηση για το φινάλε της.

«Μου δόθηκε ο χρόνος και ο χώρος να κάνω λάθη»

Η Άννα Λουϊζίδη, κατάφερε φέτος με τον απαιτητικό ρόλο της ως Φρόσω στις Ψυχοκόρες, να μιλούν όλοι για εκείνη. Κινήθηκε με μαεστρία επαγγελματία ηθοποιού, στις απαιτήσεις του ρόλου, στη μεταστροφή του χαρακτήρα της, εξύψωσε το κείμενο που της δόθηκε, ανταποκρίθηκε στα δύσκολα και δημιούργησε ένα τηλεοπτικό πλάσμα αλλιώτικο από οτιδήποτε είχαμε δει μέχρι σήμερα. Με τον Αναστάση Λαουλάκο ως παρτενέρ και ως Μέλιο επίσης δημιούργησε το πιο ιδιαίτερο και αγαπητό τηλεοπτικό ζευγάρι των τελευταίων χρόνων. Τόσο αντίθετο και τόσο κόντρα στις αντίξοες, εθιμικά, ηθικά και κοινωνικά συνθήκες της σκληρής εποχής της δεκαετίας του '50, στην οποία αναφέρεται η σειρά.

Η Φρόσω έγινε μαμά στις Ψυχοκόρες αλλά το κοινό «θύμωσε» με την απαξίωσή της ως γυναίκα

Τώρα που ο 10μηνος κύκλος των γυρισμάτων έχει τελειώσει, η ηθοποιός προετοιμάζεται για μία άλλη σπουδαία συνεργασία στο θέατρο στο πλευρό του Γιώργου Νανούρη. Και βρίσκεται αυτές τις ημέρες στη Ρόδο, το νησί της καταγωγής της και το μέρος που γαληνεύει η ψυχή της.

Πώς σε υποδέχτηκαν η οικογένεια και οι φίλοι σου, μετά και την επαγγελματική επιτυχία που γνωρίζεις λόγω της σειράς; Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου άνθρωποι με τη χαρά σου;

Είναι πολύ συγκινητικό αυτό που συμβαίνει. Χθες για παράδειγμα καθόμασταν στο σπίτι της θείας μου για να παρακολουθήσουμε το επεισόδιο και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως κάθομαι στο ίδιο σημείο που καθόμουν όταν ήμουν παιδί και έβλεπα παιδικές ταινίες. Με επανέφερε αυτή η στιγμή, στην εποχή του παιδικού μου ονείρου, στον λόγο που ήθελα να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα. Και τώρα αυτός ο λόγος, κάνει την οικογένειά μου να χαίρεται. Η θεία μου είπε εκείνη τη στιγμή πως νιώθει μία μεγάλη παρηγοριά όταν με βλέπει στην τηλεόραση, γιατί με αυτό τον τρόπο με νιώθει συνέχεια κοντά της.

Διατήρησες αυτή την αθωότητα, τον ρομαντισμό με τον οποίο αντιμετώπιζες τότε αυτά τα όνειρα για το μέλλον;

Προσπαθώ πάρα πολύ να μην αναλώνομαι σε αυτά τα μικρά καθημερινά προβλήματα που «σκοτώνουν» αυτόν τον ρομαντισμό στη δουλειά μου, αλλά και στη ζωή γενικότερα. Είναι ένα μεγάλο στοίχημα να βλέπουμε τον κόσμο με παιδικά μάτια και ενήλικη συμπεριφορά.

Νιώθεις τυχερή με τη συμμετοχή σου στις Ψυχοκόρες, μία σειρά που συζητήθηκε πολύ τους τελευταίους μήνες;

Πάρα πολύ τυχερή νιώθω και γιατί μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία με τις Ψυχοκόρες, αλλά και για την ποιότητα αυτής της δουλειάς. Βρέθηκα με ανθρώπους που έχουν αγάπη για αυτό που κάνουν και έχουν ανάγκη να πουν μία ιστορία. Είμαι τυχερή επίσης γιατί γνώρισα και συνεργάστηκα με την Πένυ Φυλακτάκη και τον Βαγγέλη Νάση (σ.σ τους σεναριογράφους της σειράς) τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη (τον σκηνοθέτη), την Ειρήνη Σουγκανίδου (παραγωγός), τη Φρόσω Ράλλη (καλλιτεχνική διευθύντρια), αλλά και όλους εκείνους μπροστά και πίσω από τις κάμερες, που δημιούργησαν το επαγγελματικό μου περιβάλλον για 10 μήνες. Εκπαιδεύτηκα και γαλουχήθηκα, στο τι θα σημαίνει να είσαι επαγγελματίας. Όλοι αυτοί εμπιστεύτηκαν νέους ηθοποιούς και με εμπιστεύτηκαν, παίρνοντας ένα μεγάλο ρίσκο, γιατί δεν υπήρχαν τα εχέγγυα πως θα τα βγάλω εις πέρας. Μου δόθηκε ο χώρος και ο χρόνος να κάνω λάθη, να προσπαθήσω ξανά και ξανά. Μέσα στην απαιτητικότητα του ρόλου να είμαι και να είμαστε φθαρτοί ως επαγγελματίες.

