Νέα γυναίκα, μόνη... δεν ψάχνει (;!)

«Ο 30χρόνος φέρεται να κατηγόρησε την 26χρόνη ότι εκείνη έφταιξε που έχασαν τον δρόμο για τον προορισμό τους κι άρχισε ο τσακωμός μέσα στο αυτοκίνητο, που κατέληξε να την πετάξει από τα βράχια».

Σήμερα αγαπημένη μου αυτός είναι ο χαιρετισμός μου, είναι αυτό το μούδιασμα που νιώθουμε όλες μας τις τελευταίες μέρες. Είσαι, είμαι, είμαστε πολύ θυμωμένες.



Παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες περιστατικά που ο νους μας δεν τα χωρά, που η φαντασία μας δεν τα φτάνει πάρα μόνο βλέποντας τα σε ταινίες. Κι όμως δεν είναι ταινίες, είναι εδώ και μας ανατριχιάζουν, είναι υπαρκτά. Άντρες σκοτώνουν γυναίκες. Άντρες σκοτώνουν γυναίκες για ψύλλου πήδημα...



Ο πιτσιρικάς-επιδειξίας, ο Μπάμπης από τα Γλυκά Νερά, η καθαρίστρια που βιάστηκε από αποφυλακισμένο βιαστή, η 19χρονη που την κρατούσε παρά τη θέληση της αστυνομικός και την εξέδιδε, και τώρα η Γαρυφαλλιά.... Μπορεί να ξεχνώ και άλλα συμβάντα μα συγχώρεσε με είναι τόσο θολωμένο και θυμωμένο το μυαλό μου που κάποια άτυχη κοπέλα μπορεί να την άφησα από έξω αλλά έχει καμία σημασία;



Χάνω τα λόγια μου και τον ειρμό μου από αυτά, θέλω να γράψω τόσα πολλά, να βρίσω, να πάω να τους δω και να τους ρωτήσω "γιατί ρε φίλε; γιατί;"...

Δεν ήθελες, δεν γούσταρες, είχες βαρεθεί, παράτα την και σήκω φύγε από την σχέση σου. Τι είναι η δολοφονία; στραγάλια; "Α δε μου κάνεις, στην μπουμπουνάω και δεν τρέχει μια;" Καμία αξία στην ανθρώπινη ζωή. Και άντε εσύ δε ΣΕ γουστάρεις γιατί στην ουσία από εκεί ξεκινάνε όλα ότι δε ΣΕ γουστάρεις, η άλλη τι σου φταίει; Η οικογένεια της; Η οικογένεια σου; Αυτή την σκέφτηκες; ΟΧΙ γιατί είσαι πολύ βαρύμαγκας και θα φας στην κεφάλα καμία 15αριά με 20 χρόνια και σε 5 θα είσαι έξω, να συνεχίσεις τη μίζερη, γεμάτη σκοτάδι ζωούλα σου.... Όπως ο Φραντζής, αν τον θυμάσαι, που τεμάχισε την κούκλα Ζωή 18 χρόνων και φυλακίστηκε μόνο για 18 χρόνια, όσο τα χρόνια αυτής της κοπέλας και στα 45 του αποφυλακίστηκε και... όλα μέλι-γάλα...

Βλέπεις η ισόβια κάθειρξη ισοδυναμεί κατ'ανώτερο όριο 19 χρόνια εγκλεισμού... Καλά το διάβασες και δεν είναι ανέκδοτο...



Και ρωτώ, μήπως με αυτά και με κείνα αρχίζεις και νιώθεις μια ανεπαίσθητη, ελαφριά ανασφάλεια σε τι άντρα θα πέσεις, τι λαχείο θα σου κάτσει; Αν εκεί που κοιμάσαι ο άλλος θα έρθει και θα σε σκοτώσει στον ύπνο σου, αν γιατί έχασες το δρόμο θα σε πετάξει από τα βράχια ή αν γιατί δεν έφτιαξες μια σάλτσα για μακαρόνια τρως λεκτική και στο παρά ένα σωματική βία; Άλλωστε max 19 χρονάκια είναι αυτά που θα κάνει φυλακή και εμείς είμαστε το αδύνατο φύλο που ο χειρισμός είναι ευκολάκι...Σωστά; Σωστά.

Είχαν γίνει που είχαν γίνει δύσκολες οι σχέσεις αλλά και η εύρεση αρσενικού τώρα "τριβελλίζει" το μυαλό μας και αυτή η ανασφάλεια.



Όλες μας λίγο πολύ, μορφωμένες, δυναμικές, ευαίσθητες, με μικρότερη μόρφωση, ψηλές, κοντές, γυμνασμένες, αγύμναστες, plus size, minion κλπ κλπ, έχουμε κάνει σχέση με χειριστικό άντρα. Όπου βέβαια όλα ξεκινούν από τον λεκτικό έλεγχο και φυσικά τη λεκτική βία για να περάσει στο στάδιο της σωματικής βίας.

Διότι ο χειριστικός άντρας ξεκινά με λογάκια και στη συνέχεια σε πράξεις με μαθηματική ακρίβεια. Αν πιστεύεις πως αυτό το ανθρωποειδές θα αλλάξει είσαι γελασμένη. Συμβουλή μου; Αν μυριστείς πως κάτι δεν πάει καλά, φύγε τρέχοντας, μη μείνεις ούτε λεπτό. Δύσκολο, όμως θυμήσου πόσα πράγματα έχεις καταφέρει μόνη σου και πόσο δυνατή φάνηκες. Κι αν πάλι δεν μπορείς ΜΙΛΑ, η φωνή σου έχει δύναμη. Θα έρθει ένα "μαγικό" χέρι και θα σε βοηθήσει είτε είναι η κολλητή σου, η μάνα σου, ο αδερφός σου, το παιδί σου.

Όλες μας κάνοντας ραντεβού με κάποιον από τις πρώτες κιόλας στιγμές διαισθανθήκαμε πως κάτι δεν πάει καλά, διότι η πρώτη αίσθηση που θα αποτυπωθεί είναι και η τελευταία... Δε στο παίζω μάγκας έχω "καεί" κι εγώ, όμως έμαθα να ακούω και να εμπιστεύομαι τη φωνούλα που υπάρχει μέσα μου και που κάτι θα μου ψιθυρίσει στα πρώτα ραντεβού.



Και που καταλήγουμε; Στον 21ο αιώνα που έχουμε κερδίσει την ισότητα, που είμαστε επαγγελματικά και οικονομικά ανεξάρτητες, που πατάμε μόνες μας τα πόδια μας στη γη αλλά το κεφάλι κοιτά μόνο προς τα πάνω, να συνεχίζουμε να είμαστε το αδύναμο και απροστάτευτο φύλο... Με την γυναικοκτονία καλά να κρατεί... Ένας μεσαίωνας επέστρεψε...



Εύχομαι κι ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο, σε γονείς που μεγαλώνουν ευτυχισμένα, καλλιεργημένα και υγιή στην ψυχή τους παιδιά, σε σχέσεις που θα τελειώνουν με έναν διάλογο, όποιον διάλογο αλλά η γυναίκα, κοπέλα, κορίτσι θα είναι ζωντανή με το τέλος της σχέσης της. Αυτή είναι η ευχή μου.



Καλό ταξίδι Γαρυφαλλιά.