Δείξε τον πραγματικό εαυτό σου, όχι αυτόν που θέλει ο άλλος

Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι “ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να δει κάποιος την καρδιά του”. Είχε δίκιο. Γιατί κι όταν την βλέπουμε κάπου-κάπου δεν την αφήνουμε να φανεί στον έξω κόσμο. Καλύπτουμε επιμελώς αυτό που νιώθουμε. Κρύβουμε τον μέσα εαυτό μας από τους ανθρώπους, λες και φοβόμαστε γι’αυτόν.

Είσαι δυστυχισμένος και δεν θες να σε λυπηθούν. Ευτυχείς και φοβάσαι μην σου κλέψουν την ευτυχία. Είσαι καλά κι αναρωτιέσαι μήπως ακούγεσαι παράταιρος στην εποχή της μιζέριας… Ερωτεύεσαι κι ανησυχείς μήπως σε περάσουν για γραφικό άμα πεις “είμαι ερωτευμένος”. Ή στους άντρες μήπως σε πουν φλώρο! Λοιπόν άκου: Να δείχνεις αυτό που νιώθεις. Καλό ή κακό. Να φιλιώσεις με το μέσα σου και να το αφήσεις να βγει προς τα έξω. Να μην υποκρίνεσαι. Είσαι καλά. Πες το και δείξ’το.

Το ίδιο κι αν είσαι χάλια.

Ομοίως κι αν ερωτεύτηκες. Πολύ περισσότερο αν ευτυχείς. Μην τη φοβάσαι την ευτυχία. Δεν στη… ματιάζουν. Ο μόνος που μπορεί να στο χαλάσει είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Οι άλλοι πάντως όχι. Μην τον κρύβεις άλλο τον πραγματικό εαυτό σου. Αυτόν που συναντιέστε όταν είστε αποκλειστικά και μόνο οι δύο σας. Κι αν βρεις το πρόσωπο που θα δει το μέσα σου και θα το αγαπήσει, αυτό που θα σας πάρει αγκαλιά και τους δυο, τότε να ξέρεις πως ευτυχείς! Είσαι ήδη ευτυχισμένος.

Όχι λίγο ή πολύ. Κανονικά ευτυχισμένος. Γιατί το να είσαι ο απόλυτος εαυτός σου με τον άλλον δεν έχει μεγαλύτερη ευτυχία. Ούτε ολοκλήρωση… Μην φοβάσαι. Αν είναι να είσαι κάποιος άλλος για να σε δέχεται ο άνθρωπος που θες δίπλα σου, τότε είναι όλο λάθος. Από την αρχή. Από τη βάση. Κι αν χρειαστεί να αλλάξεις κάτι φρόντισε να μην αλλοιωθείς. Ούτε να αλλοιώσεις. Γιατί δεν ερωτεύτηκες αυτό που είχες στο μυαλό σου για τον άλλο αλλά τον… άλλον. Αν δεν, φύγε. Μην σπαταλάς χρόνο. Ούτε από σένα, ούτε από τον άλλον. Δείξε τον εαυτό σου στον άλλον. Χωρίς φόβο. Με πάθος. Και σκέψου: Αν δεν αγαπάς εσύ εσένα πώς να σ’αγαπήσει ο άλλος;