Στις δυσκολίες που αντιμετώπισες είναι και η μεταστροφή του ρόλου σου ως Φρόσω, από τον πρώτο στο δεύτερο κύκλο, λόγω των αυξημένων πλέον απαιτήσεων στην αποτύπωση του χαρακτήρα;

Αυτή η μεταστροφή ήταν μία υπέροχη και σπάνια πρόσκληση για εμένα. Ήξερα από την αρχή για το που οδεύει ο ρόλος μου. Για αυτό και στα πρώτα επεισόδια είχα την ευκαιρία να έχω στον χαρακτήρα μου τον δυναμισμό και την επιθετικότητα, στοιχεία που θα φανούν και στη συνέχεια όταν η Φρόσω πάρει τα ηνία. Είναι δώρο για έναν ηθοποιό να ξέρει από την αρχή που θα πάει ο χαρακτήρας του, να προοικονομεί μέσα από το «τώρα», ποιο θα είναι το μέλλον του. Ώστε να φαίνεται λογική η συνέχειά του. Η συνέπεια ενός ηθοποιού είναι απόλυτα συνυφασμένη από τη συνέπεια του σεναρίου και του σκηνοθέτη.

Γίνεται εκδικητική στη συνέχεια η Φρόσω; Τόσο ώστε να αλλάζει ο χαρακτήρας της, να χάνεται αυτή η πηγαία καλοσύνη της;

Η Φρόσω έχει την ανάγκη της εξιλέωσης και της δικαίωσης. Αλλά βρίσκεται σε μία θέση και σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί η ανισότητα. Αναγκάζεται και η ίδια να αδικήσει, προσπαθώντας να δικαιωθεί.

Θα καταλάβει κάποια στιγμή ότι αυτός ο δρόμος την οδηγεί σε μία εσωτερική φθορά; Θα αναρωτηθεί το: «Τι πάω να κάνω;»

Δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Αν πραγματικά είχε τον χρόνο και ήταν άλλες οι συνθήκες να σκεφτεί αν συμπαθεί τον εαυτό της, νομίζω ότι θα στεναχωριόταν πάρα πολύ με την απάντηση. Δεν ήθελε να γίνει αυτή που έγινε, αλλά αναγκάστηκε. Σε πολλές σκηνές με την Ευανθία σκεφτόταν η Φρόσω το ότι : «Εσύ που με κατηγορείς, εσύ με έκανες έτσι». Πάντα έχεις την επιλογή στη ζωή σου να μην αδικήσεις. Αλλά αν είναι να αδικηθείς εσύ και το παιδί σου, σίγουρα θα διαλέξεις να το κάνεις.

Μετά το τόσο συγκινητικό φινάλε του Μέλιου στις Ψυχοκόρες έρχεται η ώρα της εκδίκησης

Χάρηκες πολύ αυτό το τηλεοπτικό ταίριασμα με τη Μαρίνα Ασλάνογλου;

Πραγματικά το χάρηκα πολύ. Ήταν ένα δώρο η γνωριμία μου μαζί της. Με πήρε από το χέρι, με προστάτεψε, με βοήθησε, με καθοδήγησε σε δύσκολες σκηνές. Το περισσότερο από το τηλεοπτικό μου υλικό, είναι μαζί της. Μακάρι να ξανασυναντήσω παρόμοια εμπιστοσύνη, όπως εκείνη που μου έδειξε και μακάρι να ξανασυναντήσω στο μέλλον και τη ίδια τη Μαρίνα.

Έδειξε μία σπάνια γενναιοδωρία γιατί έχει ανεβάσει και stories στο παρελθόν για εσένα δείχνοντας την περηφάνια της.

Είναι μία ηθοποιός που καταλαβαίνει πως μία δουλειά πάει μπροστά όταν είμαστε ομάδα. Πώς δεν υπάρχει ανάγκη να είναι η μία καλύτερη από την άλλη, αλλά η ανάγκη να διηγηθούμε από κοινού μία ιστορία και να είμαστε και οι δύο καλές. Έχω διαβάσει σχόλια από τον κόσμο πως είμαστε οι δυο μας ένα πολύ ωραίο δίδυμο και χαίρομαι γιατί όλοι καταλαβαίνουν πως είναι η υποκριτική είναι να πολύ ωραίο ταίριασμα, παρόλο που μερικοί μπορεί να «παίζουν» με ατομικούς κανόνες. Αλλά όταν καταργείται αυτός ο ανταγωνισμός, δημιουργούνται πανέμορφες καλλιτεχνικές στιγμές και υπέροχες σχέσεις.

Με τον Αναστάση Λαουλάκο που υποδύθηκε τον Μέλιο, γίνατε το ζευγάρι της χρονιάς, έστω και αν κράτησε λίγο. Μας έκανε σε όλους εντύπωση και ο low profile χαρακτήρας του, παρά την μεγάλη του επιτυχία. Μίλησε μου λίγο για αυτή τη σχέση μεταξύ σας.

