Άσε τα «Καλή Χρονιά»… Κάν’την!

Δεν είμαι των ευχών. Ίσως των προσευχών. Αλλά κι αυτές με μέτρο. Δεν θέλω να ακουμπάω τη ζωή μου κάπου αλλού. Προτιμώ να την έχω στα χέρια μου. Και αυτό λέω στις κόρες μου. Το τελευταίο που τους είπα ήταν «ο μόνος που θα σας φοβίζει είναι ο φόβος σας, κανείς άλλος». Θαρρώ πως το κατάλαβαν. Το είδα στα μάτια τους. Τα κορίτσια θέλω να είναι γενναίες. Να μην μασάνε. Και να παίρνουν, να πάρουν, να κρατούν τη ζωή τους στα χέρια τους. Να πετάξουν στο δικό τους ουρανό. Με τα δικά τους φτερά. Κανενός άλλου.

Διάβασα, άκουσα το «Καλή Χρονιά», χιλιάδες φορές. Σκέφτηκα και απάντησα κάμποσες φορές το εξής: «Και να μην είναι, θα την κάνουμε εμείς». Δεν ξέρω πόσοι έλαβαν πραγματικά το μήνυμα. Εγώ το έστειλα. Όσο περισσότεροι τόσο καλύτερο. Τίποτα δεν θα σου φέρει μονάχος του ο χρόνος. Τίποτα δεν θα έρθει επειδή το 2020 έγινε 2021. Μην παραμυθιάζεσαι… Και κυρίως μην κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας από τη… χρονιά που μπήκε να αλλάξει τη ζωή σου. Το πολύ-πολύ να αλλάξει το ημερολόγιο που κρεμάς στον τοίχο για να μην χάνεις τις μέρες. Ξέρεις κάτι; Αν είναι να τις χάνεις, μην κρεμάσεις κανένα ημερολόγιο. Έτσι για αλλαγή. Προσπάθησε να τις κερδίζεις… Να θυμάσαι να ζεις ό,τι μέρα κι αν είναι. 1,2,3… 18, 20! Δευτέρα, Τρίτη ή Σάββατο… Κόντρα σε όλες τις δυσκολίες. Και κυρίως κόντρα στη συνήθεια που γίνεται όχι λατρεία όπως έλεγε η διαφήμιση του χαλβά (ωραίος) αλλά μιζέρια.

Μην επιβιώνεις απλά. Κι ας είναι η επιβίωση ζητούμενο στις μέρες μας λόγω covid. Θα αλλάξει. Θα το δεις. Θα περάσει. Όλα περνούν. Και γι’αυτό το να ΖΕΙΣ και όχι να επιβιώνεις στις μέρες μας, είναι μεγάλη κατάκτηση. Αλλά την αξίζεις. Τη χρωστάς στον εαυτό σου. Αυτόν που έχεις αφήσει στην άκρη για όλους τους άλλους. Κι όχι δεν είναι εγωιστικό. Το αντίθετο. Γίνε καλά για να σκορπάς το καλό. Αγάπα εσένα για να αγαπάς (πραγματικά) και τους άλλους… Αλλιώς δεν…

Άσε τα «Καλή Χρονιά» και κάνε καλή τη χρονιά. Με πράξεις. Άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγαλύτερες. Ακόμη κι αυτές που νιώθεις ότι είναι πάνω από σένα. Δεν είναι. Τη ζωή σου την ελέγχεις και την καθορίζεις εσύ… Αποφασίζεις και πας παρακάτω. Όταν λες «αυτό είναι πάνω από μένα» είναι σαν να παραδίνεσαι σε έναν αόρατο εχθρό. Που, μεταξύ μας, δεν θα εμφανιστεί και ποτέ. Γιατί δεν υπάρχει. Είναι απλά ο φόβος σου. Ο φόβος σου. Ο μόνος που σε φοβίζει…

Είπα «Καλή Χρονιά»; Όχι… Κι ούτε θα πω. Μπας και είναι. Μπας και την κάνεις.

Περιμένω τις εντυπώσεις σου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο instagram.