2WO+1NE=2: Για τη Στέλλα και τη Βαλίσια η βιωσιμότητα είναι το μοναδικό «trend» που τις εκφράζει

Δώσαμε ραντεβού στο showroom των 2WO+1NE=2, στο Κολωνάκι. Η Στέλλα Παναγοπούλου και η Βαλίσια Γκότση, οι δύο γυναίκες που κρύβονται πίσω από το brand με το αινιγματικό όνομα, είναι αυτό ακριβώς που περιμένεις να συναντήσεις. Ο ίδιος ο χώρος, αν και μικρός έχει ένα δικό του τρόπο να γίνεται επιβλητικός και να παίζει με τις σκιές και το φως. Τα αμέτρητα πατρόν τους είναι κρεμασμένα στον τοίχο, το ίδιο και η νέα τους χειμερινή συλλογή, που είναι πιο ιδιαίτερη από ποτέ. Ξεκίνησαν το 2017, έχοντας ως στόχο, όπως μου λένε να δώσουν μια «πιο καλλιτεχνική και διερευνητική προσέγγιση στη μόδα».

«Η ιδέα πίσω από το 2+1=2 είναι ότι κάθε συλλογή είναι εμπνευσμένη από μια διαφορετική πόλη ανά τον κόσμο. Από τη στιγμή που αποφασίζουμε ποια πόλη θα είναι αυτή, αρχίζουμε μια ενδελεχή μελέτη σε οτιδήποτε αφορά στην πόλη αυτή, από την αρχιτεκτονική και τις εικαστικές τέχνες μέχρι τη μουσική, τον κινηματογράφο και , φυσικά, τους κατοίκους της. Παρ'όλα αυτά, δεν περιοριζόμαστε μόνο στο σχεδιασμό αλλά η έμπνευση αυτή επεκτείνεται σε όλα τα στάδια ανάπτυξης της συλλογής, από τις φωτογραφίσεις μέχρι και τις ονομασίες των ενδυμάτων. Κάθε outfit παίρνει το όνομά του από μια οδό της εκάστοτε πόλης, ενώ κάθε ένδυμα παίρνει το όνομα του από κάποιο χαρακτηριστικό στοιχείο της. Γενικά, η κάθε πόλη μας οδηγεί από μόνη της στη δημιουργική κατεύθυνση, που ακολουθούμε».

Πώς μπορεί, λοιπόν, να συνυπάρξει η ιδέα ενός τόσο πρωτοποριακού -δημιουργικά- brand, με τη βιώσιμη μόδα, και ειδικά σε μια Ελλάδα, που εκείνη την περίοδο δεν είχε ξεκινήσει να κατανοεί τη στοιχειώδη έννοια του sustainability και της κυκλικής οικονομίας; Το σχεδιαστικό δίδυμο του 2WO+1NE=2 απαντά και δίνει τη δική του οπτική, πάνω στο τι θα πει τελικά «trend», «διαχρονικό», «ηθικό» και «βιώσιμο».

«Μέχρι και πριν κάποια χρόνια, η εύρεση φυσικών υλικών, αλλά και συνεργατών που να μοιράζονται το ίδιο όραμα, φαινόταν εξαιρετικά δύσκολη. Ωστόσο, η βιώσιμη μόδα έχει γίνει και "trend", το οποίο, όμως, εξυπηρετεί τη συνολική στροφή κοινού και δημιουργών σε αυτήν την αναγκαιότητα, κάτι το οποίο έχει βοηθήσει και διευκολύνει πολύ τις διαδικασίες κατασκευής και έρευσης υλικών. Αυτό είναι και το μοναδικό "trend", το οποίο μας εκφράζει».

«Αρχικά, ένα brand που θέλει να λέγεται βιώσιμο, θα πρέπει να αποδεχτεί, ότι είναι αδύνατο να ακολουθήσει την πεπατημένη οδό. Οτιδήποτε μπορεί να αφορά ένα fashion brand, σε αυτήν την περίπτωση επαναπροσδιορίζεται. Απαιτείται διαρκή έρευνα και αναζήτηση, ακόμα και για τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα».

«Οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι, ωστόσο πολλές φορές το καταναλωτικό κοινό πέφτει στην παγίδα του green washing μεγάλων fast fashion εταιρειών. Στον αντίποδα, διαρκώς εμφανίζονται νέοι σχεδιαστές με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις, που φέρουν στην ταυτότητα τους μεταξύ άλλων και την υπευθυνότητα», μου λένε κλείνοντας τη συζήτηση μας, αφήνοντας με να συμμετέχω στην αισιοδοξία που «πρέπει» να έχει ένας καλλιτέχνης, προκειμένου να κάνει το σωστό και να ακολουθήσει την ηθική επιλογή, σε μια εποχή που ο πλανήτης γύρω μας μοιάζει να καταρέει.