Η συνεργασία με τον Αναστάση, ήταν επίσης μία πολύ ευτυχής συνάντηση. Γιατί βρέθηκα με έναν συμπαίκτη που αγαπά τη δουλειά του με τον ίδιο τρόπο που την αγαπώ και εγώ. Αγάπησε επίσης τον ρόλο του και μας δόθηκε η ευκαιρία να πούμε την ιστορία του Μέλιου και της Φρόσως με ένα τίμιο τρόπο, να παίξουμε σαν παιδιά τους ρόλους μας, σαν παραμύθι.

Το επόμενο βήμα μετά τις Ψυχοκόρες, φαντάζει δύσκολο για εσένα; Έχεις το άγχος να είναι εξίσου καλή η επιλογή σου, για να μην αδικήσεις τον ρόλο που είχε επιτυχία;

Έχω αυτό το άγχος, αλλά κρατάω στο μυαλό μου πάντα τις συμβουλές που μου έδωσαν οι άνθρωποι που αγαπώ. Νιώθω ότι ακόμη και αν παιδεύομαι στο ποια είναι η σωστή επιλογή, έχω ανθρώπους δίπλα μου που με συμβουλεύουν με αγάπη και γνώση. Προσπαθώ να καταργήσω την απειρία μου και την άγνοιά μου, ακούγοντας το τι θα μου πουν εκείνοι που είναι χρόνια στο επάγγελμα και μου έχουν δώσει την τιμή να μπορώ να τους πάρω ένα τηλέφωνο και να ρωτήσω τη γνώμη τους. Συμβαίνει να με έχουν προσεγγίσει και οι ίδιοι για να μου πουν τι να προσέχω. Αλλά προσπαθώ να ακούω και εμένα, να ακούω την Άννα και τον λόγο που διάλεξα αυτή τη δουλειά. Τότε που καθόμουν σε εκείνον τον καναπέ της θείας μου στη Ρόδο.

Σε αυτούς τους ανθρώπους που σε αγαπούν και αγαπάς και επιδιώκεις τις συμβουλές τους, είναι και τα μέλη της οικογένειάς σου;

Ασφαλώς. Οι γονείς μου και οι δύο αδελφές μου. Τους ακούω, παρόλο που δεν είναι του χώρου μου. Το σημαντικό είναι πως θέλουν να με βλέπουν ευτυχισμένη. Πιστεύω πως πρέπει να εργάζεσαι όχι μόνο προς την επιτυχία σου, αλλά κυρίως προς την ευτυχία σου.

Ποιο είναι το πιο ιδιαίτερο από τα τόσα όμορφα σχόλια που έχεις λάβει το τελευταίο διάστημα;

Με είχε συναντήσει στο δρόμο μία κοπέλα και με ευχαρίστησε γιατί όταν κλείνει την τηλεόραση τη βάζω σε σκέψεις. Μου φάνηκε πολύ όμορφο αυτό. Επίσης μία ηλικιωμένη γειτόνισσά μου με ευχαρίστησε γιατί αυτή η σειρά, την κάνει να μη μένει μόνη. Αυτή είναι η χαρά της δουλειάς μου, αλλά και η ευθύνη της.

Η περίοδος που ζουν οι ψυχοκόρες είναι σκληρή σε κάθε θέμα που αφορά στις γυναίκες. Κερδίσαμε πολλά από τότε, αλλά υπάρχει ωστόσο κάτι κοινό σε αντιλήψεις ή συμπεριφορές με εκείνη την εποχή;

Ασφαλώς και υπάρχουν. Η ντροπή ακόμη χρησιμοποιείται ως μέσο καταπίεσης, υπάρχει ακόμη η αντίληψη ότι μία όμορφη γυναίκα, δεν είναι απαραίτητα έξυπνη και ικανή. Υπάρχουν πολλά πράγματα που αφορούν στα δικαιώματά μας για τα οποία πρέπει να παλέψουμε και δεν είναι κεκτημένα μας. Δεν είναι κεκτημένο της κοινωνίας μας, ούτε η θέση μας ως γυναίκες, ούτε η ισότητα των φύλων.

Μία γυναίκα χρειάζεται να παλέψει πάντα λίγο έως πολύ παραπάνω για να κερδίσει αυτό που θέλει.

Αυτό όμως κάνει κακό και στους άντρες. Η ανυπαρξία της ισότητας υπονομεύει και τους άντρες. Το βλέπουμε και στη σειρά. Δεν έχουν δικαίωμα στα τρυφερά αισθήματα, δεν έχουν το δικαίωμα στη στοργή.

Η πολυπόθητη συνάντηση της Φρόσως με τις αδελφές της, θα συμβεί; Όλοι προσδοκούν αυτό το happy end, αν και προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι πάντα απαραίτητο σε μία σειρά αυτού του είδους ο επίλογος.