Την καλή χρονιά θα την κάνουν οι καλοί άνθρωποι
Θα ήταν ωραίο ο κόσμος να έφτιαχνε με ευχές και προσευχές.
Θα ήταν βολικό.
Για όλους. Και εύκολο. Στη ζωή, στη δουλειά, στις σχέσεις, στον έρωτα…
Αλλά δεν είναι.
Χρειάζονται πράξεις. Και πριν σκέψεις. Καθαρές. Καλές. Ναι. Καλές. Μιλάμε ολοένα και λιγότερο για το καλό.
Το σνομπάρουμε.
Βαφτίζουμε το κακό «μυστήριο» για να γοητευτούμε αντί να το στείλουμε από εκεί που ήρθε…
Γοητευόμαστε από σκοτεινούς ανθρώπους βρίσκοντας διαρκώς δικαιολογίες για να μην τους πούμε «μαλάκες» και να πάμε παρακάτω. Και το χειρότερο;
Μιλάμε πολλές φορές για τον καλό σαν να εννοούμε ότι είναι «μαλάκας» που είναι καλός.
Και πολύ «μαλάκας» που είναι τόσο καλός. Κάπου ώπα.
Κάνουμε το άσπρο-μαύρο και το μαύρο… γκρι για να μην δούμε την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει πολύς κόσμος γύρω μας που είτε από επιλογή, είτε από κόμπλεξ έχει πολλή κακία μέσα του. Δεν είναι ούτε μυστήριο, ούτε γοητεία.
Είναι κακία… Τόσο απλά. Άνθρωποι που δεν ξέρουν να αγαπούν. Που δεν ξέρουν να βάζουν το εγώ κάτω από το εμείς. Ή τουλάχιστον πλάι στο εμείς. Άνθρωποι που ζουν μόνο πίνοντας το… αίμα των άλλων.
Βαμπίρ κανονικά.
Κι όσο περισσότερο ψάχνουμε τρόπους και λέξεις για να μην πούμε το προφανές, να μην πούμε το κακό-κακό αλλά κάτι άλλο, τόσο όλοι αυτοί θα παίρνουν θάρρος. Τόσο θα σκοτεινιάζουν όλα.
Και κυρίως η αγάπη, όπως λέει και ο φίλος μου ο «Αφανής Ήρωας» με τον Κυραμαργιό… Δείτε το προφανές και αντιμετωπίστε το ως τέτοιο. Ο μαλάκας είναι μαλάκας.
Ο κακός είναι κακός.
Κι όχι απλά στην ιστορία κάποιου. Παντού. Αν θελήσει να αλλάξει εδώ είμαστε να το συζητήσουμε και να βοηθήσουμε… Αλλά δεν θέλει. Γιατί έμαθε πια να ζει έτσι.
Ρουφώντας αίμα και ψυχές. Κονταίνοντας τους άλλους μέχρι να τους φέρει όλους στο ύψος του. Μέχρι να βγάλει όλα τα κόμπλεξ του. Καλή χρονιά με καλούς ανθρώπους.
Και μακριά από μαλάκες. Αρσενικούς και θηλυκούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
