Άσπονδες φίλες

Τα κοριτσάκια εκδηλώνουν τις φιλίες τους πιασμένες χέρι- χέρι. Αργότερα πάνε μαζί στην τουαλέτα στα club. Πάνε για ψώνια μαζί, πίνουν ατελείωτους καφέδες και καπνίζουν αρειμανίως ενώ αναλύουν κάτι που δεν έχει να κάνει με την επιμήκυνση του χρέους. Ως εδώ καλά. Πόσες φίλες έχουμε αγαπήσει και πόσες έχουμε χάσει στο πέρασμα του χρόνου; Οι στατιστικές γύρω μου λένε αρκετές. Οι γυναίκες είμαστε ανταγωνιστικά πλάσματα κατά βάθος και επίσης αυτό που λένε για τη γυναικεία ζήλια έχει τις βάσεις του. Επίσης έχουμε ένα σύνδρομο κτητικότητας με τις φίλες μας. "Η κολλητή μου από εδώ η κολλητή από εκεί".

Ενώ οι άντρες αυτό το «ο κολλητός» έχω την αίσθηση ότι το λένε έτσι για να το πούνε, δηλαδή στην καθισιά τους έχουνε και δέκα κολλητούς , όσοι δηλαδή δεν ανήκουν στην κατηγορία «δεν έχω φίλους» που είναι από μόνη της μεγάλη. Εμείς έχουμε την κολλητή Α και την Κολλητή Β και το υπόλοιπο αλφάβητο είναι οι φίλες μου οπότε και αν καμία τολμήσει να ξεφύγει από τον κανονισμό ΑΒ φίδι που την έφαγε. Πάντως, οι φίλες που τα καταφέρνουν και μένουν αγαπημένες με τα χρόνια και τις αλλαγές έχουν τέτοια σχέση σχεδόν αδελφική. Για τις υπόλοιπες θα γραφτούν στο ημερολόγιο.

Παραθέτω απόσπασμα από το «Άσπονδες φίλες» της Ρεμπέκα Τζέιμς. «Κι ενώ αρχίζει να αναρωτιέται αν είναι το είδος της κοπέλας που θα ήθελε για κολλητή της, θα ανακαλύψει ένα ακόμη πιο θανάσιμο μυστικό…»