H μέρα που ο Kanye West αποφάσισε πως θέλει να κατακτήσει τον κόσμο…

«Πρέπει να υλοποιήσουμε την υπόσχεση των ΗΠΑ έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό, όντας ενωμένοι στο όραμά μας και οικοδομώντας το μέλλον μας. Θα είμαι υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ».

Αυτές οι 27 λέξεις (στην ελεύθερη απόδοση του ιστορικού πλέον Tweet του Kanye West) διεκδικούν επάξια τη θέση της πιο ιστορικής και αναμφίβολα της πιο απρόσμενης δήλωσης για το 2020 -σε μία χρονιά μάλιστα που δεν είδαμε/διαβάσαμε λίγα. Ο Kanye West σε μια κίνηση βγαλμένη από τις πιο εγωπαθείς γωνιές του αλλοπρόσαλλου σύμπαντος που ζει ανακοίνωσε στις 4 Ιουλίου ότι θα είναι υποψήφιος στις προσεχείς αμερικανικές εκλογές κόντρα στον απερχόμενο πρόεδρο Donald Trump και τον υποψήφιο των Δημοκρατικό Biden. Υπό κανονικές συνθήκες, θα ήταν μία ακόμα εκκεντρική είδηση από τον καλλιτέχνη/σχεδιαστή μόδας που τρέφεται από τα ατελείωτα κοιτάσματα του ναρκισσισμού του. Δεν γίνεται όμως να μην αναρωτηθείς «και αν το κάνει; Αν τελικά κατέβει υποψήφιος;». Και μετά ακολουθεί και το τρίτο ερώτημα: «Και αν βγει;». Μεταξύ μας, όχι παράλογο ερώτημα. Άλλωστε, δεν θα είναι η πρώτη φορά που κάποια «ανήκουστη» υποψηφιότητα τελικά επικρατεί κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Eπίσης δεν είναι η πρώτη φορά που κάποια «ανήκουστη» υποψηφιότητα «συγκινεί» μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Το 1992 ένας εκκεντρικός, Τεξανός, δισεκατομμυριούχος, ο Ross Perot, συγκέντρωσε το 19% των ψήφων του Αμερικανικού λαού, κατεβαίνοντας ως «τρίτο μέλος» χωρίς την υποστήριξη Δημοκρατικών ή Ρεπουμπλικάνων.

Δεν θα είναι ωστόσο κάτι εύκολο. Κατ’ αρχάς, ο Kanye για να μπορέσει να διεκδικήσει την ψήφο των Αμερικανών πολιτών θα πρέπει να έχει συγκεντρώσει δεκάδες χιλιάδες υπογραφές με τις οποίες θα στηρίζεται η υποψηφιότητά του. Και δεν έχει πολύ χρόνο, καθώς οι προθεσμίες κλείνουν, ανάλογα με την Πολιτεία, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη. Με την πανδημία σε έξαρση δεν πρόκειται για μια εύκολη διαδικασία. Επίσης, θα πρέπει να βρει χιλιάδες εθελοντές που θα τρέξουν την καμπάνια του απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας. Και μπορεί Όπως έχουν ήδη σχολιάσει οι πολιτικοί αναλυτές, μπορεί κάποιος πολίτης να κατέβει ως υποψήφιος αλλά αυτό προφανώς κοστίζει σε χρήμα. Αυτή τη στιγμή είναι μαθηματικά απίθανο να καταφέρει ο Kanye να είναι υποψήφιος, παρά το γεγονός ότι ήδη από το 2015 είχε υποσχεθεί ότι θα διεκδικήσει το προεδρικό αξίωμα στις εκλογές του 2020.

Επίσης δεν είναι η πρώτη φορά που ο ράπερ έχει δείξει πως δεν έχει όρια στο τι μπορεί/τι πιστεύει ότι μπορεί/ και τι τελικά κάνει. Το 2010 μιλώντας στα ACE Awards και προσπαθώντας να αποδείξει την αξία του και στον χώρο της μόδας, πέρα από την αυταπόδεικτη επιρροή του στο μουσικό γίγνεσθαι, δήλωσε: «Γιατί αν κάποιος είναι καλός σε έναν τομέα δε μπορεί να αποδείξει ότι αξίζει να έχει ευκαιρίες και σε έναν άλλον; Γιατί ο κόσμος δε μπορεί να δεχτεί ότι είναι άξιος και για οτιδήποτε ακόμα;» αναρωτήθηκε πάνω από τη σκηνή πριν ακόμα δημιουργήσει τα Yeezy, πριν συνεργαστεί με την adidas, πριν σχεδιάσει τα Air Yeezy για τη Νike. O άνθρωπος που αποφάσισε να κάνει «πρακτική» στον Οίκο Fendi για να μάθει να χειρίζεται το δέρμα, έφτασε το τελευταίο fashion show του στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού να είναι το πιο «hot» γεγονός της διοργάνωσης. Όχι τόσο γιατί ο κόσμος ήθελε να δει από κοντά τα φουτουριστικά, luxurious sporty ρούχα του όσο γιατί έπρεπε να διαπιστώσει αν πίσω από την «ανεξέλεγκτη» ιδιοσυγκρασία του κρύβεται μία πολυτάλαντη περσόνα ή ένας άνθρωπος που ο μοναδικός φραγμός ανάμεσα σε εκείνον και το «πάθος» του είναι μερικά μηδενικά σε διάφορες τραπεζικές επιταγές.

Ο Kanye δεν είναι ο πιο ταλαντούχος Creative Director της γενιάς του, δεν είναι καν μέσα στη λίστα με τους δέκα πιο ταλαντούχους. Δεν έχει αποτυπώσει στις δημιουργίες του κάποιο «ενδυματολογικό όραμα» που θα αφήσει εποχή. Έχει όμως υπηρετήσει με συνέπεια το δικό του προσωπικό στόχο να πετύχει σε αυτόν τον κλάδο και το έκανε προσπαθώντας για πάνω από δέκα χρόνια σε μία βιομηχανία που τους τραγουδιστές θέλει να τους ντύνει, όχι να τους «ακούει».

Παρόλα αυτά, η μόδα είναι ένας χώρος που έχει έναν κοινό παρανομαστή με τη μουσική: είναι τέχνη και η τέχνη μπορεί μόνο «να σώσει τον κόσμο», όχι να τον διευθύνει και σίγουρα όχι να τον καταστρέψει. Την 4η Ιουλίου, λοιπόν, ο West μας είπε πως δεν του αρκεί τίποτα από τα παραπάνω και η πρόθεσή του να αναλάβει το υπέρτατο αξίωμα σε στις Η.Π.Α. φέρνει ξανά στο προσκήνιο ένα ερώτημα το οποίο μάλλον θα μας απασχολεί για καιρό: «Πόσο στα ΄καλά’ του είναι ένας ράπερ που αποφασίζει να κυβερνήσει μία υπερδύναμη;». Η ψυχική του υγεία είναι αποδεδειγμένα επιβαρυμένη, όμως είναι αυτό μια επαρκής συνθήκη να εξηγήσει; Άλλωστε η πρόκληση είναι η ασφαλέστερη οδός για να κρατήσει έναν celebrity στην επιφάνεια. Η απάντηση είναι όχι. Πίσω από τα παραληρήματα του, τις εκρήξεις του και όποια άλλη «παλαβομάρα» του, βρίσκεται ο εγωκεντρισμός ενός ζάμπλουτου καλλιτέχνη ο οποίος έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα θεωρώντας (όχι αβάσιμα δεδομένων των όσων έχουμε βιώσει στο παγκόσμιο πολιτικό τοπίο) ότι η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι ένα ακόμα Tik Tok challenge.
H διαλυμένη ψυχική υγεία του Kanye είναι ο καθρέφτης της Αμερικής. Το ποσοστό που θα πάρει αν τελικά κατέβει στις εκλογές θα μας δείξει αν ο καθρέφτης αυτός έχει πια ραγίσει.
Δες επίσης: Για 30 χρόνια η Ελένη Μενεγάκη δεν ακολούθησε τη μόδα, ακολούθησε όμως το ένστικτό της