Πώς αντιμετωπίζει ένας άντρας τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου;

«Όλα τα χρόνια, απορούσα γιατί ένας ερωτευμένος πρέπει να έχει μια συγκεκριμένη μέρα για να γιορτάσει; Επίσης τον έρωτα δεν τον γιορτάζεις, τον ζεις. Και τον ζεις όπως και αν τον ζεις και όποτε και αν σου έρθει. Ακόμη και αν πολλές φορές σε βασανίζει. Ακόμη και τις φορές που σου προκαλεί πόνο. Ναι, ΠΟΝΟ. Αυτόν που νιώθεις στην προδοσία. Αυτόν που νιώθεις βλέποντας τον άλλον να φεύγει. Αυτόν που νιώθεις όταν τα μάτια που κοιτάζεις δεν είναι πια όπως πριν… Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο που κοιτάνε. Τα έχει πει ο ποιητής…

Αλλά αυτά δεν είναι για τη μέρα. Είναι βαριά. Πώς αντιμετωπίζει λοιπόν ένας άντρας τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου… Διπλωματικά. Ναι, αυτή είναι η σωστή απάντηση. Εκτός και αν πιστεύετε πως… πιστεύουμε σε κόκκινα μπαλόνια, αρκουδάκια κλπ. Όχι… Βαριά-βαριά σε ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα! Κόκκινα. Ναι! Τα άλλα χρώματα είναι για καμιά βάφτιση, γάμο κοκ.

Διπλωματικά για να μην σας ξενερώσουμε και για να μην μας χρεώσετε τα… αχρέωστα. Να μην γίνουμε σε μια μέρα από πρίγκιπες… βάτραχοι. Ή ακόμη χειρότερα γάιδαροι και γουρούνια… Συμμετέχουμε σε όλο αυτό για να μην σας το χαλάσουμε… Και γιατί όταν κάτι γίνεται αφορμή για μια καλή στιγμή/βραδιά/ζωή δεν του γυρίζεις την πλάτη… Αιτία μην γίνει. Για καβγά. Ή για να ζεις μόνο τότε σαν ερωτευμένος. Ότι έχει «σαν» γενικά να το αποφεύγετε. Παραπλανά…

Και προσοχή, γιατί ο έρωτας τους δήθεν τους τιμωρεί… Tους παγώνει τόσο τις ψυχές, που δεν ζεσταίνονται ούτε στην Κόλαση» .