Γωγώ Ρουκουτάκη-Λούζη: «Όταν υπάρχει θέληση ένας τυφλός άνθρωπος μπορεί να καταφέρει πολλά»

Φοράει ένα λευκό, μακρύ φόρεμα σε αρχαιοελληνικό ύφος και φρεσκάρει το κραγιόν της πριν μπούμε στην αίθουσα όπου θα κάναμε τη συνέντευξη. Έχει περιποιημένα νύχια, άψογα συνδυασμό κοσμημάτων, καλοχτενισμένα μαλλιά. Για λίγα δευτερόλεπτα έχω ξεχάσει πως δεν βλέπει και προχωράω μπροστά της για μπω στη θεατρική αίθουσα στον Φάρο Τυφλών της Καλλιθεάς. «Να σε κρατήσω για να μου δείξεις πού θες να κάτσουμε;», με ρωτάει η Αντιπρόεδρός του, Γωγώ Ρουκουτάκη - Λούζη και συνειδητοποιώ πώς η οπτική αναπηρία της δεν συνάδει με την αψεγάδιαστη εμφάνισή της. «Φροντίζεις τόσο την εικόνα σου, πώς γίνεται να μην τη βλέπεις;» της λέω αμήχανα. Γελάει. «Από μικρή το είχα αυτό, ήθελα να ξεχωρίζω, να λένε όλοι πόσο όμορφη είμαι. Μου αρέσουν τα ρούχα, η υφή τους. Έμαθα να τα αγγίζω για να ξεχωρίζω τι μου πηγαίνει. Με έβαψαν οι φίλες μου και η κόρη μου για να μάθω να βάφομαι και μόνη μου. Τώρα το κάνω πολύ γρήγορα. Την ξέρω την ‘εικόνα’ μου, όσο παράδοξο και να σου ακούγεται», μου εξηγεί και κάθεται αναπαυτικά στην μπλε πολυθρόνα. «Αρχίζουμε»;

Her story

Η Γωγώ γεννήθηκε στο Λεωνίδιο Αρκαδίας και έμεινε εκεί μέχρι 8 χρονών. Οι γονείς της ανακάλυψαν όταν ήταν 6 μηνών πως έχει ολική τύφλωση αλλά η ίδια δεν ήθελε να το δεχθεί. «Έβαζα τη μαμά μου και μου διάβαζε τα μαθήματα στο Δημοτικό. Την άλλη ημέρα πήγαινα στο σχολείο, έσκυβα το κεφάλι μου πάνω από το βιβλίο και έκανα πως τα διάβαζα. Δεν καταλάβαινα σε τι διαφέρω από τα άλλα παιδιά και ούτε εκείνα με έκαναν να νιώσω διαφορετική, γι΄αυτό δεν ήθελα να έρθω στην Αθήνα», μας λέει η Αντιπρόεδρος του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος. Μπορεί να πέρασε στο Πολιτικό της Νομικής αλλά δεν το τελείωσε ποτέ γιατί αυτό που την ένοιαζε από μικρή ήταν να είναι οικονομικά ανεξάρτητη. Δούλεψε από νωρίς ως τηλεφωνήτρια -το «επάγγελμα του τυφλού» μας λέει γελώντας- στη ΔΕΗ και πήρε σύνταξη από εκεί. Παντρεύτηκε τον τυφλό γλύπτη Πέτρο Ρουκουτάκη και απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τη Ναυσικά.

Έζησαν μία ζωή γεμάτη συγκινήσεις, χαρά, «είμασταν μία οικογένεια – πρότυπο» λέει μπροστά στο μαγνητόφωνο και βουρκώνει. H ζωή της επιφύλαξε δύο τραγικά γεγονότα που την καθόρισαν για πάντα. Το 2015 έχασε το σύζυγο και στη συνέχεια τον γιο της. «Έμεινα στο σπίτι και περίμενα να πάω να τους συναντήσω. Αυτό που μου έδωσε δύναμη και σκοπό ήταν η δουλειά μου εδώ, στον Φάρο Τυφλών, το έργο που κάνουμε, οι άνθρωποι που μας χρειάζονται και φυσικά το άλλο μου παιδί». Ο Φάρος, μαζί με την κόρη της και τη νεογέννητη εγγονή της, είναι η «οικογένειά» της. Η αιτία που ξυπνάει χαμογελώντας τα πρωινά. Το ίδιο παθιασμένη είναι και για το νεοσύστατο Μουσείο Αφής, ένα από τα μοναδικά στο είδος τους πανευρωπαϊκά. Μας ξενάγησε και σε αυτό όπου μαζί με την ξεναγό, Μαριέττα Λάππα, είδαμε μοναδικά εκθέματα και έργα σε γραφή Braille. Ένας τυφλός άνθρωπος μπορεί να έρθει σε επαφή με μοναδικά έργα τέχνης και ένας βλέπον μπορεί να μπει για λίγο στη θέση κάποιου με προβλήματα όρασης.

«Οι τυφλοί άνθρωποι είναι ικανοί για τα πάντα, αν έχουν θέληση μπορούν να τα πετύχουν όλα, αυτό σκέφτομαι κάθε μέρα της ζωής μου. Με ρωτούν ‘πως είναι να μην βλέπεις’, γιατί ξέρω πως είναι το αντίθετο»; μας λέει γελώντας η Γωγώ.

Photo credits: Λευτέρης Παρτσάλης

Άκουσε παρακάτω ολόκληρη τη συνέντευξή της:

Queengr · GOGO LOUZI ROUKOUTAKI

Δες εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα